We geven toe: we hebben afgelopen week eens goed gevloekt. Aster Vranckx niet op de Europese lijst, Alexis Saelemaekers geblesseerd en de spieren van Charles De Ketelaere te zeer vermoeid. Van de vier Belgen in de kern van AC Milan kon er zo maar één – Divock Origi was invaller – minuten maken tegen Chelsea.

San Siro maakte evenwel veel goed. Machtig stadion. Weinig tempels waarin gezangen zo weergalmen. Onze persoonlijke favoriet: Pioli’s on fire. Op de tonen van de Noord-Ierse klassieker Will Grigg’s on fire. Of Freed from desire, dat kan ook. Onze huisanalist Franky Van der Elst, co-commentator van dienst voor Proximus Pickx+ Sports, haalde zowaar zijn luchtdrumstel boven. Om maar te zeggen: de sfeer zat goed.

Italiaanse vloeken

Inspirerend werkte al dat enthousiasme weliswaar niet. Veel goeie wil en duels, dat wel, maar lange tijd geen kansen. Het kon de pret in San Siro niet derven. Tot minuut achttien. Op rechts werd Mason Mount de zestien in gestuurd. Voor de ogen van de Milanese curva sud haalde Tomori – nota bene ex-Chelsea – de Engelsman neer. Scheidsrechter Daniel Siebert wees resoluut naar de stip en haalde een – wel erg streng – rood karton uit zijn achterzak. Deze keer was het aan de Italianen om te vloeken. Duizenden duimen werden tegen nog meer vingertoppen geplet, en zwaaien maar. Het mocht niet baten: Jorginho trapte de 0-1, na zijn befaamde sprongetje, tegen de touwen.

Milan gaf de moed niet op en kon dik vijf minuten na de openingsgoal ook voor het eerst dreigen. Olivier Giroud kopte een goeie voorzet van Brahim Diaz – de concurrent van De Ketelaere – maar net over de rechterbovenhoek. Siebert zwaaide tussendoor nog met een paar gele kaarten. Nee, de vriend van het Milan-publiek zal hij nooit meer worden.

Fysiek lastig

In minuut 34 draaide Chelsea het mes nog wat dieper in de wonde. Stefano Pioli moest zijn verdediging na de rode kaart nog herschikken en daarvan profiteerden de bezoekers. Met een slimme deviatie zette Mount Pierre-Emerick Aubameyang alleen voor doel. De Gabonees trapte binnen in de korte hoek. Nul tegen twee.

Milan ging na rust moedig op zoek naar de aansluitingstreffer en creëerde met een man minder zelfs nog de betere kansen. Alleen moet je die dan wel afmaken. Sergiño Dest, voor rust om tactische redenen ingebracht voor Diaz, trapte een grote mogelijkheid te onbesuisd over.

Milan kreeg het fysiek steeds lastiger en moest meer en meer achter de feiten aan lopen. Vaak letterlijk. Een kwartier voor tijd speelde Chelsea de bal zo lang rond dat in het bezoekersvak de olé’s van de banken rolden. Ter info: ook een fluitconcert klinkt in zo’n voetbaltempel nog luider.

Fikse kater

Met een schorre stem en een fikse kater zullen de Milan-supporters op hun werk verschenen zijn, want scoren lukte ook in de tweede helft niet meer – zelfs niet na de inbreng van Divock Origi, dik tien minuten voor tijd.

Met vier op twaalf staat Milan na vier speeldagen pas derde in zijn poule, achter Chelsea (zeven punten) en RB Salzburg (zes punten). Op de volgende speeldag (25 oktober) moeten de Rossoneri naar Dinamo Zagreb, om daarna af te sluiten met bezoek uit Oostenrijk (2 november). Het is de komende weken meteen van moeten voor Milan. Charles De Ketelaere weet, eens uitgerust, wat hem te doen staat.