‘Woekerwinsten voor bedrijven en mensen in de schulden: dat kan niet’: deze jongeren staken morgen mee

Cipier Hans Tielens (33): ‘De overheid doet bitter weinig om alles onder controle te krijgen’

“Ik werk in de gevangenis van Merksplas en ben dus federaal ambtenaar. Ik staak omdat de prijzen maar blijven stijgen en iedereen financiële problemen heeft. Maar de overheid doet bitter weinig om alles onder controle te krijgen. De tegemoetkomingen voor de energiefactuur zijn een peulschil in vergelijking met de prijsstijgingen. En ja, onze lonen worden automatisch bijgesteld. Maar die 10 procent is niets in vergelijking met wat een volle winkelkar nu kost.

“Net als veel jonge mensen hebben wij ook een huis af te betalen, waarvan de lening berekend is op basis van de vaste kosten die we toen hadden. Nu die verviervoudigd zijn, komt van sparen niets meer in huis. Laat staan investeren in groene energie, zoals de regering zo graag wil.

“In onze sector zitten we bovendien met een gigantisch personeelstekort, waardoor iedereen extra shiften moet draaien en heel mijn sociale leven om zeep is. Voor de zomer heeft de overheid ons beloofd dat we meer maaltijdcheques, een loonsverhoging en een hogere eindejaarspremie zouden krijgen. Waarschijnlijk om ervoor te zorgen dat we tijdens de zomer niet zouden staken.

“Maar in oktober, met de begrotingsopmaak, is dat plots allemaal weer ingetrokken. In plaats daarvan zouden we in april 2024 maaltijdcheques krijgen. Aangezien dat een verkiezingsjaar is, schat ik de kans klein in dat we die ook echt gaan ontvangen. Op 16 november staken we nog een tweede keer, om die woordbreuk aan te kaarten.

“Ik merk dat onder collega’s de stakingsbereidheid groter en groter wordt. Ook bij jonge mensen. De stakingsvergoeding is misschien maar 40 euro, maar doordat ik een dag kinderopvang en brandstof uitspaar, is dat al bijna voordeliger dan wanneer ik een dag zou gaan werken.”

Treinbegeleider Patricia Frison (28): ‘De jonge generatie wordt absoluut harder getroffen door deze crisis’

“Ik ben zelf een alleenstaande vrouw zonder kinderen en werk als treinbegeleider bij de NMBS. Ik heb een appartement gekocht net nadat de woonbonus weggevallen is, en betaal dus een hoge lening. Met de hoge energiekosten en inflatie erbij is dat niet meer houdbaar.

“De maatregelen die de regering neemt om de koopkracht te ondersteunen, zijn niet voldoende. Het kan niet de bedoeling zijn dat energiebedrijven woekerwinsten maken, terwijl mensen schulden opstapelen. De energieprijzen moeten dringend worden geblokkeerd en de energiesector moet weer in publieke handen komen.

“De jonge generatie wordt absoluut harder getroffen door deze crisis. Ik heb het geluk dat ik een klein appartementje heb kunnen kopen. Maar veel jonge mensen blijven noodgedwongen bij hun ouders wonen, omdat ze anders niets kunnen sparen.

“Iedereen wordt kwaad als hun trein niet rijdt. Maar niet iedereen beseft dat wij soms zes à zeven dagen achter elkaar moeten werken, inclusief feestdagen. Die overuren als vakantie opnemen ter compensatie, daar moet ik zelfs niet aan denken. Daarvoor worden ze te zwaar belast en is er gewoon veel te weinig personeel. Er komen wel wat nieuwe mensen bij, maar het volk dat ontslag neemt door een burn-out of ziekte, ligt vele malen hoger. Ondertussen moeten de treinen blijven rijden. In mijn eigen omgeving was er vroeger weinig begrip voor stakingen. Maar nu zien familie en vrienden ook wel hoe hard ik werk en nooit kan afspreken, en begrijpen ze dat al meer.”

Operamedewerkster Janah Delmeiren (30): ‘Door te staken zijn wij solidair met onze werkgever’

“Ik werk voor het Opera Ballet van Vlaanderen als atelierverantwoordelijke voor de herenkostuums. In de non-profitsector hebben we sowieso al niet de hoogste lonen. Dat nu ook nog eens de automatische loonindexering onder druk komt te staan, terwijl de loonnorm rond de nul procent ligt, is onaanvaardbaar.

“Als sector hangen wij bovendien volledig af van subsidies. We zijn met ongeveer 400 werknemers en hebben heel oude gebouwen, met een oude verwarmingsinfrastructuur en veel brandende spots. Door de loonindexeringen en hoge energieprijzen, moet onze werkgever plots een hele hoge som betalen, zonder dat de subsidies toenemen. Door te staken, willen we dus eigenlijk ook solidair zijn met onze werkgever. Want die kan daar niets aan doen. De regering daarentegen, wel.

“Daarnaast zijn er heel veel mensen in onze sector die als freelancer of met een kunstenaarsstatuut werken. Zij hebben het sowieso al niet gemakkelijk. En toch zien we dat zij net als tijdens corona uit de boot vallen voor steunmaatregelen.

“Je hoort overal verhalen van mensen, ook heel veel jonge gezinnen, die hun factuur niet meer kunnen betalen. Ik heb nog maar één andere keer gestaakt, maar bij deze crisis leek het bijna vanzelfsprekend. Ik denk dat deze staking iedereen aanbelangt.”

In deze sectoren ondervindt u de grootste hinder 

Het trein-, tram- en busnetwerk zal over heel Vlaanderen verstoord zijn. Zowel De Lijn als de NMBS stippelen een alternatieve dienstregeling uit, maar raden aan om regelmatig de applicatie te controleren op wijzigingen. 

In Brussels Airport Zaventem blijft al zeker 40 procent van de vluchten aan de grond. Ook in Charleroi worden er ernstige verstoringen verwacht. 

Ook in het onderwijs, bij overheidsdiensten en in de industrie wordt er waarschijnlijk gestaakt. De impact is nog onduidelijk.