“Op amper 10 meter van ons vlogen de mensen gewoon de lucht in”

“Als ik aan gisteren terugdenk, krijg ik meteen weer de daver op mijn lijf”, vertelt Truienaar Roel Thierie (42) vanuit Londen, waar hij met zijn vrouw en twee kinderen voor enkele dagen op vakantie is. Roel wandelde woensdagnamiddag om iets na half vier met zijn gezin over Westminster Bridge, toen terrorist Khalid Masood met zijn grijze Hyundai zijn dodelijke raid maakte. “Ik was net met mijn vrouw en kinderen in het reuzenrad, The Londen Eye, geweest en wandelde over Westminster Bridge richting The Big Ben toen ik vreemde klappen en geschreeuw hoorde”, vertelt Roel. “Ik keek links van mij en zag een grijze Hyundai op een groep mensen inrijden. Op amper tien meter van ons vlogen de mensen gewoon de lucht in. Ik heb meteen mijn zoontje Lucas (9), die langs mij liep, tegen me aan getrokken en heb achter mij gekeken of mijn vrouw en mijn dochtertje Emma (7) in veiligheid waren. Gelukkig was alles in orde met hen.”

Pijn

De chaos op de brug was niet te overzien. “Overal waar ik keek, zag ik mensen liggen. Hun geschreeuw ging door merg en been”, zegt Roel. “Ik heb mijn zoontje naar mijn vrouw gestuurd en ben meteen te hulp geschoten.” Roel liep naar een jonge vrouw die net door de terrorist van de weg was gemaaid (op de grote foto is te zien hoe de vrouw met witte jas net door de Hyundai wordt gegrepen, nvdr.).

“De vrouw leek er erg aan toe en haar ogen draaide helemaal weg. Stay with me, stay with me, riep ik tegen haar, zodat ze haar bewustzijn niet zou verliezen. Ze zei niks, maar schreeuwde van de pijn.” Om haar warm te houden, legde Roel een jas over de jonge vrouw. “Minutenlang heb ik zo op de grond bij haar gezeten, tot er een dokter aankwam. Toen heb ik haar losgelaten. Ik ben opgestaan en heb rondgekeken of ik nog ergens anders hulp kon bieden, maar op dat moment kwam de ene ambulance na de andere op de brug toe. Toen ben ik terug naar mijn gezin gelopen.”

Rillen

Pas dan besefte Roel hoeveel geluk hij en zijn gezin hebben gehad. “Op het moment dat die grijze Hyundai op de mensen inreed, stond ik met mijn zoontje aan de overkant van de weg op mijn vrouw en dochtertje te wachten, die zo’n tien meter achter ons liepen. We wilden allemaal samen oversteken naar de andere kant van de weg, maar mijn vrouw wilde nog snel een foto van The Big Ben nemen. Dat is ons grote geluk geweest. Had ze die foto niet gemaakt, dan liepen we wellicht al aan de andere kant van de weg waar alle doden en gewonden vielen en waren we er nu misschien niet meer geweest.”

Toen Roel en zijn vrouw nadien de foto van The Big Ben van dichtbij bekeken, beseften ze nog meer hoezeer ze door het oog van de naald waren gekropen. “Op de foto die mijn vrouw heeft genomen, zie je die grijze Hyundai over de brug razen en de vrouw aanrijden die ik nadien te hulp ben geschoten. Telkens als ik die foto zie, begin ik te rillen.” Hoe de gewonde vrouw er ondertussen aan toe is, weet Roel niet. “Hopelijk zijn haar verwondingen niet te ernstig.”

Versterkte burcht

Ondanks de bloedige aanslag besloten Roel en zijn gezin hun vakantie in Londen toch verder te zetten. “Ons zoontje wilde in eerste instantie onmiddellijk naar huis. Hij is zwaar onder de indruk omdat hij al die gruwelijke dingen heeft gezien. Maar we hebben hem toch kunnen overtuigen om hier te blijven en om er samen nog het beste van te maken. Zo hebben we vandaag (donderdag, red.) bijvoorbeeld samen nog The Tower Bridge bezocht. Lucas voelde zich ook veilig omdat hier zoveel politie en militairen over straat lopen. Londen is vandaag net een versterkte burcht.”