De 22-jarige renner van Quick-Step Alpha Vinyl bezorgde wielerminnend België een prachtige nazomer. Begin september won hij als eerste Belg in 44 jaar een grote ronde. Hij schreef de Vuelta op zijn naam. Evenepoel behield vervolgens de focus voor het WK in het Australische Wollongong. Na brons in de tijdrit volgde de ultieme kroon op het werk met de wereldtitel in de wegrit. In het voorjaar had hij met Luik-Bastenaken-Luik ook al een eerste monument op zijn naam geschreven en kroonde hij zich tot Belgisch kampioen tijdrijden. Tussendoor schreef hij ook de Clasica San Sebastian voor de tweede keer op zijn naam.

Voormalig atlete en jurylid Kim Gevaert, momenteel aan de slag als meetingdirecteur van de Memorial Van Damme, steekt haar bewondering voor Evenepoel niet weg.

“Het is natuurlijk zeker geen verrassing dat Remco als winnaar uit de stemming gekomen is. Hij heeft een uitzonderlijk jaar gehad. Over het algemeen hebben we een heel goed Belgisch sportjaar gehad, maar Remco’s prestaties staken er toch nog wel een beetje bovenuit. Hij verdient dat ook wel. Hij is een hele charmante, inspirerende jongen die ook een perfecte ambassadeur is van de Belgische sport, dus we zijn heel blij met zo’n winnaar. Het indrukwekkendste vond ik zijn prestaties tijdens het WK, op het einde van zo’n zwaar seizoen. Toen heeft hij getoond dat hij er altijd voor blijft gaan. Dat was heel knap”, aldus Gevaert.

Geen atleet dus als opvolger van marathonloper Bashir Abdi. “Ons wereldkampioenschap atletiek was echt uitzonderlijk goed. Het Europees kampioenschap was oké, maar vooral in de breedte: er waren heel veel finaleplaatsen, maar de uitschieters kwamen er vaak niet uit. Enkele keren grepen we net naast de medailles. Over het algemeen hebben we mooie dingen laten zien en beschikken we over een mooie lichting, ook richting Parijs 2024. Over minder dan twee jaar zijn er alweer Olympische Spelen en dat merk je aan de nieuwtjes die binnenlopen, zoals het veranderen van trainer. Iedereen is daar uiteraard fel mee bezig. Ik was zeker verrast toen het nieuws uitkwam van Nafi haar coachwissel. Ik begrijp haar ergens wel, al is het nooit gemakkelijk om zo’n beslissing te nemen. Je bouwt die band op met je coach, dat wordt een stukje familie en dan is het moeilijk en pijnlijk om die beslissing te nemen.”

De Nationale Trofee voor Sportverdienste wordt sinds 1928 uitgereikt aan een atleet of sportploeg, die bijzonder goed presteerde in het voorbije jaar. Een jury, bestaande uit voormalige kampioenen zoals Gevaert, Ingrid Berghmans en Joël Smets, kiest elk jaar de winnaar.

“Gouden jaar voor Belgische sport”

“Het is zeker een van de makkelijkste keuzes ooit geweest voor de jury, alhoewel het dit jaar niet enkel Evenepoel was: het is een gouden jaar geweest voor de Belgische sport. Als je sommige topprestaties ziet, schiet je tegenover veel mensen eigenlijk een beetje tekort. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Bart Swings, die prachtige resultaten behaald heeft”, vertelde jurylid en voormalig KBVB-voorzitter Michel D’Hooghe na afloop.

“Er zijn meer dan vijftig uitzonderlijke prestaties geweest dit jaar, maar niemand zal verwonderd zijn dat de jury vrij snel tot een unaniem besluit is gekomen. Remco Evenepoel als winnaar voor al hetgeen hij gepresteerd heeft en de weerklank die dat gehad heeft. Hij heeft een formidabel jaar gehad en kan deze trofee slechts één keer winnen. Wie weet wat hem nog allemaal te wachten staat. Het was dit jaar al zo uitzonderlijk, dat er weinig discussie was.”

Evenepoel staat blijkbaar al een tijdje op de radar van D’Hooghe. “Ik heb Remco leren kennen in een koers voor junioren in Damme, zo’n vijf jaar geleden. Toen was hij nog maar pas wielrenner. Ik was daar naartoe geweest om een vriend een plezier te doen die daar in het organisatiecomité zat. Ik ben thuisgekomen en ik heb aan mijn vrouw gezegd: ‘Ik ben geen grote kenner van het wielrennen, maar ik heb vandaag een jongen gezien van wie ik denk dat hij de absolute wereldtop zal bereiken’. Dus ik moet het die dag toch goed gezien hebben. Die wereldprestaties zijn er intussen ook al uitgekomen. In Australië reed hij iedereen los. Dat was geweldig. Een absolute topprestatie in de geschiedenis van de Belgische sport.”