Steeds meer horeca verbiedt kinderen en volwassenen smullen ervan. Wat is er aan de hand?
‘Adults-only’ hotels zitten in de lift, op sociale media smeken steeds meer mensen ook om kindvrije vluchten en aan de kust openen terrasjes en strandbars die kinderen niet toelaten. Verdragen we die kleine schepseltjes steeds minder of is er iets anders aan de hand? Twee cultuursociologen verhelderen.
Het zal je maar overkomen: je zit op een 29 uur lange vlucht en op hetzelfde vliegtuig zit een kind dat non-stop gilt en huilt alsof het levend gefileerd wordt. Acteur Henry Beasley postte een video over zo’n ‘horrorvlucht’ op sociale media en die ging prompt viraal: 14,3 miljoen views later postten honderden volwassenen op TikTok en Twitter dat het nu écht wel tijd is voor kindvrije vluchten. “Dit is mijn echtste nachtmerrie. Zéker tijdens nachtvluchten.”
(Lees verder onder de video.)
Steeds beter kunnen volwassenen die geen kinderen in hun buurt willen, de kleine schepseltjes ontvluchten. De ‘adult-only’ hotels bestaan al een tijdje, maar doen het beter dan ooit, zegt woordvoerder Piet Demeyere van TUI. “Het aantal kindvrije hotels stijgt nog elk jaar, omdat ze alsmaar populairder worden. Deze winter hebben wij er 118 in ons aanbod, dat is goed voor 16 procent van onze catalogus.”
De wensen van de gasten in een ‘adults-only’ hotel zijn duidelijk: ze willen rust. Maar ook een verfijnde keuken, ‘silent pool’ of idyllische plek om te lezen
“Voor de hoteliers betekent het dat ze wat kunnen besparen, want kinderanimatie of een speeltuin hoeft niet. En de wensen van hun gasten zijn ook heel duidelijk: zij willen vooral rust, maar ook wat extra beleving — een verfijnde keuken, wellness, yoga of andere ‘body en mind’-faciliteiten. Denk aan een ‘silent pool’ of een idyllische plek aan het strand of zwembad om rustig te kunnen lezen.”
“Kinderen breken spullen, plonsen in het zwembad, spelen met het eten aan het buffet”
TUI merkt ook dat wie voor zo’n adults-only hotel kiest, er daarna blijft voor kiezen. Martine (64) is zo’n vaste klant, bij TUI BLUE Gardens in Portugal. Haar kinderen zijn het huis uit en die levensstijl komt ook op reis met veel voordelen, vindt ze. “Kinderen breken spullen, plonsen in het zwembad, spelen met het eten aan het buffet, zitten niet stil aan tafel en vragen om drukke animatie. In ons hotel is het materiaal kraaknet, het zwembad rustig, het diner stil en intiem. De sfeer is zo anders. Als je op vakantie gaat, wil je die rust. Hier thuis zou ik ook voor kindvrije restaurants, cafés of bioscopen kiezen als die er waren. Ik hou van kinderen, maar op sommige momenten is hun aanwezigheid niet nodig.”
Aan zee hebben volwassenen als Martine alvast wat keuze ondertussen. De voorbije zomer was er in Oostende de Brassi Beach Bar: één deel is ‘18+’, een deel is ‘family’. “Een ‘adults-only’ terras is in andere Europese landen al helemaal ingeburgerd”, zei Jurgen De Munck, CEO van het casino van Oostende.
(Lees verder onder de foto.)
Ook bij brasserie Sir Charles in Nieuwpoort zijn kinderen niet meer toegelaten, omdat ze er het interieur beschadigden met stiften of natte schoenen. Tuurlijk zijn niet álle kinderen een ‘probleem’, zei zaakvoerder Noël Brossé in ‘De Standaard’. “Maar ik kan niet zeggen: dit gezin mag binnen, dat niet.”
Alles wat onze fijne bubbel doorbreekt: nee, bedankt
Zijn kinderen lastiger dan vroeger? Of worden we met z’n allen minder tolerant voor de kleine spruiten, zeker nu meer volwassenen bewust kinderloos blijven? Nee, zeggen cultuursociologen Walter Weyns en Pascal Gielen (Universiteit Antwerpen). Volgens hen is er iets anders aan de hand.
“Er groeit een soort van maatschappijmoeheid”, zegt Gielen. “We blijven alsmaar liever in een omgeving die ons vertrouwd is: in onze comfortzone. Door de coronacrisis zijn we zo gekweekt: we moesten thuisblijven en kwamen amper nog op plaatsen waar we geconfronteerd werden met mensen die anders zijn dan ons. Ook door het internet worden we dat gewoon: staat iets ons niet aan, dan klikken we het zo weg. We vergroeien met onze gewoontes en onze bubbel, en al wat inbreuk doet op die bubbel, tolereren we steeds minder. Irritaties die we niet gewoon zijn, zoals een schreeuwend kind, aanvaarden we steeds minder.”
(Lees verder onder de foto.)
Velen van ons ervaren een enorme druk op het werk. En die stress maakt je hypersensitief, hypergevoelig en zo ook intoleranter
En die evolutie ziet Gielen alleen maar zo verdergaan, naarmate alles meer digitaliseert. “Mijn zoon van 17 zit constant te gamen tegenwoordig. Die zit permanent in zijn comfortzone. Naast zo iemand hoef je echt geen huilend kind te zetten, hè.”
Dat we als maatschappij op een collectieve burn-out afstevenen, zou volgens Gielen ook meespelen. “Velen van ons ervaren een enorme druk op het werk. En die stress maakt je hypersensitief, hypergevoelig en zo ook intoleranter.”
Let op: we vinden kinderen niet minder kostbaar. Integendeel
Het zorgt dat we nood hebben aan rust en verklaart waarom zelfs ouders stilaan voor adults-only hotels durven te kiezen als ze de kans hebben. Het is niet meer zo’n taboe om als ouder te zeggen dat het zwaar is om een kind op te voeden, zegt Gielen. Zeker nu we een kind steeds meer als een groots project zien dat we succesvol moeten afronden, zegt Weyns. “Onze perceptie van de verantwoordelijkheid die met een kind komt groeit enorm en daarom gaat opvoeden meer als een belastende, intensieve job aanvoelen. Dat is waarom de behoefte ook bij ouders ontstaat om er even uit te kunnen stappen.”
Kinderen moeten vooral goed beschermd en gemonitord worden: daarom vindt iedereen het vreemder nu als ze toch aan het gewone leven deelnemen
En dat is ook waarom volwassenen de kleine koters er soms niet bij willen, zegt Weyns: we hebben met z’n allen het gevoel dat een kind veel liefde en aandacht vraagt. We ervaren een druk rond kinderen, die we soms liever niét ervaren. “We brengen ze liever onder in gespecialiseerde, pedagogisch correcte ruimtes. Ze moeten goed beschermd en gemonitord worden: ook daarom vindt iedereen het alsmaar vreemder als ze toch aan het gewone leven deelnemen.”
En als je dan eens als volwassene voor jezelf kiest, of voor de ultieme rust, dan wil je waar voor je geld. Als consument worden we alleen maar veeleisender, zegt Weyns. “Als er iets foutloopt, krijgt een uitbater tegenwoordig meteen een klacht op zijn bord. En tja, kinderen zorgen sneller voor een ongemakje. Je kan ze niet beheersen of controleren... Voor een uitbater is zo’n adults-only-formule dus heel aantrekkelijk.”
Lees ook:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
HLN Shop
Op safari in de Benelux: vijf zinderende ervaringen om na te jagen
-
PREMIUM
Barbara Dex, Els Dottermans en Andrea Croonenberghs over hun ‘houdbaarheid’: “Néén, we laten ons niet afserveren”
“Zingen geeft werkgelegenheid. In het theater en op tv wordt het steeds moeilijker op onze leeftijd.” Els Dottermans (59), Andrea Croonenberghs (59) en Barbara Dex (50) deelden recent de bühne. Een gesprek met drie vrouwen over verouderen: vaak moeilijk, maar evengoed mooi. “Ik streed heel mijn leven tegen de kilo’s. Nu stop ik ermee.” -
PREMIUM
Hakken hakken bollen pakken? 3 Vlamingen nemen je mee in de échte gabber-scene
Ze gaan naar illegale raves, dragen goedkope trainingspakken en gebruiken graag drugs. Over ‘gabbers’ bestaan nog veel misverstanden. Fred, Kim en Thibo zijn 3 rasechte gabbers met een passie voor de stevige beats en gunnen ons een blik in hun obscure wereld. “Wij hebben niets te maken met extreemrechts.” -
-
“Goedkoper dan tien dagen Belgische kust.” Christa, Jana en Tessa Wullaert zweren bij een all-invakantie
-
Crocs en Pringles smelten samen in één schoen: waarom zijn we zo’n fan van ‘lelijke’ mode?
Goed nieuws voor alle fans van faux-fashion: vanaf vandaag kan je de limited-edition Crocs in samenwerking met chipsproducent Pringles in huis halen. Want het merk achter deze tuinsandaal weet: hoe gekker en opvallender de crocs, hoe beter. Wat is het geheim achter het succes van deze ‘foute’ kledij of schoeisel? Onze moderedacteur David legt uit. “Deze trend past perfect bij onze tijdsgeest.” -
PREMIUM
INTERVIEW. Topadvocate Davina Simons uit ‘Special Forces’ is het knokken gewoon: “Elk jaar vier ik mijn ‘boobieversary’”
In VTM-programma ‘Special Forces’ is ze rekruut nummer vier. Achter de schermen is ze close met Natalia. En in de rechtbank verdedigt ze onder meer Sven Pichal en een reuzegommer. Topadvocate Davina Simons (28) praat met ons over haar eigen harde jeugd, haar kankergen en de daders die ze verdedigt: “Eén keer had ik een nare ervaring met een cliënt.” -
PREMIUM
Welke ‘regels’ voor een goede relatie zijn onzin? Relatietherapeuten noemen er 20: “Je flirt er beter op los”
-
PREMIUM
PORTRET. Vera toont haar lijf dat 35 keer onder het mes ging: “Ik hoef het niet mooi te vinden, maar ik wil het wél aanvaarden”
-
Met dit stappenplan verloopt zelfbruinen vlekkeloos: “Bleekscheten beginnen best met een gradual tan”
Reflecteert je winterse huid in de zalige lentezon? Dan zit de redding in een tube zelfbruiner. Maar hoe smeer je het bruine goedje zonder stress? Hoelang duurt het voordat je je gewenste tint bereikt? En hoe vermijd je die gevreesde ‘Dalmatiërlook’? Dankzij het stappenplan van beautyredactrice Sophie verloopt je selftanning vlekkeloos. “Besteed extra aandacht aan typische droge zones, zoals ellebogen.” -
Livios
Is een architect verplicht als je je woning wil renoveren?
Bij nieuwbouw is het vanzelfsprekend dat je een architect inschakelt, maar hoe zit dat bij een renovatieproject? Moet je daar ook verplicht ééntje onder de arm nemen? Of zijn er uitzonderingen? Bouwsite Livios geeft uitleg. -
Jobat
Ontslag gekregen of genomen: op welke werkloosheidsuitkering kan je dan rekenen?