Van Doesburg, schepen in Antwerpen, is een van de boegbeelden van het conservatisme in ons land. “Ik vergelijk de samenleving graag met een stoomtrein”, zo legt ze dat uit in het interview in De zondag. “Progressieven willen altijd maar kolen bij gieten om sneller te gaan, terwijl conservatieven afremmen om ook te genieten van het uitzicht. Wij vinden niet dat alles altijd moet veranderen, wij willen behouden wat goed is. Let wel: een samenleving met alleen conservatieven zou ook niet leuk zijn. Het is de dynamiek tussen de twee die belangrijk is.”

N-VA is volgens haar geen conservatieve partij. “Maar het is wel de partij waar conservatieven zich het meest thuis voelen.” En welke partij leunt daar volgens haar nog tegen aan? “CD&V. Wij zijn daarom natuurlijke bondgenoten. Ik betreur wat er de voorbije weken tussen onze partijen is gebeurd. Het resultaat is een slagveld en allerlei onzinnige analyses over die is verloren of die is vernederd . Maar welke burger is daarmee bezig? Nobody gives a shit. Ik onthoud vooral dat er geen plek is voor twee gelijkaardige partijen in ons politieke landschap. N-VA en CD&V kunnen niet naast elkaar blijven bestaan.”

“Vandaag schrijft CD&V liefdesbrieven naar de Boerenbond, maar ze krijgt dreigbrieven terug”, gaat Van Doesburg verder. “De zuil levert misschien parlementsleden, maar amper kiezers. (CD&V-voorzitter, nvdr) Sammy Mahdi moet zich daarom goed afvragen wat voor hem het belangrijkste is: het voortbestaan van CD&V of van het christendemocratisch gedachtegoed. Als hij voor de laatste optie kiest, dan kunnen we moeten we samen een nieuw verhaal schrijven als een brede Vlaamse volkspartij. Wij zouden inderdaad de CD&V op onze schouders moeten nemen.” Ze voegt er nog aan toe dat Sammy Mahdi haar natuurlijke bondgenoot is, “niet Conner Rousseau”.

“Fundamentele verschillen”

CD&V-voorzitter Sammy Mahdi ziet dat helemaal anders. “Een speciaal huwelijksaanzoek”, zei hij ironisch in De zevende dag. “Eerst hoorde ik dat we vernietigd moesten worden, nu dit weer. Ik zie toch wel fundamentele verschillen.” Hij verwijst naar de voorbije onderhandelingen in de schoot van de Vlaamse regering, die zo moeizaam verliepen dat de Septemberverklaring van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) moest uitgesteld worden. Reden was het feit dat Mahdi het been stijf hield. “Wij zijn ook Daensisten, wij zitten in met gewone mensen die het vandaag heel erg moeilijk hebben. Toen we de indexering van de kinderbijslag op tafel hebben gelegd, heb ik van dat zogenaamde bondgenootschap niet veel gemerkt.”

De volledige indexering van de kinderbijslag – of liever: het groeipakket – kwam er uiteindelijk niet. Na enkele dagen werd de crisis afgewend en kon de Septemberverklaring in het Vlaams Parlement alsnog doorgaan, maar de vertrouwensbreuk tussen CD&V aan de ene kant en N-VA en Open VLD aan de andere kant is nog altijd niet helemaal geheeld.