Wat doe je als leider in je poule van de Champions League tussen twee zo’n ontmoetingen op het kampioenenbal in? Na de nipte thuiszege in de Champions League tegen Leverkusen begin september moest de landskampioen op bezoek bij Seraing. Carl Hoefkens roteerde met vers bloed en Club won zuinig maar makkelijk met 0-2. Een week later was er de traditiematch tegen Standard, een halve week na de glanszege tegen Porto (0-4). Hoefkens besloot toen om niet te roteren en voerde slechts 1 wissel door. Het ontbrak zijn ploeg aan weerbaarheid en frisheid na zo’n Europese topavond. Gevolg: Club verloor kansloos. Een ezel stoot zich echter geen twee keer aan dezelfde steen. En bij Club Brugge zijn het allesbehalve ezels. En dus roteerde Hoefkens weer volop. De uitblinkers Jutgla, Sowah en Sylla kregen na Atletico rust, Odoi, Meijer en Buchanan begonnen op de bank en Spileers, Mata, Skov Olsen, Lang en Yaremchuk mochten starten.

Wat een weelde denk je en dat bleek ook in de praktijk

Alsof er dinsdag geen Europese topavond was geweest trok blauw-zwart in opnieuw een goed gevuld stadion vol honger en overtuiging ten aanval. Bolat had geluk dat Ruben Seigers de poging van een bedrijvige Noa Lang van de lijn kon wegwerken en ook Skov Olsen was dichtbij de openingsgoal. Bij Westerlo sloeg het alarm al aan, zo erg zelfs dat Sinan Bolat al na tien minuten besloot om tijd te beginnen winnen. Het leverde de doelman, die op een paar blauwe maandagen ooit nog eens voor Club speelde, zonder succes overigens, meerdere striemende fluitconcerten op. Westerlo wankelde in die aanvangsfase maar bleef wel overeind. Ook al ging het alarm even na het kwartier weer aan. Bolat stopte het schot van Yaremchuk en had geluk dat de rebound van Hans Vanaken scherpte en precisie miste. Was Westerlo dan nergens? Toch niet. Jonas De Roeck staat allesbehalve voor afbraakvoetbal en bleef ook op het veld van de landskampioen zijn visie trouw.

Westel kwam er zelfs een paar keer door. De Deen Madsen liet aardige dingen zien en Chadli mag dan geen jong veulen meer zijn, klasse heeft hij nog altijd. Westerlo probeerde af en toe dus ook mee te voetballen. Eerst via Lyle Foster maar vooral een tweede keer toen diezelfde Foster doorkopte tot bij Chadli, die er een ferme loeier uitperste maar ze net naast de paal zag vliegen. Een verwittiging voor Club maar zoals het een echte topploeg met 9 op 9 in de Champions League past, ging het meteen weer drukken. Zo kwam Yaremchuk schuin alleen voor doel maar hij besloot nipt naast de verste paal. Daar had de Oekrainer meer mee kunnen doen en de man van 12 miljoen zoekt duidelijk nog naar zijn betere zelve in Brugge. Geen goal aan de ene kant betekent vaak ook een aan de andere kant. Met een Simon Mignolet in doel is dat echter anders. De grootste kanshebber voor de Gouden Schoen en zijn verdediging blokten alles goed af.

Foster slaat toe, Lang mokt

Ook na de rust was het dus weer starten met een blanco lei. Westerlo bleef opvallend lang in de kleedkamer en had duidelijk vertrouwen getankt en Club vond het zelfs nodig om er de ploeg die in 31 matchen nog nooit had gewonnen van Club, nog wat meer te geven. Westerlo speelde een counter goed uit na een misser van Mata en Nene ging alleen op Mignolet af. De doelman redde nog maar niet voldoende want Lyle Foster bleek duidelijk sneller dan Skov Olsen en de Zuid-Afrikaan deed wat hij drie jaar geleden in hetzelfde stadion als Monaco-huurling voor Cercle veel te weinig kon: scoren. Westerlo zowaar op voorsprong in Jan Breydel. Een Europese reus zoals Atletico kon daar enkel van dromen.

Hoefkens greep in en haalde Sobol en Lang naar de kant. Dat was duidelijk niet naar de zin van de Nederlander die mokkend naar de kant slenterde en niet van plan leek om Hoefkens de hand te schudden. De coach is echter ook een prima people-manager en deed dat dan maar zelf. Brandje geblust dus maar niet op het veld. Westerlo zette dan wel geen muur op, het ging na dik een uur de grootste risico’s toch uit de weg. Bolat keepte zich in de kijker op het schot van Vanaken en frommelde op een corner ook de bal van Skov Olsen uit zijn doel. Hoe meer de tijd wegtikte, hoe meer blauw-zwart drukte en Hoefkens aanwijzingen schreeuwde. Maar ook de ingevallen Larin was in hetzelfde bedje ziek als zijn voorganger Yaremchuk. Jutgla zou er allicht wel weg mee geweten hebben. Was er dan toch sprake van enige onderschatting of nonchalance na zo’n Europese topavond? Moeilijk te zeggen maar onbewust zal het toch wel meegespeeld hebben. Een paar centimeters te kort of teveel kan hetr verschil maken. Zo moest Club in de slotfase nog een vrijschop weggeven en Lyle Foster verlengde die kurkdroog voorbij Mignolet. Westerlo is dus de eerste ploeg die Club Brugge dit seizoen thuis kan kloppen en is op weg om na Union als nieuwkomer weer de grote revelatie te worden. Er komt meteen ook een einde aan het triest record van 31 nederlagen op rij tegen Club .

Club Brugge: Mignolet, Mata (67’ Odoi), Mechele, Spileers, Onyedika, Nielsen (87’ Sandra), Vanaken, Skov Olsen, Sobol (57’ Nusa), Lang (57’ Buchanan), Yaremchuk (67’ Larin)

Westerlo: Bolat, Reynolds (73’ Neustädter), Seigers, Tagir, De Cuyper, Akbunar (73’ Dierckx), Madsen, Nene (81’ Van Den Keybus), Mineiro (81’ Fixelles), Chadli (64’ Vaesen), Foster

Doelpunten: 53’ Foster (Neustädter) 0-1, 86’ Foster 0-2

Gele kaarten: 79’ Bolat (spelbederf)

Rode kaarten: geen

Scheidsrechter: Bert Put