"De dag dat ik vluchtte voelde absoluut niet als de beste dag van mijn leven": een van de kinderen van het "Ruinerwoldspookgezin" schrijft boek

Op 14 oktober 2019 stapt de toen 25-jarige Israel van Dorsten een café in het Nederlandse dorp Ruinerwold binnen. Hij heeft zonet beslist om voorgoed te ontsnappen uit de  boerderij van zijn vader, waar hij sinds 2010 volkomen geïsoleerd leeft. Israel bestelt een biertje. Zijn verwilderde uiterlijk en het vreemde verhaal dat hij vertelt, verontrusten de cafébaas. Hij wil niet meer terug naar de boerderij. De politie wordt verwittigd. 

Een dag later vallen ze de afgelegen boerderij van het gezin binnen. In een afgesloten ruimte treffen ze de vader Gerrit-Jan van Dorsten aan, samen met zijn 5 meerderjarige kinderen. De vluchtpoging van zoon Israel en de vondst van zijn zussen en broer worden wereldnieuws. Cameraploegen van over de hele wereld strijken neer in het anders zo rustige en pittoreske Ruinerwold.

Niemand in het dorp weet af van het bestaan van de kinderen. Ze zijn na hun geboorte niet aangegeven en zijn nooit naar school geweest. Een volledig leven in isolement. Bewust zal later blijken. Vader Gerrit-Jan van Dorsten heeft hen jarenlang verborgen willen houden. Hij ziet zichzelf als nieuwe Messias en leeft in een fantasiewereld die bevolkt wordt door geesten. Na de inval wordt hij aangehouden op verdenking van vrijheidsberoving en mishandeling.

Nu, drie jaar later schrijft Israel in zijn boek "Wij waren. Ik ben. Weg uit Ruinerwold" over zijn ervaringen. Via een stiekem aangekochte smartphone kreeg Israel uiteindelijk toegang tot het internet. Op die manier kwam hij er langzaamaan achter dat het evangelie en de verhalen die zijn vader verkondigde, niet klopten. Het zorgde voor barsten in zijn geloof. Hij kon zijn eigen identiteit ontwikkelen. Dat was niet makkelijk. "Het was heel beklemmend om mezelf te ontdekken en te ontwikkelen", zegt Israel in "De zevende dag". 

Het duurde een tijdje voor hij durfde vluchten en dat terwijl de boerderij niet eens op slot was. Bovendien was zijn manipulatieve vader door een beroerte half verlamd en kon hij niet meer spreken. "Als je daar eenmaal vastzit, is het bijna onmogelijk om die stap mentaal te zetten. Dat heeft mij jaren gekost. Uiteindelijk heb ik toch de mentale kracht gevonden om weg te gaan."

"Weggaan was heel dubbel", vertelt Israel. "Het heeft iets heel moois teweeggebracht, maar het was ook zwaar. Het gaf me ook veel verdriet en angst omdat ik dacht dat ik mijn broer en zussen in de steek liet. Ik vreesde dat we nooit meer contact zouden hebben."

Israel had voor die vluchtpoging al tevergeefs hulp gezocht. Hij deed een anonieme melding bij de politie, maar daar kwam geen reactie op. Hij contacteerde Slachtofferhulp, maar ook daar werd hij niet geholpen. Hij werd telkens doorverwezen. Toch neemt Israel deze instanties niets kwalijk. "Het was een ingewikkelde situatie. Het heeft weinig zin om daar nu een probleem van te maken. Maar met mijn boek hoop ik wel dat er lessen uit getrokken worden." 

Door te vluchten, bracht Israel de situatie van het gezin aan het licht en konden alle kinderen hun eigen weg opgaan. Het boek heeft Israel geholpen om de gebeurtenissen een plaats te geven. "Door het boek te schrijven heb ik mij mentaal kunnen losmaken van de gebeurtenissen. Het is voor mij ook een verwerkingsproces geweest. Het betekent wel niet dat het volledig weg is. Bepaalde dingen zullen mijn hele leven meegaan. Dat moet ik aanvaarden."

Israel heeft geen contact meer met zijn vader Gerrit-Jan, die momenteel in een zorginstelling verblijft. De strafzaak tegen hem werd stopgezet omdat een eerlijk proces niet mogelijk is door zijn medische toestand. “Ik heb hem al meer dan een jaar niet meer bezocht. Deels omdat ik er geen behoefte aan heb, deels omdat ik niet weet hoe ik daar mee om zou moeten gaan. Ik vraag mij af wat de juiste houding tegenover zo iemand is.” 

Israel heeft geen begrip voor zijn vader. "Ik kan misschien bepaalde gedachtelijnen volgen, omdat ik er vroeger zelf in zat. Maar dat is niet hetzelfde als begrip. Het rechtvaardigt niet wat hij gedaan heeft."

Twee maanden geleden begon Israel aan een opleiding sociologie in Utrecht. Via die studie wil hij leren begrijpen hoe sektes zoals die van zijn eigen vader tot stand komen. In de toekomst wil hij graag iets in de filmwereld doen. Hij wil het liefst zelf documentaires maken. Dat besef kwam er door de succesvolle documentaire De kinderen van Ruinerwold waarin hij zelf te zien is. “Maar door dit boek te schrijven heb ik beseft hoe leuk ik schrijven vind. Dus misschien wil ik dat wel verder ontdekken."