In Fuck you very very much speelt Frances Lefebure (34) de rol van de licht ontspoorde An ‘Bakkie’ Ceulemans. Denk: drank, sigaretten, heel veel chaos. Maar ook al speelt de actrice de rol van ongeleid projectiel met verve, in het echte leven gaat het er veel rustiger aan toe. Op privévlak, tenminste. Wij spraken met Frances over hectische professionele tijden en haar fysieke en mentale gezondheid. Want zoals ze zelf aangeeft, vindt ze het enorm belangrijk om over dat laatste te praten.
We videobellen Frances op een donderdagmiddag eind augustus. Ze is op dat ogenblik bezig met het finaliseren van Ons DNA, haar gloednieuwe programma op VTM met Lieven Scheire. Daarnaast zijn de voorbereidingen voor de opnames van het tweede seizoen van Fuck you very, very much volop aan de gang én komt er ook een volgende samenwerking met de Belgische kledingketen Bel & Bo aan. Zeggen dat ze het druk heeft, is met andere woorden het understatement van het jaar.
Hoe zorg je er tijdens zo’n stressvolle periode eigenlijk voor dat je het hoofd koel houdt?
‘Goh, ik houd het hoofd heel vaak niét cool. Dat is het eerlijkste antwoord. Het geheim om het hoofd koel te houden is genoeg rust nemen als ik thuis ben. Ik moet echter toegeven dat ik daar niet zo goed in ben. Wat ik wel geleerd heb, is om mijn telefoon wat vaker uit te zetten. Vroeger beantwoordde ik vaak mails tot 23u, nu zet ik mijn telefoon meestal rond 19u op vliegtuigmodus en denk ik: de wereld zal vast niet vergaan als ik mijn berichten pas morgen lees. ‘s Morgens zet ik ‘m ook niet te snel weer aan. Ik sta op, drink een tas koffie en neem de tijd om wakker te worden in plaats van direct mijn gsm aan te zetten en de buitenwereld te laten binnenkomen. Dat vind ik enorm stresserend.’
Ben jij stressgevoelig?
‘Dat niet alleen, ik ben ook nog eens een enorme controlefreak. En dat is een zeer slechte combinatie. Ik wil altijd het gevoel hebben dat ik on top of everything zit en kan moeilijk iets aan anderen overlaten, of het nu gaat om mijn werk of het huishouden. Sinds een jaar of drie ben ik in therapie. Daar heb ik het heel concreet leren verwoorden. Ken je een fichenbak? Stel: je hebt een fichenbak met daarin alles wat er in je leven speelt, alles wat je moet doen of oplossen of … Netjes gesorteerd op volgorde van prioriteit. Als ik rustig ben, kan ik voor mezelf goed uitmaken wat prioriteit heeft en wat niet. Dan zijn alle fiches netjes verdeeld. Maar als ik te veel prikkels krijg, lijkt het of al de fiches vooraan in de bak zitten. Dan verlies ik het overzicht, weet ik niet meer waar te beginnen en loop ik rond als een kip zonder kop. Soms – als het extreem is – blokkeer ik zelfs. Ook fysiek.’
Wat gebeurt er dan precies?
‘Ik kan niets meer doen en het lijkt echt alsof ik verlamd ben. Heel raar, maar het overkomt me regelmatig. Dan ga ik eventjes zitten, doe ik een paar ademhalingsoefeningen en probeer ik zachtjes terug op gang te komen. Wat mij bijvoorbeeld heel erg helpt, is een kleine handeling zo bewust mogelijk uitvoeren. Je kunt het vergelijken met mindfulness. Ik ben altijd met drie dingen tegelijkertijd bezig en doe alles heel snel. Maar dan probeer ik bijvoorbeeld heel bewust en traag de vaatwas uit te laden. Mijn man (Frances trouwde in 2021 met acteur Boris Van Severen, nvdr.) kan makkelijk twee uur in de zetel liggen en door zijn sociale media scrollen. Ik niet. Daar heb ik me ondertussen bij neergelegd. Dus doe ik kleine, nuttige dingen, maar dan wel op een heel rustige en mindful manier.’
Welke tips geeft je therapeute je om met stress om te gaan?
‘Ik volg psychotherapie. Daarbij leer ik mezelf kennen aan de hand van gebeurtenissen uit het verleden en dingen die ik vroeger heb meegemaakt. Praktische tips krijg ik minder van mijn therapeute. Die krijg ik eerder van mijn vriendinnen of ik haal ze uit boeken.’
Ga je op regelmatige basis naar je therapeute of eerder wanneer je voelt dat je het nodig hebt?
‘In het begin ging ik wekelijks, nu nog ongeveer om de twee weken.’
Wat is het belangrijkste dat je al geleerd hebt tijdens therapie?
(denkt diep na) ‘Goh, dat vind ik een heel moeilijke vraag. Hoe langer je in therapie bent, hoe meer je merkt dat ervaringen uit je hele leven en je jeugd een invloed hebben op wie je nu bent en dat alles ook samenhangt op een bepaalde manier. Als ik er één inzicht moet uithalen – en dat is iets wat volgens mij relevant is voor bijna iedereen – is het dat ik me minder moet aantrekken van wat anderen over mij denken. En dan heb ik het niet over mensen die mij pakweg volgen op sociale media of die kijken naar mijn programma’s, maar vooral over de mensen die ik graag zie. Ik moet meer durven kiezen voor mezelf. Inzitten met de ander en er zijn voor die persoon, maar tegelijkertijd tijd nemen voor introspectie en eerlijk communiceren als ik even geen mentale ruimte heb om er voor de ander te zijn. Dat kan volgens mij heel waardevol zijn voor een relatie. Waardevoller dan niks zeggen, toch afspreken en dan helemaal overprikkeld te raken. Ik moet er echter nog heel hard aan werken. Het beseffen is één ding, het in de praktijk omzetten nog iets anders.’
Mag ik daaruit afleiden dat jij een people pleaser bent?
‘Ergens wel, maar geen people pleaser die tegen iedereen vriendelijk is en met zalvende woorden rond de pot draait. Maar als iemand vroeger bijvoorbeeld aan mij vroeg om af te spreken, zei ik bijna altijd enthousiast ja. Om dan op de dag zelf vaak tot de conclusie te komen dat ik totaal overprikkeld was en geen zin had om te gaan. Ik was vroeger een echte afzegger. Nu zeg ik wat vaker: ‘Laten we het in de agenda zetten, maar vergeef het me als het toch te veel blijkt te zijn.’
Wat doe je zoal om tot rust te komen?
‘Wat ik heel graag doe, is samen met Boris gaan wandelen. Telefoon thuislaten en eropuit trekken. Vroeger woonden we in het midden van de natuur en gingen we er heel vaak op uit. Nu zijn we onze nieuwe buurt volop aan het verkennen. Onze wandelingen hoeven niet eens superlang te zijn. Soms duren ze een half uur, soms een uur. Onderweg praten we over onze dag, over wat ons bezighoudt … Alleen wandelen vind ik niet zo leuk. Ik ben een echt gezelligheidsdier. (lacht) Als kind las ik ook veel. Dat is verwaterd, maar sinds twee jaar probeer ik het weer op te pikken. Meestal lees ik voor het slapengaan. Dat helpt voor mij supergoed om rustig in slaap te vallen.’
Lees je iets specifieks?
‘Ik lees altijd romans. Ik heb een e-reader. Heel handig, want zo kan ik ook lezen als het donker is en hoef ik Boris dus niet wakker te houden.’
De herfst komt eraan. Ben jij gevoelig aan een herfstdip?
‘Ik vind de zomer superleuk, maar merk nu ik ouder word dat ik ook enorm houd van de andere seizoenen. Vroeger zei ik vaak dat ik ooit in een land wilde wonen waar de seizoenen nog meer uitgesproken waren. In bepaalde delen in de Verenigde Staten heb je echt heel warme zomers en minstens even koude winters. Dat lijkt me heel charmant. Al is het klimaat hier ook best extreem aan het worden. Maar nee dus, ik ben niet gevoelig aan een herfstdip. Een mooie herfstdag met vallende bladeren en zo’n typische herfstzon … Elk seizoen heeft zijn charmes.’
Hoe gezond ga jij eigenlijk door leven?
‘Ik drink te veel koffie en af en toe ook graag een glas wijn, maar in het algemeen zorg ik goed voor mezelf. Sinds een jaar hoor je in de media veel over intuïtief eten. Ik volg op sociale media best veel mensen die ermee bezig zijn en heb daardoor gemerkt dat ik dat eigenlijk al een hele tijd doe. Ik denk dat heel veel mensen moeten leren om opnieuw naar hun lichaam te luisteren. Als ik zin heb in iets zoets, dan eet ik dat gewoon. Zonder schuldgevoel. Neem nu mijn ontbijt. 90% van de tijd vraagt mijn lichaam ‘s ochtends echt om gezonde voeding en eet ik yoghurt met fruit. Maar soms heb ik enorm veel zin in een kom cornflakes en dan geniet ik daar ook écht van. Ik eet dus enorm evenwichtig, al was dat niet altijd het geval.’
Hoezo?
‘Zo’n tien jaar geleden verscheen het boek De voedselzandloper, waarin arts Kris Verburgh zegt dat bepaalde voedingsstoffen een invloed hebben op het verouderingsproces. Eigenlijk is het een soort dieet waarbij je onder andere koolhydraten en rood vlees vermijdt … Het was een hype en ik ben er een tijdje iets te hard in meegegaan. Plots was ik heel erg mager en had ik bijna geen borsten meer. Ik was in die periode niet gelukkig en had het gevoel dat mijn voeding een van de enige dingen was waar ik een beetje controle over kon hebben. Het is gelukkig nooit geëvolueerd tot een echt eetprobleem. En ondertussen eet ik al een aantal jaren gezond én zit ik ook op een goed gewicht.’
Je vertelde daarstraks al dat je veel wandelt. Doe je nog iets anders van sport?
‘Ik doe thuis regelmatig van die YouTube- workouts. Eigenlijk zou ik het weer wat vaker moeten doen. Vroeger deed ik wekelijks zo’n drie sessies van een half uur, nu kom ik nog maar aan één keer per week. Die korte sportsessies werken voor mij echt goed. Als ik één keer in de week een uur sport, ben ik nadien heel moe en drie dagen stijf. Twee à drie keer per week een half uurtje sporten doet mij mentaal deugd én het zorgt ervoor dat ik in vorm blijf. Win-win!’
Heb je een zwakke plek op vlak van gezondheid?
‘Ik heb regelmatig last van mijn buik en mijn darmen, maar dat zijn meestal stressgerelateerde klachten. Daarnaast heb ik ook zwakke knieën. Als ik een half uur in de auto zit, voel ik dat echt. Ik heb in het verleden ook een gescheurde meniscus (schijfje van kraakbeen in de knie, nvdr.) gehad.’
Nog een laatste vraag: An, je personage in Fuck you very, very much, drinkt en rookt veel en experimenteert met drugs. Heb jij vroeger ook zo’n turbulente periode gehad?
‘Ik drink af en toe graag een glas en rookte vroeger, maar ben nooit zo extreem geweest als An. Soms komen er mensen naar mij toe en zeggen ze: ‘Ik ben écht zoals An.’ Heftig, denk ik dan. (lacht) Ik merkte wel dat het filmen van het eerste seizoen een enorme impact op me had. Tijdens zo’n draaiperiode slaap je sowieso al minder, maar ik merkte ook dat ik minder goed voor mezelf zorgde omdat ik best wel een zelfdestructief personage speelde. Ik vond het minder evident om gezond te eten en dronk na het filmen makkelijker nog een pintje. Als je een grote rol speelt, is het soms moeilijk om je personage na een draaidag los te laten. Ik denk dat elke acteur dat kan bevestigen. Toch ga ik het deze keer anders proberen te doen.’ (lacht)
