Mamma Mia, wat was dat zeg? Nauwelijks een dag nadat Club Brugge AA Gent had onttroond als laatste club die overwinterde in de competitie der Europese zwaargewichten liepen de Buffalo’s in de Lichtgewichten League al hun achtste nederlaag van het seizoen op. The Winner Takes it All: terwijl het Belgische voetbal trots kan zijn op de kampioen, roept Gent de spot over zich af.

“Pijnlijk”, zei ook trainer Hein Vanhaezebrouck. Want weer ging het over kwakkelende verdedigers, met vooral Jordan Torunarigha die bij élke tegengoal – inclusief een vijfde afgekeurde – in de fout ging. En over efficiëntie, vóór de 2-0 viel die Gent kraakte. Hjulsager die de lat raakte, een kopbal van Ngadeu net over, of twee schietkansen voor Cuypers buiten het doelkader. “Het is niet dat we hier op kwaliteit geklopt worden door een ploeg die zoveel beter was”, vond Vanhaezebrouck. “Er worden gewoon te veel simpele fouten gemaakt. En we hebben sinds het uitvallen van Tissoudali moeite om te scoren. Ja, het is bijna altijd dezelfde plaat die we moeten opleggen.”

Tijd om SOS van ABBA te draaien. Het is niet normaal hoe Gustav Wikheim zijn ex-club zo kon pijnigen. “Die eerste tegengoal zag ik nog nooit in mijn carrière”, zei Vanhaezebrouck nog. “Een bal vanaf de zijlijn met binnenkant voet naar een speler die de bal niet eens hoeft te controleren. Du jamais vu. Bij de tweede worden we veel te makkelijk uitgespeeld omdat er geen dekking in de zestien is. Onmogelijk. We hebben dit al vaker aangegeven, maar ze pikken het niet op. De derde (van Banda, ex-KVO, red.) is de ergste. Ze spelen normaal man op man op zo’n standaardsituatie, maar ze namen géén verantwoordelijkheid. Ze verstopten zich achter zonedefensie, wat sommigen altijd willen doen. Wel, we zagen wat er dan gebeurt. Er scoort een speler van 1,70 meter tussen vijf spelers van bijna twee meter.”

Wat nu?

Hoe vaak kan je spelers nog op hun plichten wijzen, als trainer én als bestuur? AA Gent begon het seizoen met steile ambities, maar het verschil met de ploegen die bovenin draaien (en het in Europa goed doen) lijkt steeds meer Money, Money, Money. Kwaliteit dus en het gebrek daaraan? “Het zijn dezelfde jongens als vorig seizoen. Alleen is niet iedereen op datzelfde niveau. Speelden ze dan boven hun niveau? Ik probeer ervan uit te gaan dat hun beste niveau hun échte niveau is”, probeert de trainer positief te blijven. “Het is te simpel hoe we goals pakken. Dit is absoluut onder hun niveau.”

Een pasklare oplossing lijkt er niet. Dat Djurgården na de 4-0 druk afliet en nog twee goals toestond, betekent niet dat de invallers de remedie zijn. Tissoudali is nog maanden out. En is het onvermijdelijke als de verwachtingen niet worden ingelost – een trainerswissel – raadzaam met een kern die op vraag van de trainer is samengesteld? De carrousel vóór de terugkeer van Vanhaezebrouck leerde al hoe tricky dat kan zijn. Maar dat het bestuur dit knarsetandend aanziet, dat staat vast. “De druk is er, bij hen ook. Logisch. Wat kunnen we doen? Reageren.”

Het straffe is: ondanks de 4-2 hoeft dit nog geen Waterloo te betekenen voor Hein en co. “Mochten we nu uitgeschakeld zijn, was dat een drama. Maar als we twee keer winnen, hebben we nog een kans. We kunnen in de volgende drie competitiematchen proberen een boost te pakken.” Of is die hoop even zinloos als die voor een comeback van ABBA?