‘New Tales from the Borderlands’ toont vooral de rijkdom van het ‘Borderlands’-universum

Kun je een narrative game maken, genre ‘The Walking Dead’ of ‘Detroit: Become Human’, van ‘Call of Duty’ of ‘Battlefield’? Het is niet dat de makers van die games niet aan doorgedreven worldbuilding doen, maar een wereld waarin zo goed als het hele decor kan worden geëxploreerd is toch nog iets anders: het impliceert dat alle details moeten kloppen, en ook voldoende rijkdom in die details moet zitten. Het ‘Borderlands’-universum doorstond zeven jaar geleden die test met ‘Tales from the Borderlands’, een krachtige dramagame waarin de wereld op en rond de planeet Pandora het decor vormde voor een Indiana Jones-eske schattenjacht.

Die game was een kritisch succes, waardoor een vervolg niet kon uitblijven. ‘New Tales from the Borderlands’ is opnieuw een ‘seizoen’ van vijf episodes, maar die komen deze keer meteen in één pakket naar je toe. En het verhaal is tegelijkertijd breder en dieper dan dat ven de eersteling: je wordt getuige van het ontstaan van een start-up, met drie medeoprichters: wetenschapper Anu, die veel te links is voor haar R&D-job bij wapenfabrikant Atlas Corporation, haar broer Octavio, die zich in zijn ambities niet laat hinderen door zijn gebrek aan capaciteiten, en Fran, die sores heeft met haar yoghurtbar en haar anger management-zakcomputer.

Gamers die weleens een narratieve game spelen, zullen ongetwijfeld weten dat ‘Tales from the Borderlands’ destijds werd gemaakt door Telltale Games, ook de makers van kritisch bejubelde titels als ‘Sam & Max’, ‘The Walking Dead’ en ‘The Wolf Among Us’. Diezelfde connaisseurs zullen dan ook weten dat Telltale Games in 2018 op de fles ging. (Ondertussen is een nieuw bedrijf onder hetzelfde merk de doorstart aan het maken, voorlopig nog zonder nieuwe games in de handel; ze werken wel aan ‘The Wolf Among Us 2’.)

Maar de reeks werd weer opgepikt door Gearbox, de makers van de originele shooters, en dat zich momenteel met rasse schreden uitbreidende gamebedrijf haalde ex-Telltale-medewerkers die achter de originele game zaten naar zijn studio in het Canadese Québec. Waar ze – met duidelijk meer middelen dan ze destijds bij Telltale Games kregen – dit narratieve pareltje in elkaar boksten. Het is een hobbelig parcours geweest, maar het levert resultaat af.

Fans van heftigere game-ervaringen kunnen schamper doen over dit soort dramagames, maar ze spreken een veel groter publiek aan dan de meesten denken: ook games uit de ‘Life is Strange’- en ‘Dark Pictures Anthology’-reeksen worden iedere keer op grote anticipatie ontvangen. Kunnen we ‘New Tales from the Borderlands’ bij dat rijtje schuiven? Misschien (nog) niet in termen van publieke bekendheid, maar wel wanneer we de game puur kwalitatief vergelijken met de andere. De game presenteert een wereld waarin de humor heel tongue-in-cheek is, met vooral personages die passief-agressieve opmerkingen naar elkaar toe maken. Over hun “betreurenswaardige snor”, bijvoorbeeld. En plaatst daar vervolgens een fascinerend intiem verhaal in, met geloofwaardige, sympathieke losers als hoofdpersonages. De humor gaat bij momenten losjes erover (“How they hangin’?” vragen aan een vrouw van middelbare leeftijd: niet cool!), maar het merendeel van de grappen treft doel, al komen ze soms zo snel dat je ze makkelijk mist.

Je doet een uur of tien over de vijf episodes van ‘New Tales from the Borderlands’, ongeveer even lang als een seizoen van een gemiddelde Netflix-reeks. En je hebt je die hele tijd prima vermaakt.