Het lijkt erop dat JavaScript is uitgeschakeld. Schakel dit in om ervoor te zorgen dat deze website correct werkt.

Wat emoties met je lichaam doen? De manueel neurotherapeut en kinesioloog legt uit

Birte Govarts
7 min read

In zijn nieuwe boek ‘Hoe het lichaam onthoudt wat je zelf vergeten bent’ legt manueel neurotherapeut en kinesioloog Tom De Prest uit welke impact je emoties en gedachten hebben op je lichaam en hoe ze je denken beïnvloeden. Want je gevoelens blijven niet in je hoofd zweven of lossen niet miraculeus op, maar doén werkelijk iets met je. Hoe je lichaam en meer specifiek je cellen zich aanpassen aan je gedachten en emoties en hoe je lichaam je denken stuurt, legt De Prest in dit artikel uit.

‘Overal in je lichaam ontvangen cellen en weefels chemische emotie-eiwitten die ontstaan in de hersenen’, aldus Tom De Prest. ‘Deze chemische signalen kun je zien als de moleculen van de emotie (MVE), zoals de titel van het prachtige boek van Candace Pert. Die eiwitten van de emotie hechten zich vast op specifieke receptoren van celmembramen overal in het lichaam. Het celmembraam van een lichaamscel is het omhulsel van die cel. De receptoren zijn de ontvangers van de chemische signalen uit de hersenen. Het chemisch signaal dat uit je hersenen komt en de receptor op je celmembraam passen als een sleutel op het slot.’

‘Ik ga dit illustreren aan de hand van een duidelijk voorbeeld. Door een traumatische levensgebeurtenis ben je erg boos en gefrustreerd op je ouders, broer, zus, collega of vriend. Het is iets dat ver in een verleden gebeurde maar waar jij nog elk dag aan denkt. Zodra die gedachten opkomen voel je meteen het bloed naar je hoofd stijgen. Elke herinnering heeft een emotioneel component. En zodra die gedachten in je hersenen komen wordt de hypothalamus geactiveerd. Elke gedachte of emotie die je ervaart passeert langs de hypothalamus die deze samen met je hypofyse omzet in een chemisch signaal (= moleculen van emotie). Dus die persoon komt in je gedachten en je hypothalamus samen met je hypofyse maken die gedachten chemisch. Deze MVE worden opgenomen in je bloedbaan en reizen doorheen je lichaam om zich dan vast te hechten op je weefsels. Nu zitten die gedachten en emoties fysiek vast in je lichaam. In dit voorbeeld zit woede letterlijk vast in je lichaam. Maar dat kan elke mogelijke emotie zijn of een combinatie van emoties, afhankelijk van de gebeurtenis en de lading die je eraan geeft. Hulpeloosheid, angst, verdriet, schaamte of onbegrip zijn enkele voorbeelden.’

‘Wanneer dit negatieve denk- en voelproces zich elke dag afspeelt, gaan je lichaam en meer bepaald je lichaamscellen, zich uiteindelijk helemaal aanpassen aan jouw gedachten. In een eerste fase worden je celmembranen gebombardeerd met deze moleculen van emotie. Het celmembraan reageert door meer van die specifieke receptoren aan te maken om te kunnen voldoen aan de hoge vraag van die specifieke gedachte. Je lichaam past zich aan net zoals in de supermarkt meer kassa’s opengaan wanneer er te lange wachtrijen zijn. Stel je voor dat je in een supermarkt staat en er is maar één kassa open. Eerst zucht je en laat je met heel je lichaam zien hoe ongeduldig je bent. In jezelf schreeuw je luid: ‘Open dan toch die andere kassa’s!’ Wanneer ze eindelijk opengaan vlieg je zo snel je kan naar een vrije kassa. Wat een opluchting! Dat is ook wat je celmembranen doen. Meer kassa’s (= receptoren) openen (= maken) om alles te kunnen opvangen en tegemoet te komen aan de grote vraag. Dat is de eerste aanpassing die je lichaam doet. Zorgen dat er zoveel mogelijk moleculen van emotie de cel binnen kunnen omdat het aanbod groot geworden is. De tweede aanpassing is dat je lichaamscellen zich delen. De ene cel al sneller dan de andere. Sommige cellen delen en vernieuwen zich na enkele dagen, anderen dan weer na weken of maanden, afhankelijk van het type cel. Deze nieuwe cellen, de dochtercellen, hebben van bij het begin meer receptoren om al die chemische signalen (MVE) op te vangen. Hoe langer je een herinnering of gedachte met een specifieke emotie hebt, hoe meer je lichaam geprogrammeerd wordt. Dat is de wijsheid van onze cellen! Je body-mind wordt nu helemaal werkelijkheid. Je hersenen en lichaam zijn nu één geheel. Soms raken die receptoren overprikkeld door een teveel van deze moleculen. De cel gaat dan in beschermingsmodus en zal de omgekeerde beweging maken door net minder receptoren te ontwikkelen.’

‘Net zoals de deuren sluiten van een concert dat volzet is. Genoeg is genoeg. Je cel is het intussen wel gewoon om deze moleculen van emotie binnen te krijgen en ermee te werken. De moleculen van emotie zorgen nu mee voor de werking van de cel. Wat gebeurt er? De receptoren op je celmembraan worden minder gevoelig voor die specifieke moleculen van emotie waarvan jij er veel hebt. Ze worden met andere woorden minder gevoelig voor die emotie. Om de receptoren van de celmembranen toch te prikkelen en zo alsnog de cel binnen te kunnen zal het lichaam reageren door de emotie intenser te maken. De intensiteit van je emotie moet omhoog zodat je receptoren van je celmembranen alsnog geprikkeld raken. Net zoals een junkie meer drugs nodig heeft om dezelfde rush te krijgen. Je wordt nog bozer, meer gefrustreerd en verdrietig en je wentelt je harder in de slachtofferrol bij tegenslag. Je roept nog vaker tegen je kinderen en partner en ontploft bij het kleinste dat misgaat. Je lichaam programmeert zich verder en reageert op wat jij denkt en voelt. Daarom is het ontzettend belangrijk dat je je gedachten observeert. Om jezelf een nieuw lichaam en leven te geven moet je je eerst bewust worden van je gedachten. Veel mensen zijn erg verbaasd over hoe vaak ze de dezelfde gedachten hebben. Maar de moleculen van emotie doen nog meer in je lichaam. Want wat gebeurt er eenmaal deze moleculen in je cel binnengedrongen zijn? Wanneer een exacte match tussen deze eiwitten en de celmembraan-receptoren gemaakt is, dan gaat dit eiwit of de molecule van emotie naar je celkern, waar je DNA zit. Je DNA opent en ontvouwt zich, je gen wordt gelezen en biedt een passend antwoord op de MVE die afgegeven worden in je lichaam. Ik vat het voor je samen. Een gebeurtenis, zoals het onverwachts overlijden van een dierbare heeft je enorm getriggerd. Die emotie neem je elke dag mee. De gebeurtenis wordt een chronische gedachte met steeds dezelfde emotionele lading. In dit voorbeeld is het verdriet eventueel in combinatie met onbegrip. Het limbisch systeem (of je emotioneel brein) vertaalt die gebeurtenis in een chemische reactie met als uitkomst een chemische stof, een eiwit of de moleculen van emotie. Deze gaan via je bloedbaan naar weefsel overal in je lichaam. Het eiwit verbindt met de receptoren op je celmembraan. Vervolgens gaat dit eiwit naar je celkern tot in je DNA, waar je DNA een passend eiwit-antwoord geeft. Het gaat dus van de gebeurtenis tot in je DNA. Wanneer dit denk- en voelproces jaar in en jaar uit doorgaat en dezelfde moleculen van emotie worden steeds opnieuw afgevuurd op je celmembranen en DNA, worden telkens dezelfde genen geactiveerd en zal je gen op lange termijn uitgeput raken waardoor het eiwitten gaat maken van mindere kwaliteit. Het gevolg hiervan is dat je ziek wordt en sneller gaat verouderen. Het is de hoofdreden voor veroudering. Maar ook omgekeerd, verander je jouw emoties dagelijks waardoor andere genen aangesproken worden en de genen waar je jezelf jaar en dag mee belast hebt, zullen stilvallen. Dat heet up- en downregulatie of het aan- en uitschakelen van de genen.’

Meer lezen? ‘Hoe het lichaam onthoudt wat je zelf vergeten bent’ van Tom De Prest (Borgerhoff & Lamberigts, € 22,99)

Door Birte Govarts

Deze artikelen kunnen u misschien ook interesseren…

Lees Meer ...

Deze artikelen kunnen u misschien ook interesseren…