Al vrij vlug in de cross vormde zich een kopgroep met 14 renners. Dit gezelschap bleef een tijdlang bij elkaar tot na de derde ronde, van in totaal tien, Hermans en Orts gingen aanvallen. De verstandhouding bij het duo was meteen voortreffelijk. Laurens Sweeck was niet bij machte om zijn karretje bij de Belgisch-Spaanse tandem aan te hangen maar vluchtte op zijn beurt wel weg van Yentl Bekaert, Daan Soete, Emiel Verstrynge en Mees Hendrikx. Achter dit viertal hadden Jens Adams, Anton Ferdinande en Gerben Kuypers elkaars gezelschap opgezocht.

Voorin ontdeed Hermans zich ook van Orts. De renner van Tormans schakelde vervolgens over op een metronoomfunctie. Sweeck zag Orts elke ronde wat kleiner worden. De eerste drie plaatsen lagen op drie ronden van het einde helemaal vast. De strijd voor de vierde plaats leverde nog enige strijd op. Uiteindelijk bleek daarin Hendrikx net iets beter dan zijn teamgenoot Verstrynge. Hermans nam alle tijd om de slotronde als een ereronde af te werken.

De uitslag:

1. Quinten Hermans

2. Felipe Orts Lloret +44”

3. Laurens Sweeck +1’08”

4. Mees Hendrikx +1’19”

5. Emiel Verstrynge +1’22”

“Winnen bij een debuut is leuk”

“Ik wou eigenlijk niet zo vroeg alleen in de aanval zitten maar dat was nu wel het geval”, opende Hermans na afloop. “Ik denk dat Laurens Sweeck er ook niet zo veel voor voelde om een volledig uur à bloc te rijden. Sweeck keek de kat wat uit de boom toen Orts en ikzelf gingen versnellen. We waren dus met twee man weg. Toen ook Orts plotseling afhaakte, kwam ik helemaal alleen te zitten. Ik kon toen maar moeilijk de remmen dichtknijpen en me weer laten inlopen.”

“Ik weet dat ik na een paar crossen wel in conditie geraak en dus kan ik misschien tijdens het EK al gaan voor het hoogste”, ging Hermans verder. “Maar eerst Tabor komende zondag. Een technisch parcours dat eigenlijk ook een beetje bij de omloop van Namen aanleunt. Het zal in Tsjechië weer van nul af aan beginnen zijn. Er komen daar een pak jongens bij die ook in Amerika actief waren en daar de wedstrijd wel domineerden. Alle respect voor de organisatoren van Ardooie maar in Tabor zal het deelnemersveld kwalitatief nog een pak hoogstaander zijn. Bovendien hebben diverse renners al hun klassement te verdedigen.”

“Ik heb vandaag een super fijne dag gehad. Ik hoop dat de komende crossen ook zo’n fijn gevoel opleveren. Ik mag tevreden terugblikken op mijn eerste wedstrijd van het seizoen. Zeker als je die kan winnen”, lachte Quinten Hermans.

“De jetlag speelde me nog altijd parten”

Laurens Sweeck werkte de voorbije weken in de Verenigde Staten de twee wereldbekercrossen, in Waterloo en Fayetteville, af maar stond donderdag wel aan de start te blinken in Ardooie. De renner van Crelan-Fristads had in de West-Vlaamse groentengemeente zijn overwinning van vorig jaar te verdedigen. Dit jaar werd hij derde.

“De reis is nog niet helemaal uit mijn lichaam”, pufte hij na afloop. “Ik ben pas sinds dinsdagvoormiddag terug thuis. Slapen doe ik nog altijd niet zoals het hoort. Morgenavond, vrijdag, vlieg ik dan weer naar Tabor. Ik wil zo veel mogelijk rust inhalen maar wou hier vandaag toch rijden. Dat ik niet echt top was, merkte ik al redelijk snel. Misschien was dit wel te verwachten, maar je mag toch ook de prestatie van Quinten Hermans niet onderschatten. Hij is een fantastische renner en dat liet hij in deze Kermiscross nog eens zien. Het was zijn eerste veldrit dit seizoen maar hij heeft die wel mooi gewonnen.”

De meeste renners klaagden bij hun terugkomst van Amerika van de jetlag. “Bij mij is dat niet anders”, zei Sweeck. “Ik heb de laatste ronden hier in Ardooie echt afgeteld. Ik zat redelijk kapot. Over mijn prestaties in Amerika kan ik dan weer best tevreden zijn. Ik werd er tweemaal tweede, de laatste keer zelfs met slechts een half wiel verschil, en vandaag derde. Ik moet wel zeggen dat er hier in Ardooie meer volk was dan ginds in Fayetteville en Waterloo samen. Moeten we ons daar dan geen vragen bij gaan stellen? We doen al enkele jaren de inspanningen om naar daar te trekken en het geraakt daar niet echt van de grond. Buiten het WK dan, dat was wel in orde. Veldrijden is in ons land een traditie. Kijk maar rond, zoveel volk op een donderdag.”