“Samenwonen? Dat zien we nog wel”: eerste ongemakkelijke moment voor Brecht en Dziubi

Een paar tellen lang kon je de ongemakkelijkheid voelen. Totnogtoe fladderen Brecht en Dziubi breed lachend door het hele ‘Blind Getrouwd’-avontuur, maar even werd hun wolkje iets minder roze. Toen het duo een paar spullen ging ophalen op het appartement van Dziubi, werd Brecht even met zijn neus op de feiten gedrukt.

“Is dit dan mijn kant van het bed?”, vroeg hij lachend in de slaapkamer terwijl hij met zijn handen de matras uit testte.
“Als je hier ooit zóu komen wonen”, benadrukte Dziubi.
Brecht zette zich verschrikt recht en perste zijn lippen samen.
“Oei, ja… Dat zien we dan nog wel”, knikte Brecht minzaam terwijl hij zijn blik afwendde. Een stilte volgde.

Een vreemd momentje en de eerste keer in zes afleveringen dat er iets speelde in ‘Brecht en Dziubi’-land dat niet smaakt naar melk en honing. De twee lijken een verschillende opvatting over de toekomst te hebben en Dziubi bakent zijn grenzen af. Niet té hard van stapel lopen, leek Dziubi te bedoelen. ‘Juist, ja’, scheen zijn Gentse man te begrijpen. Zie hieronder meer.

Voor de rest is het in ‘Blind Getrouwd’ opnieuw tijd voor de orde van de dag. Geen ja-woorden, huwelijksfeesten of poepsjieke reizen, wel het normale leven in België dat begint met de verkenning van hun nieuwe, piekfijne appartementen. Jana en Christiaan in Kontich, Joren en Lien in Holsbeek, Jiri en Florence in Kapellen en Dziubi en Brecht in Destelbergen. Volgende week start hun werkleven opnieuw en evalueren ze hun relatie bij de therapeuten.

Koek en ei, potje en dekseltje, Brecht en Dziubi. De twee vermaken zich duidelijk nog met elkaar - “de gelijkenissen blijven zich maar opstapelen.” Maar toch lijkt er íets veranderd tussen de twee. De eerste afleveringen zocht Dziubi steeds bevestiging bij Brecht, nu is dat omgekeerd. Er was het momentje in de slaapkamer van Dziubi, maar ook eentje in Bodrum. “Ik hoop dat je ook wat rust bij mij kunt vinden”, aldus Brecht tijdens een gesprek bij zonsondergang. Dziubi grijnst. “Oei, die lach... awkard”, slaat Brecht zijn ogen naar beneden. Zo zelfzeker de bebrilde biologieleraar in het begin door het avontuur denderde, zo veel te vaker lijkt hij nu te twijfelen. De twee zijn nog steeds een duo, maar het fel brandende gasvuur van de eerste dagen staat intussen op een iets lager pitje.

Slaagkansen: 80 procent

De ‘slakjes van de groep’ noemt Florence zichzelf en haar man in Bodrum. Slakjes die meer en meer naar elkaar toe kruipen, maar toch blijft er een grens. “Ik vraag iemand die ballen aan zijn lijf heeft en initiatief neemt, maar op fysiek vlak afstand houdt. Dat moet moeilijk zijn voor Jiri”, aldus Florence.

Je zou voor minder in de war geraken. Maar niet Jiri. Als een Tibetaanse monnik in lotushouding blijft hij geduldig wachten. Een aanpak die loont, want Florence begint te ontdooien. Handjes vastpakken onder water, elkaar verrassen met een hartjessleutelhanger, samen proosten op hun nieuwe appartement…De curve stijgt nog steeds en dat vindt ook Florence. “Er is een connectie, we zitten op dezelfde golflengte”, vindt ze.

Dat de twee stilaan écht ergens naartoe gaan zit ‘m niet in een hartjessleutelhanger, wel in het feit dat Florence oprecht zenuwachtig is wanneer ze met haar man naar zijn woonst rijdt. “Dat je dat met iemand hebt gekocht is… gek”, zegt ze in de auto, friemelend aan de koordjes van haar zonnebril. Het leek lang niet zo, maar het maakt de West-Vlaamse allemaal wél iets uit. Volgende halte: fysiek contact.

Slaagkansen 50 procent

Ze konden er gelukkig zelf nog mee lachen, na de ‘schuifraam-gate’ van voordien. “Je moet me wel beloven dat je mijn arm vast houdt tot we samen binnen zijn en je de deur sluit”, lachte Joren op de terugweg van hun laatste etentje in Bodrum. Daarop hadden de twee besloten “dat het met ups en downs ging”, maar dat ze ook trots waren “op de constructieve oplossingen” die ze telkens vonden. “Een stijgende lijn”, concludeerde Joren. Maar ondanks de goede bedoelingen, lijkt de geest uit de fles. Zwemmen tegen beter weten in. Al amuseert Joren zich nog. Zijn karaokeversie van Wim Soetaers’ ‘Allemaal’ door de smalle straatjes van Bodrum - inclusief roze zonnebril - is een aanrader, maar voor Lien hoeft het allemaal niet meer zo. Waar dat breekpunt precies gekomen is niet duidelijk - toch het schuifraam? Maar toen de twee in België gingen samenwonen, was de koffiebaruitbaatster op vrijgezellenweekend met vriendinnen. Dat zal toeval zijn, maar helemaal rouwig is ze er allicht niet om.

Slaagkansen: 30 procent.

Dat ze hem niet zo aantrekkelijk vond, biechtte Jana vorige week op aan haar getatoeëerde spierbundel. Even slikken voor Christiaan, maar de praatgrage spoedverpleger liet zich er niet lam door slagen. De Kempenaar gaat gewoon verder waar hij gebleven was. Een kusje hier, een grapje daar. Zijn vrouw rolt weleens met haar ogen, maar blijft vooral geamuseerd. Dat de twee wel degelijk nadenken over een toekomst samen, bleek aan tafel met hun ouders. Daar bespraken ze waar ze zouden gaan wonen als ze verder zouden gaan. Zij werkt in Lokeren, hij in Geel. “Afstand is een dingetje”, duidt Jana. “Maar alles went.” Jana lijkt zoetjesaan helemaal overstag te gaan voor haar man.

Slaagkansen: 80 procent

“Als je me dat nog eens lapt, komt het niet goed”: Joren moet buiten slapen nadat Lien de deur sluit in ‘Blind Getrouwd’

Christiaan uit ‘Blind getrouwd’ gekwetst door Jana: “Achteraf kwam ik tot het besef dat we elkaar niet gekozen hadden” (+)

“Ik wilde het fatsoenlijk houden voor de buren”: Lien, Joren en hotelpersoneel reageren op incident in ‘Blind getrouwd’