“Ik durf het bijna niet te zeggen, maar elk boek dat ik uitbreng verkoopt beter dan het vorige.” — © BELGA
Twee carrièreprijzen en nieuwe thriller voor Toni Coppers: “Nu pas loop ik niet naast maar eindelijk in mijn schoenen”
Of alles goed gaat met Toni Coppers? Dat is een overbodige vraag. Afgelopen weekend werd de Truienaar (61) niet één, maar twee keer gelauwerd voor zijn hele oeuvre én zijn nieuwste thriller Offer prijkt meteen bovenaan de lijst met bestverkochte boeken in Vlaanderen. “Het is onwaarschijnlijk. Ik sta erbij en kijk ernaar”, reageert de auteur.
Aan de andere kant van de lijn, in zijn schrijverskamer in Antwerpen omringd door boeken en bekroningen, horen we een gelukkig man. “Mijn onzekerheid is zovele jaren groter geweest dan mijn ego. Ik heb heel lang getwijfeld of het mij wel zou lukken als auteur”, vertelt Toni Coppers. “Het is pas sinds een jaar dat – mijn vrouw verwoordt het heel mooi – ik niet naast, maar eindelijk in mijn schoenen loop. Sinds ik aan mezelf heb durven toegeven dat ik goede boeken schrijf, krijg ik ineens al die erkenningen. Alles komt nu precies samen.”
LEES OOK. Onze boekentips vol literair talent: Yves Petry, Joël Dicker én Toni Coppers
De ereburger uit Sint-Truiden heeft inderdaad een mooi weekend achter de rug. Zaterdag kreeg hij de Lifetime Achievement Award tijdens Boektopia. Zondag kwam daar de MAX Gouden Vleermuis 2022 bij. “Ik wist dat ik die carrièreprijs in Vlaanderen zou winnen. Dat vond ik al fantastisch, zeker omdat die nog maar drie keer in 25 jaar is uitgereikt. Maar de dag erna volgde die internationale oeuvreprijs. Als ik de namen op de shortlist zag, dacht ik: dit lukt me nooit. Maar dan wordt plots jouw naam afgeroepen en win je in één weekend twee carrièreprijzen. En dan kreeg ik ook nog eens te horen dat mijn boek Offer meteen binnenkomt op de eerste plaats in Vlaanderen. Dat zijn onwaarschijnlijke dingen. Ik sta er soms bij en kijk ernaar. Ik ben daar echt ontroerd door.”
“Ik geloof heel erg in de helende kracht van boeken.” — © Jimmy Kets
En daar heeft Coppers een goede reden voor. “Ik geloof heel erg in de helende kracht van boeken. Dat je in je verbeelding kan duiken met enkel een stapel papier in je handen. Dat is iets magisch. Ik ben zo blij dat ik mooie en spannende verhalen kan vertellen waar mensen ook iets aan hebben. Als lezers mij aanspreken over de personages voel ik dat die in hun hart zitten. Ik ben enorm dankbaar dat ik daarmee mijn brood kan verdienen.”
LEES OOK. Misdaadauteur Toni Coppers: “Ik ben niet in de wieg gelegd voor het echte leven”
Mysterie
Zijn eigen broodjes verkopen bovendien goed. “Ik durf het bijna niet te zeggen, maar elk boek dat ik uitbreng verkoopt beter dan het vorige.” Heeft hij een verklaring voor het succes van misdaadromans? “We houden nu eenmaal van problemen oplossen. Dat zit diep in ons. We worden meegesleurd in het mysterie en denken mee. Wie heeft het gedaan? Hoe zit het in mekaar? Dat triggert ons. Dat is de reden waarom dit genre mensen altijd zal blijven boeien. Het gaat niet om de moorden. Daar ben ikzelf – hoe gek het ook klinkt – niet zo in geïnteresseerd.”
“Mijn personages zijn mensen van vlees en bloed. Zij hebben hun kennis en kunde, maar ook hun twijfels en onzekerheden.” — © Jimmy Kets
“Maar er verschijnen heel veel thrillers”, gaat hij verder. “Ik durf eindelijk te zeggen – want ik lees het ook in de juryrapporten – dat ik mijn succes te danken heb aan de menselijke verhalen die ik vertel. Mijn personages, zoals Liese Meerhout en Alex Berger, zijn mensen van vlees en bloed. Zij hebben hun kennis en kunde, maar ook hun twijfels en onzekerheden. Zij proberen, net als jij en ik, iets goed te doen. En soms lukt dat, maar soms ook niet. Het zijn geen superhelden. Ik denk dat dat heel herkenbaar is voor de lezers.”
Bandwerk
Met Offer krijgen we het derde boek rond privédetective Alex Berger voorgeschoteld. Die opereert deze keer in de Ardennen, waar het lichaam van een jonge vrouw wordt aangetroffen. “Ik heb twee jaar geleden een huisje gekocht in de Ardennen. Het bos en de bomen kunnen mij echt tot rust brengen. Tegelijkertijd ben ik bang in het donker en wil ik ’s nachts niet in datzelfde bos rondlopen. Dan ga ik dingen zien die er waarschijnlijk niet zijn. Ze zitten enkel in mijn hoofd. Dat was het uitgangspunt voor Offer. Ik laat de lezer niet enkel in het woud verdwalen, maar ook in het hoofd en hart van Alex.”
In de reeks rond Liese Meerhout verschijnt in de lente al de twintigste aflevering. Staat Alex Berger ook zo’n toekomst te wachten? “Ik weet het oprecht niet. Het enige ijkpunt voor mij is: als ik voel dat het routine wordt, stop ik ermee en begin ik met een andere reeks. Het mag geen bandwerk worden. Ik heb voor Alex geen einde in mijn hoofd, en hetzelfde geldt voor Liese. Ik ben er eerlijk gezegd een beetje bang van om aan het einde van mijn personages te denken. Ze zijn onlosmakelijk verbonden met wie ik ben. Dat zit zo verweven in mijn leven dat ik mij niet kan inbeelden dat daar een houdbaarheidsdatum op zou staan.”
‘Offer’, Borgerhoff & Lamberigts, 340 blz., 22,99 euro
