Ava Basiri (33) was nooit eerder politiek actief geweest. ‘Ik beschreef mijzelf als apolitiek, nu ben ik een burgeractiviste geworden’. Basiri is uitgegroeid als een van de drijvende krachten achter de betogingen ter ondersteuning van de protesten in Iran. Ook deze zaterdag komen er onder haar goedkeurend oog weer ongeveer 1000 mensen samen om hun misprijzen ten opzichte van het Iraanse regime te laten horen.

De betogers zijn daarmee met een stuk minder dan een soortgelijke betoging twee weken eerder, maar aan het aantal decibels zou je het niet merken. Weeral zijn alle facties van de Iraanse diaspora vertegenwoordigd. Van monarchisten die de terugkeer van de sjah eisen, tot feministische collectieven die naast de Iraanse vlag, ook de regenboogvlag zwaaien.

   • ‘Ik heb mijn tante gisteren gehoord, haar buurvrouw is zoek’

‘Het is een heel diverse groep,’ vertelt Basiri, ‘verenigd door onze nood om te manifesteren. En we gaan niet ophouden, onze volgende stap is onze Belgische familie uit te nodigen om deel te nemen.’

De meest zichtbare groep blijven zonder twijfel de Koerden. Ter ere van ‘hun dochter Mahsa Amini’ hijsen zij hun vlag hoog onder de leuze Jin, Jiyan, Azadî (red. Vrouw, Leven, Vrijheid), een slogan van de Koerdische Onafhankelijkheidsbeweging die teruggaat naar de jaren 2000 en ondertussen een weg gevonden heeft naar het protest in Iran.

   • ‘Komt er dit jaar geen revolutie, dan is het volgend jaar’

Het was het verdachte overlijden van de 22-jarige Amini dat de protesten op gang bracht. De jonge vrouw stierf een maand geleden nadat de Iraanse zedenpolitie haar arresteerde omdat ze haar hidjab niet op de juiste manier droeg. Haar beeltenis, en die van andere demonstranten die haar achterna gingen, zijn alomtegenwoordig in Brussel.

Fel, maar niet zonder angst

De stoet wordt voorgegaan door een man die de huidige vlag van de Islamitische Republiek voortsleept op de grond. Om de zoveel tijd moet er stil worden gehouden voor een foto met demonstranten die de vlag vertrappelen onder hun stapschoenen. ‘Wij hebben geen respect voor deze terroristen vlag,’ vertelt de man, hij wil liever anoniem blijven. ‘Wij dragen alleen de vlag van het volk,’ zegt hij terwijl hij wijst naar de groen, wit rode vlag zonder het Tawhid embleem van de republiek.

   • Wat nu in Iran gebeurt, staat ons nog te wachten

Zijn angst om zijn naam te laten neerschrijven is niet zonder basis. Plots schiet een vrouw vooraan in de betoging in paniek. Een ‘louche’ man is foto’s aan het trekken van de demonstranten, ‘hij moet wel van de ambassade zijn,’ zegt ze. Of ze bang is? ‘Voor mijzelf niet, maar wel voor mijn familie in Iran. Daarom wil ik niet dat je mijn naam in de krant zet.’

Rond 17.00 uur gaat de betoging stilaan uiteen. De Farsi versie van negentiende eeuws protestlied Bella Ciao, dat sociale media domineerde de afgelopen drie weken, blijft op herhaling staan. De achterblijvers zingen met volle borst mee, tot ook zij er genoeg van hebben.