Maali Almeida, de hoofdfiguur uit het boek van Shehan Karunatilaka, is een oorlogsfotograaf, en hij is dood. In een zeer bureaucratisch hiernamaals krijgt hij zeven nachten om te ontdekken waarom hij dood is, en probeert hij zijn vrienden op aarde attent te maken op een verzameling foto’s die hij verborgen heeft. Het boek is naast een liefdesgeschiedenis ook een politieke thriller, die zich afspeelt tegen de achtergrond van de Sri Lankaanse burgeroorlog.

De shortlist dit jaar was bijzonder breed. Genomineerd waren de zeer productieve Amerikaanse satireschrijver Percival Everett met The trees, maar ook de 88-jarige Alan Garner, die sinds 1960 (jeugd)romans, korte verhalen en theater heeft geschreven. Zijn Treacle walker was zijn eerste nominatie voor de Booker Prize. Glory van de Zimbabwaanse NoViolet Bulawayo is nog maar haar tweede roman, maar ook haar debuut We need new names was genomineerd voor de prijs.

Oh William!(Het verhaal van William) van de Amerikaanse Elizabeth Strout, het derde deel van haar Lucy Barton-reeks, was haar eerste nominatie die de shortlist van de Booker haalde, al schopte het eerste deel, My name is Lucy Barton, het wel tot op de longlist in 2016. Strout kaapte in 2009 de belangrijkste Amerikaanse literaire prijs, de Pulitzer voor fictie, weg voor Olive Kitteridge. De vijfde genomineerde was de Ierse Claire Keegan, met Small things like these (Dit soort kleinigheden), een novelle.

Juryvoorzitter Neil McGregor verwees in zijn toespraak naar de pandemie en de politiek en economisch moeilijke tijden; de zes genomineerden stelden volgens hem allemaal dezelfde vraag: ‘wat is de echte waarde van één mensenleven?’. De roman van Karunatilaka beantwoordde ze volgens hem met ‘tederheid, humor, trouw en liefde’.

Karunatilaka ontving de prijs uit handen van koningin-gemalin Camilla, die er daarna wat voor spek en bonen bij stond terwijl de uitgelaten winnaar de hem toegestane minuut, de tijd die voorzien was voor een kort interview en de afronding, benutte om zijn collega-genomineerden te feliciteren, de drie vrouwen te danken die proeflezer waren geweest, en er een lange verklaring in het Singalees aan toe te voegen. Over de prijs, die 50.000 pond waard is, vroeg hij: ‘Kan ik dat in cryptomunten krijgen? Want het Britse pond doet het net iets beter dan de Sri Lankaanse roepie op dit moment.’