Alleenstaande mama Sandra (54) werkt voltijds, maar komt niet rond: "Ik val uit de boot voor elk sociaal tarief, toch kan mijn kind niet mee op schoolreis"

Beste Radio2

Dit is de eerste keer dat ik u schrijf. Het is een signaal van een burger uit "het land dat beschermt". Of een noodkreet, zo u wil. 

Ik ben een alleenstaande mama van 54 met een zoon van 19. Ik werk voltijds sinds ik afstudeerde aan de hogeschool. Ik heb mijn zoon alleen opgevoed en heb volledig alleen de financiële lasten gedragen. Tot op vandaag. 

Het is een moeilijke weg geweest en het wordt steeds zwaarder. Het was geen eigen keuze om een alleenstaande mama te zijn, zoals velen beweren. Ik had liever een gezin gehad met een man en meerdere kinderen. Het is anders gelopen. 

Toch ben ik nooit bij de pakken blijven zitten. Ik werk voltijds, ik geef mijn zoon een strenge, maar rechtvaardige opvoeding, ik geef geen geld uit aan dingen die ik niet kan betalen. Ik doe alles volgens de waarden en normen die ik van mijn ouders heb meegekregen.  

Het geld dat ik verdiende, probeerde ik zo goed als mogelijk te sparen om een eigen huisje te kopen. Dat is gelukt, in 2009 werd ik eigenaar. Dit kon mee door de financiële hulp van mijn ouders en tante. Zonder hen was me dit niet gelukt. U kan zich voorstellen dat ik hen daar bijzonder dankbaar voor ben. 

Ik heb nooit in luxe geleefd. Dit was wel mijn eigen keuze want ik wilde vooruit in het leven. Ik koos ervoor klein te wonen zodat ik mijn zuurverdiende centen niet zag opgaan aan energiekosten. Mijn zoon krijgt elke dag een gezonde, zelfgemaakte maaltijd voorgeschoteld. Zelf ben ik tevreden met kip, elke dag.

Tot 2016 woonden we in ons aangekochte huisje zonder enige renovatiewerken te kunnen doen. Dit betekende onder meer: verwarmen met een mazoutvuur, geen keuken, een badkamer waarin de deur openschoot telkens je je bukte, niet geïsoleerd, een voordeur met tochtgaten rondom, een oude garagepoort waardoor de wind langs alle kanten naar binnen waaide, één slaapkamer waar mijn zoon en ik allebei samen sliepen en een trap in de living.

Door heel zuinig te leven, kon ik geld bijeensparen om na 7 jaar ons huisje te renoveren. Toen we advies vroegen over de beste manier om te verwarmen, gaf iedereen ons de raad een hoogrendementsketel te plaatsen en met gas te verwarmen. Daar heb ik 6 jaar geleden in geïnvesteerd, met al het spaargeld dat ik had. Ook werd ons huis geïsoleerd en lieten we nieuwe ramen plaatsen. Mijn zoon kreeg zijn eigen kamer en er kwam een ruimere badkamer.

Geld voor een nieuwe voordeur, garagepoort en keuken was er niet meer. De keuken heb ik zelf met afvalhout ineen getimmerd. Dat is wat een alleenstaande ouder voortdurend moet doen: creatief nadenken en de handen uit de mouwen steken. 

Als je voltijds werkt als alleenstaande kom je na je dagtaak thuis met de fiets, door regen en wind, én een uur later dan indien ik met de auto zou zijn gegaan. Daarna begint je voltijdse dagtaak thuis: koken, wassen, kuisen, strijken, tuin onderhouden, opruimen, je kind helpen met zijn schooltaken, reparaties uitvoeren. Er is geen geld om een poetsvrouw of tuinman te betalen, dus doe je alles zelf.

Op reis gaan, zit er al vele jaren niet in want daar is geen geld voor. Als je op daguitstap gaat, neem je een zelfgemaakte picknick mee. Als je een school kiest voor je kind, informeer je of ze op sneeuwklassen gaan. Indien dit zo is, dan valt die school weg want dat is iets dat niet in het budget past. Dat is het leven van een alleenstaande. Toch klaag ik niet en ben ik blij met alle kleine pasjes die we vooruit hebben gezet. 

Als voltijds werkende alleenstaande mama heb ik nooit recht gehad op verhoogde kinderbijslag (sociale toeslag voor alleenstaande ouders) want ik verdiende te veel. 

Als voltijds werkende alleenstaande mama heb ik nooit recht gehad op sociaal tarief in de buitenschoolse kinderopvang en studie want ik verdiende te veel. 

Als voltijds werkende alleenstaande mama heb ik nooit recht gehad op sociaal tarief voor energiekosten want ik verdiende te veel. 

Tot vorig jaar. Toen kreeg ik een heel klein duwtje in de rug dat me zoveel voldoening gaf. Mijn zoon studeerde zijn eerste jaar aan de universiteit en ik had recht op een studietoelage. Dit maakte me zo blij omdat ik eindelijk een beetje hulp kreeg. Dat mijn zoon zijn eerste jaar kon afsluiten zonder herexamens maakte me terecht fier.  

Tot vandaag, want nu krijg ik een brief van de dienst voor studietoelagen die me meedeelt dat ik als voltijds werkende alleenstaande mama geen recht heb op een studietoelage... want ik verdien te veel. Mijn loon is een klein beetje gestegen, maar het plafondbedrag dat de dienst voor studietoelagen gebruikt, is onveranderd ten opzichte van vorig jaar.  

Ik moet iets heel verkeerd doen.

Iedereen deelt me mee dat ik te veel verdien, maar toch kunnen we niet op reis.

Iedereen deelt me mee dat ik te veel verdien, maar toch moet ik er niet aan denken om een warmtepomp te kunnen installeren.

Iedereen deelt me mee dat ik te veel verdien, maar toch kom ik op het einde van de maand niet rond met mijn loon.

Iedereen deelt me mee dat ik te veel verdien, maar toch zit ik vaak letterlijk in de kou. Thuis durf ik de verwarming niet aan te zetten omdat mijn energieleverancier me liet weten dat ik mijn voorschot best optrek naar 900 euro per maand. Ik betaal nu maandelijks 480 euro en toch zit ik in de kou. 

Kan u me zeggen wat ik verkeerd doe?

Met vriendelijke groeten

Sandra