“Baldadig” noemt Simoni zichzelf als hij uitgaat. Hij gaat graag “all the way”, zoals afgelopen zomer, toen hij naar eigen zeggen zowat elk festival deed. Maar tussen zijn 16de en zijn 21ste ging het te ver, geeft de acteur toe.

“Je weet dat mijn broer Rafaël op zijn 21ste overleden is”, legt hij uit. “Ik was toen 15 jaar. Als reactie op zijn dood ben ik als een wildeman in het nachtleven gedoken. Tot groot verdriet van mijn ouders. Daar verontschuldig ik me soms nog voor.” Matteo’s oudere broer stierf aan de gevolgen van epilepsie.

Matteo speelde jarenlang met zijn gezondheid, die zijn ouders zo dierbaar was. “Ik wilde het leven uitdagen! Als een kind dat een wespennest port, gewoon om te zien wat er dan gebeurt.” Hij zocht “het experiment” op, geeft de acteur toe, en daar hoorden drugs bij.

Als een vis op het droge

Het besef dat Matteo zijn leven moest omgooien, kwam er nadat hij wakker werd in het ziekenhuis. Simoni vertelt dat hij als jonge twintiger in de Boiler Room op Pukkelpop een fles cola in handen geduwd kreeg van iemand die hij niet zo goed kende. Hij dronk ze zonder veel twijfelen leeg. Op dat moment was hij al “vrij ribbedebie”.

“Wat volgde, heb ik alleen van horen zeggen. Ik huppelde naar buiten, en daar begon ik naar de grond te duiken, als een torpedo richting denkbeeldige onderzeeërs.” Omdat zijn vrienden bang werden, haalden ze hulp. “Toen ze terugkwamen, stonden er honderden toeschouwers om me heen plus twee politiebusjes: ik was aan het rondspartelen op het gras als een vis op het droge.”

’s Morgens werd hij wakker in het ziekenhuis. Charlotte Timmers, zijn toenmalig lief, pikte hem daar op en reed met de acteur meteen weer naar de weide. Zijn broer Marco moest er namelijk optreden. Maar toen Simoni een week later gefilmde beelden van zijn gedrogeerde zelf onder ogen kreeg, herpakte hij zich. “Het was een echte eyeopener: ik móést mijn leven beteren.”