Danielle (links) met dochter Sofie en kleindochters Robine en Sam en Yvette met dochter Céline en kleinzoon Sam tijdens de repetitie van ‘De Perenboomgaard’, dat donderdag in première gaat.  ©  Tom Palmaers

Twee oma’s, twee dochters en drie kleinkinderen in één toneelstuk: “Als kind vroeg ik mama’s tekst op, nu doet mijn zoon dat bij mij”

Sint-Truiden -

Dat acteren in het bloed zit, dat is duidelijk bij de Truiense theatergroep Pol Stas. In hun nieuwste stuk ‘De Perenboomgaard’ spelen zeven kinderen mee en allemaal staan ze met hun mama of papa op het podium. Voor zusjes Robine (10) en Sam (12) en voor Max (11) is de voorstelling extra speciaal: zij staan op de planken met hun mama én oma.

Lies Vanbets

In het amateurtoneel worden de rollen wel vaker van generatie op generatie doorgeven. Maar bij de oudste toneelgroep van Sint-Truiden staan al die generaties nu ook samen op het podium. In het nieuwste stuk van Pol Stas, meteen ook het laatste van regisseur Franck van Erven, spelen zo’n zeven kinderen mee. Allemaal delen ze het podium met hun mama of papa. Voor drie van hen is het extra speciaal: zijzelf, hun mama én oma acteren in hetzelfde stuk.

Yvette Pletsers (64) staat al 47 jaar op de planken. In De Perenboomgaard deelt ze voor het eerst het podium met haar dochter Céline Malyster (39) én kleinzoon Max (11). “Ik ben begonnen met toneel in 1975”, vertelt Yvette. “Ik deed toen dictie en zei tegen mijn juf dat ik zo graag toneel wilde spelen. De dag erna stond de echte Pol Stas aan mijn deur en mijn eerste rol was binnen. Ik speelde een dame aan de ingang van een Russisch hotel. Iedereen kwam het hotel binnen met dikke laarzen. Wel honderd keer moest ik zeggen: ‘Trek die laarzen uit!’ Dat was mijn enige zin. Sindsdien heb ik eigenlijk altijd bazige rollen moeten spelen.” (lacht)

Met de paplepel

Ook voor Danielle Coune (65) is de nieuwste productie van Pol Stas een familiegebeuren. Zij staat samen op de planken met dochter Sofie Carlier (36) en kleindochters Sam (12) en Robine (10). “Ik ben in 1979 begonnen als productieassistente, zo ben ik langzaam in het toneelgezelschap gerold”, vertelt Danielle. “Door mijn job als directrice ben ik een aantal jaar geleden gestopt met toneelspelen, maar voor dit stuk zochten ze nog iemand. Voor mij is het echt thuiskomen: ik speel opnieuw met de mensen waar ik jaren geleden mee op het podium stond. Dat is heel fijn.”

Of hun kinderen onder lichte dwang het toneelgezelschap in moesten? “Helemaal niet”, zegt Yvette. “Toen ze nog klein waren, nam ik mijn kinderen vaak mee naar het toneel. Vooral bij repetities in de namiddag of in het weekend was dat handig. Ze waren er altijd bij, ook tijdens de voorstellingen zelf. Ze hebben het dus echt met de paplepel meegekregen.” Zowel Sofie, de dochter van Danielle, als Céline, de dochter van Yvette, stonden als kind al eens op het podium. “Als ze voor een toneelstuk kindjes zochten, vroegen ze altijd eerst eens rond bij de acteurs”, zegt Danielle. “Zo speelden onze beide dochters op jonge leeftijd al eens mee.”

©  Tom Palmaers

Foutjes

Voor beide families is het wel de eerste keer dat ze met drie generaties in hetzelfde stuk spelen. “Maar mama, mijn zus en ik hebben twee jaar geleden al eens samen een stuk gespeeld”, vertelt Céline. “Dat was toen een ernstig stuk met een kleine bezetting. Het was heel fijn om dat samen met hen te kunnen doen. Het is ook niet zo dat we thuis dan de hele tijd repeteren. Als kind vroeg ik mama haar tekst wel altijd op. Mijn zoontje Max doet dat nu ook bij mij. In die mate zelfs dat hij tijdens de voorstellingen de volledige tekst kan mee zeggen. Ik deed dat vroeger bij mijn mama ook. Na de voorstelling was het dan: ‘dat klopte toch niet, dat stond anders in het script’.” (lacht)

In De Perenboomgaard staan de familieleden soms wel samen op het podium, maar ze spelen geen gezin. De oma’s vinden het fijn dat hun opvolging nu verzekerd is. En de jonge kinderen, die vinden het vooral gewoon fijn om te acteren, zo klinkt het in koor. “Ik wil graag actrice worden”, zegt Robine (10). Dat ze nu samen met mama en oma op de planken staat, vindt ze leuk. “Maar soms zorgt het ook net wel voor extra stress. Het leukste aan acteren vind ik dat je je ‘toneelzelf’ kan zijn op het podium. Je bent jezelf, maar ook iemand anders.” Max, die volgens de groep de grootste rol onder de kinderen heeft, vindt het vooral handig dat mama en oma meespelen. “Zo kunnen ze me thuis ook helpen met de teksten.”

Realistisch

In het stuk spelen zo’n 30 acteurs mee en nog eens acht muzikanten. Die brengen het verhaal van een familie fruitboeren uit de streek die in financiële problemen komen na de inval van Rusland in de Krim. Dan komt er iemand die de plantages wil opkopen en er een pretpark van wil maken. “Het is een realistisch en ernstig stuk, maar het is ook plezant. Er zijn genoeg luchtige momenten”, vertelt Danielle. “Je kan er dus zeker met het hele gezin naar komen kijken.”

‘De Perenboomgaard’, donderdag 27, vrijdag 28 en zaterdag 29 oktober om 20.15 uur en zondag 30 oktober om 15 uur in CC De Bogaard in Sint-Truiden. Alle info: www.theatergroeppolstas.com

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer