Direct naar artikelinhoud
OverzichtClose

Gemengde recensies voor ‘Close’ in het buitenland: van ‘onmiskenbare teleurstelling’ tot ‘filmen op het hoogste niveau’

'Close' van Lukas Dhont.Beeld Film Fest Gent

De Belgische film Close van Lukas Dhont is eindelijk ook op het grote scherm te zien. De film won de tweede prijs in Cannes en viel ook op tal van andere filmfestivals in de prijzen. ‘Je hoeft geen chauvinist te zijn om te zien dat Close een van de meest gevoelige, intelligente, kortom, beste films van het jaar is’, schreef onze journalist Lieven Trio. Maar wat vinden ze in het buitenland van Close? Een overzicht van enkele recensies.

Trouw: De pijn van het verlies van een vriendschap blijft op afstand in ‘Close’ ★★★

Van de Nederlandse krant Trouw krijgt Close drie sterren. De film krijgt lof voor de manier waarop hij gefilmd is en de casting van de jonge acteurs. “Dialogen worden spaarzaam ingezet, wat uitstekend bij het onderwerp past: de jongens kennen elkaar zo goed dat woorden niet belangrijk zijn en na hun dramatische breuk zit iedereen om begrijpelijke redenen zonder woorden.” Maar de film blijft te veel aan de buitenkant, klinkt het. “Je ziet de emoties, je snapt de emoties, maar je voelt ze niet genoeg. Het personage van Remi blijft op afstand, waardoor de pijn in de tweede helft ook op afstand blijft. (...) Al met al is Close te gepolijst om de pijn over te brengen die ontstaat door zo’n verlies.”

Le Parisien: Duizelingwekkende finesse en magnifieke subtiliteit ★★★★★

Van het Franse Le Parisien krijgt Lukas Dhont vijf sterren. “Met duizelingwekkende finesse en magnifieke subtiliteit graaft Close, in mei bekroond met de Grand Prix in Cannes, in het ongezegde van een relatie die te vroeg werd afgebroken en de gevolgen daarvan voor degene die achterblijft wanneer de ander weg is.”

L’Obs: Een onmiskenbare teleurstelling ★

Maar niet alle Franse media zijn even lovend. Het nieuwsmagazine L’Obs geeft de film maar één ster. “Om te zeggen dat de nieuwe film van de auteur van de onvergetelijke Girl een mislukking is, is overdreven. Maar het is een onmiskenbare teleurstelling. (...) De filmmaker ent een hol scenario op landelijke scènes (de twee kinderen rennen veel in de weilanden, maar echt veel), die voortdurend lijken te verschillen van het echte onderwerp. Maar door het te vermijden, mist de jonge regisseur het ook uiteindelijk.”

De Volkskrant: ‘Close’ is het toonbeeld van filmen op het hoogste niveau: de meticuleuze beeldtaal is perfect ★★★★★

Wél lof bij de Volkskrant. “Close is een toonbeeld van filmen op het hoogste niveau. Op een onuitgesproken gebied tussen zielsverwantschap, intimiteit, liefde en vriendschap (later aangevuld met nog lastiger uit te spreken gevoel) toont de film een jongensverbond zoals dat in de echte wereld niet kan bestaan, via aanrakingen, zwijgzame blikken en gedeelde fantasie. Waar het woord wellicht tekortschiet, vinden Dhont en cameragigant Frank van den Eeden puntgaaf, vertederend en door de ziel snijdend beeld. (...) In de meticuleuze beeldtaal van Close past het wonderlijk genoeg perfect. Alsof Dhont onder alle verstilde momenten stiekem een opera heeft verborgen.”

Le Monde: Oneindig ontroerend ★★★

“Oneindig ontroerend, met zijn zeer eerlijke karakters, lijdt Close aan een demonstratieve enscenering, om ons - uiteindelijk - soms de schoonheid van onschuld, soms het geweld van het leren van mannelijke codes te tonen.”

Le Figaro: Een sentimenteel broertje van de Dardennes ★★★

“Lukas Dhont is een bewonderaar van Céline Sciamma. Hij zou een neef van Xavier Dolan kunnen zijn, met meer pijn en minder hysterisch. Of zelfs een broertje van de Dardennes. Een sentimenteel broertje, dat dol zou zijn op vioolconcerten, zonsondergangen en races in de bloemenvelden.”