Antwerp bijt ook op Charleroi tanden stuk en ziet Genk verder uitlopen, Van Bommel: “Alleen efficiëntie en geluk ontbrak”

Bengaals vuurwerk en een tifo-actie in het sfeervak van Charleroi vlak voor de aftrap. ‘Debout les zombies’ stond er op een reuzengroot spandoek te lezen: de thuisaanhang wou zijn ploeg op die manier wakker schudden na een recente 4 op 21. Aan de overkant kon Antwerp de punten óók goed gebruiken. De 6 op 15 van de voorgaande weken was onvoldoende voor een topploeg.

Beide teams beseften het belang van de partij en brachten vanaf het begin de nodige intensiteit. Alleen: zowel bij Antwerp als bij Charleroi ontbraken lang de lumineuze ideeën om de tegenstander echt pijn te doen. We waren al voorbij het half uur toen we een knappe bevlieging van Calvin Stengs noteerden. Het schot van de Antwerpse winger zoefde net naast.

Op slag van rust zou Stengs trouwens een nog veel grotere kans krijgen. Vincent Janssen loodste zijn Nederlandse maatje er door met een heerlijke passje achter het steunbeen, maar Stengs trapte op keeper Koffi. Dat had al-tijd een goal moeten zijn. De van het Franse Nice gehuurde Stengs heeft sinds zijn komst naar Antwerp al meermaals laten zien dat hij een leuke flitsenvoetballer is, maar de killer in zichzelf moet hij nog wakker maken.

Het dient verder ook wel gezegd dat bij Charleroi de organisatie op punt stond. De zebra’s stonden vaak met tien achter de bal en loerden op de counter. Wat meer is: bij één van die snelle tegenprikken opende Nadhir Benbouali zowaar de score. De doelpuntenmaker bedankte zijn interim-trainer Frank Defays met een dikke knuffel. Defays stond naast de zijlijn te coachen alsof zijn leven er van af hing en de vonk sloeg over op zijn ploeg. Halfweg stond het 1-0. Geen Carolo die er om maalde dat ze in de eerste 45 minuten slechts 33 procent balbezit hadden. Eind oktober stonden zelfs tientallen supporters in hun bloot bovenlijf te zingen en te springen.

Antwerp moest na de pauze aan de bak, zoveel was duidelijk. Het eerste kansje van de tweede periode was echter voor Benbouali. De bezoekers probeerden nadien de bakens te verzetten, maar ze bleven botsen op een zwart-witte muur. Aan Vincent Janssen lag het voor alle duidelijkheid niet. De Oranje-international beukte, was aanspeelbaar en zette acties op. Zo bood Janssen Stengs iets voorbij het uur eens te meer een dot van een mogelijkheid aan, maar… het vervolg van de zin kan u zelf wel invullen. Niet veel later mocht Stengs naar de kant.

De meegereisde Antwerpsupporters schreeuwden intussen om Michael Frey. Een stormram om een muurtje te helpen slopen: het leek op zich geen slecht idee. Een minuutje of tien voor tijd kregen de rood-witte fans ook hun zin. Frey moest aan de zijde van Janssen iets proberen te forceren. Maar Charleroi hield ook in de slotfase het hoofd koel, al trof Janssen in de absolute slotseconden nog de lat met zijn kopbal.

Slotsom van een heet avondje Mambourg: een wilskrachtig Charleroi pakte drie gouden punten, waarmee het zichzelf wat ademruimte geeft. Terwijl Antwerp stilaan toch zorgen heeft. Het is zeker niet zo dat het stamnummer 1 momenteel staat te voetballen als een slappe vod, maar het dubbeltje valt tegenwoordig vaker aan de andere kant dan in het seizoensbegin. Zo dreigt de 27 op 27 uit de competitiestart wat vergeten te worden.