Onze landgenoot had bij het ingaan van het slotweekend ruim twee minuten voorsprong op nummer twee Enric Mas. De voorlaatste etappe zou de Vuelta in zijn definitieve plooi leggen, met een bergetappe naar de Puerto de Navacerrada. En dus stonden de zenuwen strak gespannen bij de troepen van Quick-Step Alpha Vinyl.

“Voor die laatste bergrit had ik veel stress”, geeft Vervaeke toe. “Ik had echt faalangst over dat ik niet op de afspraak zou zijn. Dat Mas ons zou aanvallen en dat Remco geïsoleerd zou komen te zitten. Er stond veel op het spel en ik moet toegeven dat ik die rit écht nerveus was.”

Van Wilder beaamt. “Die dag was er een groot contrast met de rest van de etappes. Voor die rit was het muisstil in de bus en kon je de stress voelen. Je merkte het ook aan de ontlading na de finish. Er leek wel een baksteen van onze schouders te zijn gevallen. Remco vertelde na afloop dat hij heel zenuwachtig was, maar ik moest zeggen dat ik dat niet zo heb ervaren. Eerlijk gezegd merkte ik niets van stress bij hem. Hij zette nog altijd zijn harde muziek op, zoals iedere dag.”

Maar: “Ik zat achter Remco in de bus en toen had ik wel door dat hij iets stiller was dan normaal. Maar hij heeft dat als kopman toch heel goed weggestopt”, aldus Vervaeke, die in Evenepoel nog wat terugziet van zijn ex-ploegmaat Mathieu van der Poel. “Wat me opvalt, is dat die gasten het spelletje gewoon heel leuk vinden. Zeker bij Mathieu had je dat gevoel. Ook op training draaide het niet om cijfertjes of om blokjes, maar om elkaar pijn doen. Wat mij verbaast, is vooral hoe kalm die gasten blijven onder druk. Je mag niet onderschatten hoeveel druk er op ze wordt gelegd. Het is een groot verschil hoe zij daarmee omgaan.”