‘The Normal One’: hoe Wouter Vrancken door normaal te doen Racing Genk snel naar zijn hand zette

Het is een scène die zich elke week afspeelt in de mixed zone van een Belgisch voetbalstadion. Een journalist vraagt aan een Genk-speler wat er veranderd is onder Wouter Vrancken. Waarom draait de ploeg nu op volle toeren, terwijl het vorig jaar, met een misschien wel betere kern, maar niet wilde lukken? “Duidelijkheid”, luidt telkens het antwoord. Maar wat betekent dat? “Als Wouter een speelwijze voor in het weekend voor ogen had, dan begon hij er maandag al over op training”, zegt Jos Beckx, bij KV Mechelen een van Vranckens keeperstrainers. “Iedereen zal snel precies weten wat er wel en niet van hem verwacht wordt. Moeilijker moet je het niet maken.”

Vanaf dag één slaagt Vrancken erin zijn spelprincipes over te brengen aan zijn groep. Hij predikt aanvallend voetbal. Gaat uit van eigen kracht, wint liever met 5-4 dan met 1-0. Het is een stijl die bij het DNA van de club past. “Wouter kan zijn ideeën goed uitleggen”, zegt Head of Football Dimitri de Condé. “Eerst op video, dan de praktijk erna op training. Het is een vakman, die vasthoudt aan zijn lijn. KV Mechelen had af en toe een dip, toch zijn ze daar altijd uitgekomen omdat Wouter niet emotioneel reageerde en overtuigd bleef van zijn manier van werken. Daarbij voelt hij zijn spelersgroep heel goed aan. Hij weet wie een knuffel nodig heeft en wie een schop onder de kont.”

→ NORMAAL DOEN

Als José Mourinho ‘The Special One’ is, kan je Vrancken ‘The Normal One’ noemen. “Vanaf ‘t begin deed hij normaal en daarmee ben je al een beetje abnormaal in het voetbal”, merkt de Condé op. “Het gevaar daarin kan zijn dat je geen respect bij je spelers afdwingt en ze over je heen gaan lopen. Wouter is daar net sterk in. Ik merkte dat aan een Onuachu, die eerst niet speelde en toch superlovend was. Toen Thorstvedt vertrok, zei hij dat hij het spijtig vond dat hij niet met Wouter zou werken. Daaraan merk je: deze coach krijgt zijn spelers mee in zijn verhaal.”

Genk is een van de weinige topclubs die een deel van de trainingen openhoudt voor fans. Als je er een bezoekt, valt op dat er veel gelachen wordt. Natuurlijk zitten de goede resultaten ervoor iets tussen, maar toeval is het niet. “De coach heeft gezorgd voor een goede connectie tussen het team en de staf”, zegt Mark McKenzie. De Amerikaan zette onder Vrancken stappen. “Hij vraagt veel van ons en zorgt ervoor dat we niet op onze lauweren gaan rusten. Je voelt dat iedereen meer met het team bezig is en dat we meer van onszelf zijn gaan eisen.”

Vrancken is geen controlefreak. Hij rekent op zijn staf. Overlegt, maar kijkt niet over de schouders mee. Beckx: “Hij heeft vertrouwen in je en laat je je job doen. Ik heb trainers gekend bij wie het anders was.” Vrancken nam T2 Kevin Van Dessel en fysiektrainer Glenn Van Ryckeghem mee van KV Mechelen. “Vaak zie je dat als een trainer een assistent meeneemt, hem dan alle taken geeft en de mensen die er al zaten wat vergeet. Bij Wouter is dat niet het geval”, zegt de Condé. “Ieder krijgt zijn verantwoordelijkheid en mag zijn zegje doen. Het overleg met Hans Somers en Pocognoli (respectievelijk trainers Jong Genk en U18, red.) is zeer frequent. Klinkt allemaal logisch, maar in het mondiale voetbal is dat vrij zeldzaam. Doorgaans zijn hoofdtrainers vooral bezig met hun eigen ploeg. De fans herkennen zich bovendien in zijn communicatie: niet arrogant, wel zelfzeker.”

Vorig jaar waren stilstaande fases nog de achilleshiel van Genk, vandaag zijn ze een belangrijk wapen geworden. Defensief oogt het minder kwetsbaar en de voorbije weken klopte Genk Union, Gent en Oostende door telkens in de slotfase op corner of vrije trap toe te slaan. “We trainen er meerdere dagen per week op”, zegt Vrancken er zelf over. “Daarvoor dienen onze gesloten trainingen. Je werkt aan vastigheden, maar je past je ook aan je tegenstander aan. Het is een belangrijke factor in het voetbal. Als je een laag blok treft, is het een extra manier om aan kansen te komen en resultaten naar je toe te trekken. Dat is de laatste weken goed gelukt.”

De vergelijking met Philippe Clement wordt intern regelmatig gemaakt, al besefte men bij Genk dat het hart van Clement klopte voor Club Brugge. Bij Vrancken is dat anders: binnen België is Genk zijn club. “Al denk ik niet dat Genk zijn eindstation zal zijn”, zegt de Condé. “Ooit zal hij de stap naar het buitenland zetten.” De Condé probeert dat moment zo lang mogelijk uit te stellen. Het Head of Football kondigde eerder al aan dat hij ijvert naar een langere samenwerking. “We hebben al met elkaar samengezeten en maandag volgt er een vervolggesprek. Het is nog een kwestie van het in de juiste vorm te gieten (Vrancken bezit een contract van onbepaalde duur, red.). Het doel is meer stabiliteit. Voor ons, maar ook voor Wouter wanneer het eens minder gaat.”