Steeds meer horeca verbiedt kinderen en volwassenen smullen ervan. Wat is er aan de hand?

Het zal je maar overkomen: je zit op een 29 uur lange vlucht en op hetzelfde vliegtuig zit een kind dat non-stop gilt en huilt alsof het levend gefileerd wordt. Acteur Henry Beasley postte een video over zo’n ‘horrorvlucht’ op sociale media en die ging prompt viraal: 14,3 miljoen views later postten honderden volwassenen op TikTok en Twitter dat het nu écht wel tijd is voor kindvrije vluchten. “Dit is mijn echtste nachtmerrie. Zéker tijdens nachtvluchten.”

_{(Lees verder onder de video.)}

Steeds beter kunnen volwassenen die geen kinderen in hun buurt willen, de kleine schepseltjes ontvluchten. De ‘adult-only’ hotels bestaan al een tijdje, maar doen het beter dan ooit, zegt woordvoerder Piet Demeyere van TUI. “Het aantal kindvrije hotels stijgt nog elk jaar, omdat ze alsmaar populairder worden. Deze winter hebben wij er 118 in ons aanbod, dat is goed voor 16 procent van onze catalogus.”

“Voor de hoteliers betekent het dat ze wat kunnen besparen, want kinderanimatie of een speeltuin hoeft niet. En de wensen van hun gasten zijn ook heel duidelijk: zij willen vooral rust, maar ook wat extra beleving — een verfijnde keuken, wellness, yoga of andere ‘body en mind’-faciliteiten. Denk aan een ‘silent pool’ of een idyllische plek aan het strand of zwembad om rustig te kunnen lezen.”

TUI merkt ook dat wie voor zo’n adults-only hotel kiest, er daarna blijft voor kiezen. Martine (64) is zo’n vaste klant, bij TUI BLUE Gardens in Portugal. Haar kinderen zijn het huis uit en die levensstijl komt ook op reis met veel voordelen, vindt ze. “Kinderen breken spullen, plonsen in het zwembad, spelen met het eten aan het buffet, zitten niet stil aan tafel en vragen om drukke animatie. In ons hotel is het materiaal kraaknet, het zwembad rustig, het diner stil en intiem. De sfeer is zo anders. Als je op vakantie gaat, wil je die rust. Hier thuis zou ik ook voor kindvrije restaurants, cafés of bioscopen kiezen als die er waren. Ik hou van kinderen, maar op sommige momenten is hun aanwezigheid niet nodig.”

Aan zee hebben volwassenen als Martine alvast wat keuze ondertussen. De voorbije zomer was er in Oostende de Brassi Beach Bar: één deel is ‘18+’, een deel is ‘family’. “Een ‘adults-only’ terras is in andere Europese landen al helemaal ingeburgerd”, zei Jurgen De Munck, CEO van het casino van Oostende.

_{(Lees verder onder de foto.)}

Ook bij brasserie Sir Charles in Nieuwpoort zijn kinderen niet meer toegelaten, omdat ze er het interieur beschadigden met stiften of natte schoenen. Tuurlijk zijn niet álle kinderen een ‘probleem’, zei zaakvoerder Noël Brossé in ‘De Standaard’. “Maar ik kan niet zeggen: dit gezin mag binnen, dat niet.”

Zijn kinderen lastiger dan vroeger? Of worden we met z’n allen minder tolerant voor de kleine spruiten, zeker nu meer volwassenen bewust kinderloos blijven? Nee, zeggen cultuursociologen Walter Weyns en Pascal Gielen (Universiteit Antwerpen). Volgens hen is er iets anders aan de hand.

“Er groeit een soort van maatschappijmoeheid”, zegt Gielen. “We blijven alsmaar liever in een omgeving die ons vertrouwd is: in onze comfortzone. Door de coronacrisis zijn we zo gekweekt: we moesten thuisblijven en kwamen amper nog op plaatsen waar we geconfronteerd werden met mensen die anders zijn dan ons. Ook door het internet worden we dat gewoon: staat iets ons niet aan, dan klikken we het zo weg. We vergroeien met onze gewoontes en onze bubbel, en al wat inbreuk doet op die bubbel, tolereren we steeds minder. Irritaties die we niet gewoon zijn, zoals een schreeuwend kind, aanvaarden we steeds minder.”

_{(Lees verder onder de foto.)}

En die evolutie ziet Gielen alleen maar zo verdergaan, naarmate alles meer digitaliseert. “Mijn zoon van 17 zit constant te gamen tegenwoordig. Die zit permanent in zijn comfortzone. Naast zo iemand hoef je echt geen huilend kind te zetten, hè.”

Dat we als maatschappij op een collectieve burn-out afstevenen, zou volgens Gielen ook meespelen. “Velen van ons ervaren een enorme druk op het werk. En die stress maakt je hypersensitief, hypergevoelig en zo ook intoleranter.”

Het zorgt dat we nood hebben aan rust en verklaart waarom zelfs ouders stilaan voor adults-only hotels durven te kiezen als ze de kans hebben. Het is niet meer zo’n taboe om als ouder te zeggen dat het zwaar is om een kind op te voeden, zegt Gielen. Zeker nu we een kind steeds meer als een groots project zien dat we succesvol moeten afronden, zegt Weyns. “Onze perceptie van de verantwoordelijkheid die met een kind komt groeit enorm en daarom gaat opvoeden meer als een belastende, intensieve job aanvoelen. Dat is waarom de behoefte ook bij ouders ontstaat om er even uit te kunnen stappen.”

En dat is ook waarom volwassenen de kleine koters er soms niet bij willen, zegt Weyns: we hebben met z’n allen het gevoel dat een kind veel liefde en aandacht vraagt. We ervaren een druk rond kinderen, die we soms liever niét ervaren. “We brengen ze liever onder in gespecialiseerde, pedagogisch correcte ruimtes. Ze moeten goed beschermd en gemonitord worden: ook daarom vindt iedereen het alsmaar vreemder als ze toch aan het gewone leven deelnemen.”

En als je dan eens als volwassene voor jezelf kiest, of voor de ultieme rust, dan wil je waar voor je geld. Als consument worden we alleen maar veeleisender, zegt Weyns. “Als er iets foutloopt, krijgt een uitbater tegenwoordig meteen een klacht op zijn bord. En tja, kinderen zorgen sneller voor een ongemakje. Je kan ze niet beheersen of controleren... Voor een uitbater is zo’n adults-only-formule dus heel aantrekkelijk.”

“De eerste 1.000 dagen van kind hebben gevolgen voor het leven.” Expert legt uit wat je als ouder best wel en niet doet (+)

Een lekker geurend kindje dankzij een kinderparfum: hoe (on)gezond is dat? Dermatoloog licht toe

Jongeren nemen vaker een lijntje of pil: “Online kopen ze makkelijk designer drugs. En die zijn héél gevaarlijk” (+)