Bondarev, een expert in nucleaire ontwapening die ontslag nam bij de Russische diplomatieke VN-missie in Genève en sindsdien in ballingschap leeft in die Zwitserse stad, heeft Poetin “twintig jaar lang veel geluk gehad”. “Hij is niet slim, hij heeft gewoon lang geluk gehad. Maar dat geluk is nu op.” Poetin is volgens de diplomaat dan ook wanhopig, en bereid om meer dan een tiende van de Russische bevolking op te offeren. “Twijfel daar geen seconde aan: hij zou tien of twintig miljoen Russen opofferen om alle Oekraïeners af te slachten, enkel om deze oorlog te winnen. Want voor hem is het een princiepskwestie, en een zaak van politiek overleven.”

LEES OOK. Opvallend beeld: Russen bouwen kilometerslange ‘Wagner’-muur, maar vooral de locatie is opmerkelijk

“Je moet begrijpen: als hij deze oorlog verliest, is dat zijn einde”, aldus Bondarev. “Want bij een nederlaag moet hij aan de elite in Moskou en aan de hele Russische bevolking uitleggen waar deze oorlog nu weer goed voor was. En dat zou wel eens problematisch kunnen zijn.”

Volgens Bondarev is de kans dan ook groot dat er zich in dat scenario een oppositie tegen Poetin vormt die de president zou willen afzetten. Poetin zou daarop kunnen reageren door de machtskringen te zuiveren, of door mensen te zoeken op wie hij de schuld kan afschuiven. “Maar er zal sowieso een periode van interne onrust volgen”, aldus de diplomaat.

Kerndreiging

Nu de Russische machtshebbers steeds vaker zinspelen op de inzet van kernwapens, waarschuwt Bondarev dat we die dreiging niet lichtzinnig mogen opnemen. “Ik ben van mening dat er een plan kan bestaan voor de inzet van kernwapens in Oekraïne. Daarom moet het Westen vasthouden aan de eis om Poetin te verwijderen. Want zolang hij en zijn regime aan de macht zijn in Rusland, zal de dreiging van een kernoorlog niet verdwijnen.”

LEES OOK. Iedereen moet zwijgen van Poetin. Maar één man trekt zich daar niets van aan

Bondarev zegt dat hij al besliste om ontslag te nemen in februari, toen Rusland Oekraïne binnenviel, maar dat hij pas kon vertrekken in mei. “Ik was heel bang tijdens die maanden. Mijn collega’s bleken allemaal voorstanders van de oorlog, en heel blij met wat er zich afspeelde. Maar ik kon niet langer werken voor deze regering, voor dit land dat oorlogsmisdaden pleegt, en misdaden tegen onze toekomstige generaties.”