Lachen is gezond. Althans dat wordt gezegd, maar verschillende studies over het onderwerp spraken elkaar weleens tegen. Dé reden voor Nicholas Coles, wetenschappelijk onderzoeker van de universiteit van Stanford en directeur van de Psychological science accelerator, om het onderwerp zelf onder de loep te nemen. De professor organiseerde daarop het zogenaamde ‘Many Smiles Collaboration’, een ​​experiment dat op de goedkeuring kon rekenen van critici en zelfs juristen. Centraal bij de studie stond de ‘facial feedback hypothesis’. Heeft je gelaatsuitdrukking echt een impact op je gemoed? En maakt glimlachen je dus echt gelukkiger en fronsen je triest?

Het onderzoeksteam rekruteerde bijna 4.000 mensen uit 19 landen en verdeelde hen in drie groepen. De eerste groep moest de zogenaamde ‘pen-in-mondmethode’ toepassen, waarbij ze een pen tussen de tanden hielden zonder dat hun lippen dezelfde pen raakten. Volgens de theorie zou het vasthouden van de pen de lachspieren activeren en tegelijk positieve signalen naar de hersenen sturen. De tweede groep bootste de gezichtsuitdrukkingen van lachende acteurs na. De derde kreeg de opdracht om de hoeken van hun lippen naar hun oren te bewegen en hun wangen op te heffen, waarbij ze alleen de spieren in hun gezicht moesten gebruiken.

Sensaties

De drie groepen beoordeelden vervolgens hun geluk terwijl ze naar vuurwerk keken, naar lege schermen, afbeelden van jonge dieren zoals puppy’s en kittens… De conclusie? Bij de twee laatste groepen verhoogde het geluksgevoel, bij de groep die de ‘pen-in-mondmethode’ toepaste, werden geen veranderingen waargenomen.

“Sommige mensen geloven dat emotionele ervaring een cognitief proces is”, zegt Coles in het rapport, gepubliceerd in vakblad Nature Human Behaviour. “Dat wil zeggen dat emoties uitsluitend aangedreven worden door onze evaluaties van wat er in de wereld gebeurt. Maar ons onderzoek toont aan dat emoties ook fysiologisch aangedreven worden. Emotionele ervaring lijkt gedeeltelijk te worden opgebouwd uit feedback of sensaties van het perifere zenuwstelsel. Het versnelde hart kan mensen angstig maken, het gefronste voorhoofd kan hen boos maken, en het vormen van een glimlach kan hen gelukkig maken.”

Professor Magdalena Rychlowska, gespecialiseerd in emoties, gezichtsuitdrukkingen en de cultuur daaromtrent aan de Queen’s University in het Noord-Ierse Belfast, is alvast opgetogen over de resultaten. “Als onderzoeker die werkt aan hoe gezichtsbewegingen onze gevoelens beïnvloeden, ben ik verheugd te zien dat een onafhankelijk, rigoureus en inclusief onderzoek ondersteuning heeft gevonden voor de hypothese van ‘facial feedback hypothesis’.”