Op ‘super sunday’ kon Union een gouden zaak doen: de vicekampioen kreeg van alle topploegen op papier de makkelijkste tegenstander: Westerlo. Een haalbare kaart dus, maar uiteindelijk ging het voor de Unionisten toch niet zoals gehoopt: ze moesten vrede nemen met een gelijkspel.

De wedstrijd begon aan een gezapig tempo, en het was zowaar Westerlo dat het vaakst zijn neus aan het venster kon steken: eerst ging een kopballetje van Foster ver naast, maar nadien volgden twee reuzekansen: zowel Foster als Vaesen verschenen oog in oog met Moris, maar beide spitsen konden hun poging niet kadreren.

Union overleefde de lastige eerste twintig minuten en begon wat meer aan te dringen: echt gevaarlijk was het zelden, al had Boni wel dé kans voor de 1-0 aan de voet: hij kreeg het leer perfect in de voeten, maar mikte met links veel te wild naast.

Foster op slag van rust

Door het gebrek aan efficiënte leken we met een 0-0 ruststand de kleedkamers in te duiken, maar op slag van rust was het toch prijs: Burgess leed balverlies, Foster legde het leer nu wel beheerst (via de paal) in doel: 0-1.

De opdracht was duidelijk voor Union in de tweede helft, al mag het van geluk spreken dat het meteen na rust niet meteen tegen een dubbele achterstand aankeek: Vaesen kon uithalen terwijl Moris in niemandsland stond, maar de spits schoot veel te zacht in. Ook het schot van De Cuyper in de herneming werd afgeblokt.

Aan intenties ontbrak het de Brusselaars nochtans niet, maar de zuiverheid liet gewoon te wensen over. Enkel Vanzeir kon komen dreigen nadat Bolat zich compleet miskeek op een lange bal, maar profiteren lukte niet. Zelfs de Brusselse supporters vielen even uit hun rol wanneer ze pyrotechnisch materiaal – weliswaar erg kleinschalig - het veld opwierpen: de wedstrijd lag enkele minuten stil.

Ook na die korte break bleef het spelbeeld hetzelfde: Union toonde wel wil en kwam af en toe ook in de buurt van Bolat, maar echt grote kansen bleven uit. Tot in minuut 68: na een knappe aanval belandde het leer bij Vanzeir, zijn puntertje ging naast.

Dan toch 1-1

Het leek Union moed te geven, want de Brusselaars kampeerden op de helft van De Kemphanen en konden nu ook echt dreigen: eerst knikte Boniface - weliswaar vanuit buitenspelpositie - naast, nadien mikte de ingevallen Adingra een haast niet te missen kans toch nog naast: Westerlo ontsnapte.

Het publiek zette er zich nog eens achter, Union bleef komen: eerst kwam Adingra dichtbij, maar de Ivoriaan schoot te wild. Geraerts had het lumineuze idee om centrale verdediger Ross Sykes nog voorin in te brengen, en die zet loonde: de Brit gaf in de 92e minuut de assist op Nilsson - een andere invaller -, die het leer over Bolat in doel wipte. Bij Westerlo grepen ze zich naar de haren: via Vetokele had het voordien al twee uitgelezen mogelijkheden gekregen op de 0-2, maar beiden werden gemist. 1-1 was meteen ook de eindstand.

Union: Moris, Kandouss, Burgess, Van der Heyden (78’ François), Nieuwkoop (64’ Adingra), Lynen, Lazare (64’ Puertas), Teuma (87’ Sykes), Lapoussin, Vanzeir, Boniface (78’ Nilsson)

Westerlo: Bolat, Jordanov (74’ Dierckx), Reynolds, Seigers, Tagir, De Cuyper, Akbunar (57’ Van den Keybus), Madsen, Fixelles (84’ Da Silva), Vaesen (75’ Vetokele), Foster

Doelpunten: 45’ Foster (0-1), 90+2’ Nilsson (1-1)

Gele kaarten: 27’ Fixelles (fout), 41’ Lapoussin (schwalbe), 63‘ Van der Heyden (fout), 70‘ Van den Keybus (fout), 84’ Teuma (fout), 90+2’ Dierckx (tijdrekken)

Rode kaarten: geen

Scheidsrechter: Bram Van Driessche