Meer dan een halfuur, zo lang duurde het eer Hein Vanhaezebrouck eindelijk uit zijn dug-out kroop. Om vervolgens vooral te blijven zitten. Het leek een signaal: Los het zelf maar op. Mis. De trainer van AA Gent bleek ziek en stond op slappe benen. Alleen niet zo slap dat hij na een 3-0-zege tegen KV Mechelen flink van zich afbeet. En hoe. Aanleiding was het interview dat voorzitter Ivan De Witte gaf na de 4-2 bij Djurgarden. Daarin hekelde hij de instelling van de spelers, het spelsysteem en zei hij over zijn trainer: “Ook de paus is niet feilloos.” Twee dagen later sloeg een gekrenkte Vanhaezebrouck terug. Zalvend als een paus klonk hij allerminst.

“Ik kan niet aanvaarden dat mensen er zijn die zeggen dat er geen drive of overtuiging is. Dat klopt helemaal niet. Sorry, hè. Djurgarden had 8 doelpogingen, wij 21. Om tegen mij te spreken over systemen en manier van voetballen, publiekelijk, moet je een kenner zijn. De voorzitter en ik hebben vrijdag samengezeten op het vliegtuig. Daar heb ik vastgesteld dat hij nog geen enkel beeld had teruggezien van de wedstrijd.”

Nog geen ramkoers

Een ongezien harde repliek, waar geen voorzitter blij om kan zijn. Met die kanttekening dat Ivan De Witte zijn trainer kent. Daarom hoeft dit nog geen ramkoers te betekenen. In zijn eerste periode bij AA Gent ging Hein ook openlijk het offensief aan met zijn bestuur. Sinds zijn comeback hield Vanhaezebrouck zich weg van clashes. Nu miste hij echter nuance. “Wij waren ook ontgoocheld. Je kan dan iedereen afschieten, wetende dat we veel mensen missen. En dat we al lang gevraagd hebben om de nodige creativiteit bij te halen. En dat dat niet kan. Ik leef in de realiteit.”

Dat er interne kritiek was op hoe hij spelers na wedstrijden met de vinger durft wijzen, zinde hem evenmin. Hij gelooft niet dat spelers daar zelf moeite mee hebben. “Zij weten dat als ik hen aanpak, dat is omdat ik weet dat ze veel beter kunnen. Mijn verdedigers zijn fantastisch maar als dat eens niet het geval is, dan push ik hen. Ik ben zo. Ze weten dat, ze kennen mij. Ik ga mezelf niet veranderen.”

Vanhaezebrouck houdt er ook niet van dat de voorzitter zijn aandeel opeiste in de winst op Eupen omdat hij de spelers vooraf had toegesproken. Zoals hij nu ook niet wil gezegd hebben dat het interview dan toch het gewenste effect gaf. “Ik hoop het voor de voorzitter, hè.” Nochtans hebben spelers en trainer dit weekend wél gepraat over hoe gespeeld wordt. “Wat willen jullie, waar willen we naartoe: daar zijn discussies over geweest. Zo waren we iets behoudender begonnen tegen Mechelen, waardoor we weinig kansen creëerden. In de rust waren ze zelf vragende partij om weer als vanouds druk te zetten. We zijn te kwetsbaar geweest maar dat had niets met het systeem te maken. Wel omdat we fouten hebben gemaakt.”

Pretpark AA Gent

En neen, het interview van De Witte had hen niet dichter bij elkaar gebracht. “Er is altijd een band geweest.” Neen, van opluchting dat een crisis is afgewend, was al helemaal geen sprake. “Ik ben twee keer naar Gent gekomen om ze uit de miserie te halen. Twee keer. Als zij vinden dat ik niet de man ben om dat te doen in de toekomst, oké, geen probleem. Of we nog verder kunnen zo? Ik moet daar niet over beslissen.” Het zijn de woorden van een trainer die persoonlijkheid heeft, zich sterk waant én zijn gezag tegenover zijn kern niet wil ondermijnd zien.

We hadden het hier kunnen hebben over de defensie die er weer stond. Over een zwak Mechelen, dat implodeerde na rode kaart van Birger Verstraete – waarin scheidsrechter Boterberg de ballen had om niet mee te gaan met de VAR-interventie. Of over Hong, die in alle goals zijn aandeel had. Niet, dus.

En zeggen dat woensdag Union wacht. Vanhaezebrouck: “Ik ga wel graag naar pretparken, maar in het voetbal zit ik liever niet op de rollercoaster, die de ene week hoera roept en de andere week een drama is. Ik probeer de focus te houden op wat we moeten doen. Maar als we woensdag verliezen, is het weer van dat. Dat weten de spelers ook.” Pretpark AA Gent, never a dull moment.