Het aantal dossiers wordt op minstens 350 geschat, maar het kunnen er net zo goed 2.000 zijn, benadrukken arbeidsauditeur Herwig L’Homme en Kris Vandepaer van de federale gerechtelijke politie. “Als die gemiddeld 1.000 euro per maand krijgen, komen we dus aan die zeer hoge bedragen. Het is de grootste sociale fraude die we ooit hebben ontdekt.”

De Limburgse neurochirurg, die woensdag voor de fraude in de gevangenis belandde, is intussen vrijgelaten. Maar de twee Turkse spilfiguren blijven in de cel. Hoofdverdachte Bayram B. (43) richtte zich vooral tot geïnteresseerden van Turkse origine, zowel in België als in Turkije.

Zij betaalden hem tot 10.000 euro. In ruil zorgde hij ervoor dat zijn klanten, als ze in Turkije woonden, fictief in ons land werden ingeschreven.

Hoe werkte het fraudesysteem? Heel eenvoudig: zodra je 101 dagen hebt gewerkt, heb je recht op een ziekte-uitkering. De tussenpersonen zorgden ervoor dat hun klanten voor die periode – in theorie – aan de slag waren.

Dienstencheques

Hij zocht ook huiseigenaars die dienstencheques wilden bestellen en aftekenen zonder tegenprestatie. Het fiscale voordeel mochten ze houden, de RSZ werd betaald door het interimkantoor.

Intussen leek het alsof zijn klanten met de dienstencheques aan het werk waren, vijfenhalve maand lang. Zodra het einde van 101 dagen in zicht was, kregen de ‘klanten’ plots een job die fantastisch goed betaald werd. Zoals een maandloon van 3.000 euro netto voor werk in een kebabzaak. Daarna werden ze ziek. Hierdoor kregen ze hoge uitkeringen, want die worden berekend op basis van het laatste loon. De uitkeringen variëren van 800 euro tot - al naargelang de gezinssamenstelling - 2.000 euro per maand.

Studiebeurs en kindergeld

“We zijn twee jaar bezig met deze zaak en we hebben in die periode 350 dossiers onderzocht”, zegt Kris Vandepaer, directeur van de federale gerechtelijke politie Limburg. “Het echte aantal dossiers zal dus wellicht boven de duizend liggen, misschien zelfs boven de tweeduizend. Er zijn mensen in Turkije die nooit een dag in België gewerkt hebben, maar toch maandelijks een uitkering kregen. Een uitkering bedraagt 800 tot 2.000 euro, dus spreek je over minstens een miljoen euro verlies per maand. En dat is nog een onderschatting, want deze mensen konden ook genieten van allerhande fiscale voordelen, verhoogd kindergeld, verlaagde elektriciteitstarieven...”

Om een invaliditeitsuitkering te krijgen, moesten de klanten wel via een arts passeren. Dat lukte blijkbaar vlot. “Het ging meestal over vage, moeilijk controleerbare klachten als burn-out of rugpijn. Men richtte zich altijd tot dezelfde dokter en de hoofdverdachte ging ook altijd mee naar de arts.”