Eli Iserbyt pakt drie op drie in Wereldbeker, maar gooit het komende weken over andere boeg: “Ik wil energie sparen voor EK, maar dat kan fout aflopen”

Drie op drie. Alle Wereldbekerwedstrijden gewonnen. Baas in veldritland. Maar de komende wedstrijden haalt Eli Iserbyt (25) de voet een beetje van het gaspedaal. Hij gaat afwachtender koersen, kondigt hij aan. Hij wil energie sparen om over twee weken fris aan de start van het EK te staan. “Gevaarlijk”, beseft hij zelf. “Ik ga op twee paarden gokken en dat kan fout aflopen.”

Iserbyt vindt het zelf moeilijk om uit te leggen wat hij precies van plan is. De drie eindklassementen - Wereldbeker, Superprestige, X2O - zijn deze winter zijn grote doelen, maar hij droomt ook van andere zaken, zoals bijvoorbeeld het EK in Namen (6 november). “Ik heb geleerd dat frisheid die dag heel belangrijk is”, zegt hij. Reden waarom hij zijn manier van koersen wat heeft bijgestuurd. Als hij twaalf maanden geleden kon winnen met een minuut verschil, dan deed hij dat. Vandaag denkt hij anders. “Tien seconden of één seconde is ook goed. Een wiel volstaat”, zegt hij.

De komende crossen moet dat nog duidelijker worden. Iserbyt wil energie sparen die hij dan hopelijk in Namen kan gebruiken. “De bedoeling is dat jullie een meer afwachtende Iserbyt gaan zien, ook al voel ik me super goed. Een moeilijke oefening, want tegelijk wil ik geen enkele cross weggeven. De Koppenberg is voor mij even belangrijk als het EK, dus die wil ik echt winnen, en toch moet ik een manier vinden om wat reserve te houden.”

Anderen maken drastischer keuzes, beseft Iserbyt. “Quinten Hermans slaat de Koppenbergcross over, speciaal voor het EK. Lars van der Haar zullen we wellicht ook minder zien. Ik wil het niet op die manier doen. Dat is gevaarlijk, want het is een beetje op twee paarden wedden en dat kan fout aflopen. Het ergste dat kan gebeuren, is dat ik overal naast grijp.”

Tabor pakken ze hem in ieder geval niet meer af. Ook in de derde Wereldbekermanche was het prijs. Het wedstrijdverloop was wat apart: een halve cross afwachten en dan een halve cross met het gas vol open. Vijf renners staken er bovenuit: Iserbyt en zijn ploegmaat Michael Vanthourenhout, Lars van der Haar, Laurens Sweeck en Quinten Hermans. Sweeck leek net als in Fayetteville de grootste bedreiging te worden, maar hij verspeelde onderweg veel krachten door telkens zelf te reageren op de afwisselende versnellingen van Iserbyt en Vanthourenhout. Van der Haar speelde het slimmer, de Nederlander keek de kat uit de boom en wachtte tot het einde om uit te pakken met één ferme demarrage. Goed voor plaats twee.

Iserbyt was dan al zeker van winst. “In het eerste deel van de cross zat ik precies nog in Amerika. Ik was niet echt attent”, vertelt hij. “Maar ik kwam erdoor en ben heel tevreden met mijn overwinning. Tabor was toch een klein beetje een zwart beest (hij werd er drie jaar op rij tweede, red.). Ik ben blij dat ik het getemd heb.”

Iserbyt deed meer dan dat. Hij schudde ook het laatste beetje onzekerheid waarmee hij uit de zomer was gekomen van zich af. Dat zit zo: in de maanden mei en juni sukkelde hij met zijn rug. “Een verzameling kleine ongemakken die zich op mijn zwakste punt hadden gezet”, vertelt hij. “Ik was nog niet helemaal hersteld van het vorige veldritseizoen, ik zocht naar mijn positie op mijn mountainbike, we waren aan het verhuizen... Te veel dingen samen en dat heeft geleid tot problemen. Eigenlijk heb ik twee maanden ‘getsjoold’, ik reed wat rond zonder echt bezig te zijn. Ik deed een blokje minder, of zelfs een uur minder omdat ik pijn had. Dat was niet zoals het moest.”

Gevolg: deze zomer, toen zijn lichaam weer in orde was, moest Iserbyt een achterstand inhalen. “Vanaf juli heb ik heel hard gewerkt. Op stage in september had ik een heel goed gevoel, maar ik was toch niet zeker of mijn basis groot genoeg was. En een training is ook geen wedstrijd.” Twijfels dus, maar die zijn vandaag definitief voorbij. Iserbyt: “Ik ben heel blij met waar ik sta. Ik voel me heel goed, en veel beter kan ik niet. Ik hoop dat er nog een procentje bij kan, maar misschien is dat naïef om te denken.”