Het vertrek in Deinze werd voorafgegaan door één minuut ingetogen stilte voor de vorig jaar overleden renner Antoine Demoitié. Tijdens dat moment namen zijn teamgenoten van Wanty-Groupe Gobert plaats op de eerste startrij.

De wind stond gunstig na de start en dat leverde een razendsnel begin op. Negen renners muisden er na twintig kilometer vanonder, Preben Van Hecke van Sport Vlaanderen was de enige Belg voorin. Houle (AG2R), Mullen (Cannondale), Thomson (Dimension Data), McNally (Wanty), Chetout (Cofidis), Masson (WB - Veranclassic), Van Winden (Israel Academy) en Reinders (Roompot) maakte de kopgroep volledig. Hun voorsprong liep op tot maximaal acht minuten.

Zenuwachtigheid voor De Moeren en voor de hellingen

Het spel zat echter al op de wagen nog voor gevreesde De Moeren, een passage in de grensstreek waar de wind altijd vrij spel heeft. Door de wind werden er al vroeg enkele waaiers getrokken en in alle nervositeit werd het peloton in stukken gescheurd. Maar nog voor De Moeren zakte het tempo weer in het peloton, waardoor iedereen weer kon aansluiten. In De Moeren zelf kregen we verrassend een wapenstilstand, waardoor de vluchters weer wat konden opschuiven.

Met het naderen van de eerste hellingen steeg echter de nervositeit opnieuw en waren valpartijen onvermijdbaar. Na de Catsberg volgden dan ook de ene helling naar de andere en iedereen wilde op de eerste rij zitten. Op 100 kilometer van de streep zette Team Sky zich autoriteit op kop maar op de Catsberg nam Greg Van Avermaet himself zowaar het voortouw.

Boonen op de Kemmelberg, Stybar op Plugstreets

Na een wilde aanloop richting eerste keer Kemmelberg, voerde Tom Boonen de forcing op de klim. Alle grote namen zaten echter mee attent voorin. De zorgde wel voor de nodige verbrokkeling. Voorin schoten enkel Chetout en Van Hecke over. Bij het anderen van de kaap van 200 kilometer scheurde en brak het langs alle kanten.

Een uitgedund peloton stevende af op de befaamde ‘Plugstreets’, drie nieuwe zones onverharde wegen. Terwijl Démare lek reed, trok Zdenek Stybar vol door. De Tsjech van Quick Step voelde zich als ex-veldrijder helemaal in zijn sas en in het stof zorgde hij samen met Matteo Trentin voor een eerste schifting maar de mannen van BMC konden dat gaatje (met de nodige moeite weer dichten. Alexander Kristoff (Katusha) was echter het grootste slachtoffer: de Noor stond op een cruciaal moment aan de kant met een lekke band en moest aan een (indrukwekkende) inhaalrace beginnen.

Krachttoer Van Hecke

Van Hecke bleef als laatste vluchter en echte “eenzame fietser” kromgebogen tegen de wind en het peloton strijden. Het succes van zijn trainingsmaatjes (Parelvissers) als Van Avermaet en Naesen voerde de voormalige Belgische kampioen een straf nummer op. Na bijna 200 kilometer in de aanval zat zijn krachttoer er echter op.

In het peloton bleef de nervositeit en ook Tony Martin (opnieuw Katusha) ging keihard tegen de vlakte, ook Tom Leezer en Lars Boom (LottoNL) kwamen ten val en Leezer moest ook opgeven. Wereldkampioen Sagan ontsnapte net aan die valpartij en kon na enkele meters door het gras gewoon zijn plaats vooraan in het peloton weer innemen.

Van Avermaet en Sagan slaan handen in elkaar

De laatste beklimming van de Kemmelberg was langs de steile kant en dat deed pijn in de benen. Greg Van Avermaet trok fors door, Peter Sagan volgde op enkele meters en ook John Degenkolb kon (met de nodige moeite) zijn wagonnetje nog aanhaken.

In de afdaling kwamen ook nog het Quickstep-duo Niki Terpstra en Zdenek Stybar samen met Edvald Boasson Hagen aansluiten en even later pikte nog een groepje aan met ondermeer Oliver Naesen (AG2R), Sonny Colbrelli (Bahrein-Merida), Michael Matthews (Sunweb) en Matteo Trentin (Quick Step).

Keukeleire zorgt voor beslissende schifting

Sky en Lotto-Soudal hadden de slag gemist maar keken al snel aan tegen een achterstand van een kleine halve minuut op dat elitegroepje. Voorin stokte het waardoor het (uitgedunde) peloton kon naderen, tot Jens Keukeleire (Scott) voorin nog eens doortrok.

Van Avermaet besefte hoe laat het was en volgde, net als Sagan, Trentin en Søren Kragh Andersen van Sunweb. Naesen bracht de rest van de koplopers nog terug tot vijftig meter maar toe, brak het. De winnaar zat bij de eerste vijf, al moesten die wel nog bijna twintig kilometer samenwerken.

Poker van Sagan

Dat deden ze echter niet en toen Terpstra begon te slepen, besliste Sagan te pokeren. De wereldkampioen leek Van Avermaet en Keukeleire te laten wegrijden met Terpstra en Andersen in het wiel.

Toen de wereldkampioen dan toch het gat wilde dichten, sprong de Nederlander met alle moeite van de wereld in het wiel. Van Avermaet en Keukeleire bleken plots wel al ver weg. Zelfs met de opvallende hulp van de ploegwagen van Sunweb (die naast de drie in de wind kwam rijden) kwamen de drie niet meer tot bij de twee koplopers. Ze naderden tot tien seconden maar niet meer, dus nét te lang gepokerd...

Belgisch duel van man-tegen-man

Van Avermaet en Keukeleire mochten geen seconde twijfelen en dat deden ze ook niet. Door een brand in het centrum van Menen moest het parcours nog lichtjes worden gewijzigd in de laatste vijf kilometer. In een zenuwslopend duel hielden ze echter stand op een jagende Sagan en zo kregen we een Belgisch duel van man-tegen-man voor de zege.

De spanning was niet te harden bij het ingaan van de laatste kilometer. De twee begonnen te laveren maar uiteindelijk begon Van Avermaet van ver en autoritair op de kop en strandde Keukeleire in het wiel. Sagan werd nog derde, voor Terpstra en Andersen.

Tom Boonen won nog wel de sprint van het peloton maar deed niet mee voor winst en blijft dus steken op drie zeges in Wevelgem (2004, 2011 en 2012): de wereldkampioen van 2005 moet dit record delen met Robert van Eenaeme, Rik Van Looy, Eddy Merckx en Mario Cippolini.

Voor Avermaet is het zijn tweede grote overwinning in drie dagen. Vrijdag zegevierde hij in de E3 Harelbeke, ook de Omloop Het Nieuwsblad won hij dit jaar. Vorig jaar ging de zege wel naar Sagan, die het toen haalde van Sep Vanmarcke (deze keer niet gestart) en de Rus Viacheslav Kuznetsov.

En de conclusie? Het was alweer een schitterende koers!

Uitslag:

1 Greg Van Avermaet (BMC Racing) in 5:39:00

2 Jens Keukeleire (Orica) z.t.

3 Peter Sagan (BORA) +5

4 Niki Terpstra (Quick-Step)

5 John Degenkolb (Trek)

6 Tom Boonen (Quick-Step)

7 Jens Debusschere (Lotto)

8 Michael Matthews (Sunweb)

9 Fernando Gaviria (Quick-Step)

10 Sacha Modolo (UAE Team Emirates)

Bekijk hier de volledige uitslag, interviews en al het nieuws van deze (geweldige) Gent-Wevelgem!

De erelijst van Gent-Wevelgem (WorldTour):

1934: Gustave Van Bell (BEL)

1935: Albert Depreitre (BEL)

1936: Robert Van Eenaeme (BEL)

1937: Robert Van Eenaeme (BEL)

1938: Hubert Godart (BEL)

1939: André Declerck (BEL)

1945: Robert Van Eenaeme (BEL)

1946: Ernest Sterckx (BEL)

1947: Maurice Desimpelaere (BEL)

1948: Valère Ollivier (BEL)

1949: Marcel Kint (BEL)

1950: Briek Schotte (BEL)

1951: André Rosseel (BEL)

1952: Raymond Impanis (BEL)

1953: Raymond Impanis (BEL)

1954: Rolf Graf Vlag (Zwi)

1955: Briek Schotte (BEL)

1956: Rik Van Looy (BEL)

1957: Rik Van Looy (BEL)

1958: Noël Foré (BEL)

1959: Léon Van Daele (BEL)

1960: Frans Aerenhouts (BEL)

1961: Frans Aerenhouts (BEL)

1962: Rik Van Looy (BEL)

1963: Benoni Beheyt (BEL)

1964: Jacques Anquetil (Fra)

1965: Noel De Pauw (BEL)

1966: Herman Van Springel (BEL)

1967: Eddy Merckx (BEL)

1968: Walter Godefroot (BEL)

1969: Willy Vekemans (BEL)

1970: Eddy Merckx (BEL)

1971: Georges Pintens (BEL)

1972: Roger Swerts (BEL)

1973: Eddy Merckx (BEL)

1974: Barry Hoban (GBr)

1975: Freddy Maertens (BEL)

1976: Freddy Maertens (BEL)

1977: Bernard Hinault (Fra)

1978: Ferdi Van Den Haute (BEL)

1979: Francesco Moser (Ita)

1980: Henk Lubberding (Ned)

1981: Jan Raas (Ned)

1982: Frank Hoste (BEL)

1983: Leo van Vliet (Ned)

1984: Guido Bontempi (Ita)

1985: Eric Vanderaerden (BEL)

1986: Guido Bontempi (Ita)

1987: Teun van Vliet (Ned)

1988: Sean Kelly (Ier)

1989: Gerrit Solleveld (Ned)

1990: Herman Frison (BEL)

1991: Djamolidine Abdoujaparov (Oez)

1992: Mario Cipollini (Ita)

1993: Mario Cipollini (Ita)

1994: Wilfried Peeters (BEL)

1995: Lars Michaelsen (Den)

1996: Tom Steels (BEL)

1997: Philippe Gaumont (Fra)

1998: Frank Vandenbroucke (BEL)

1999: Tom Steels (BEL)

2000: Geert Van Bondt (BEL)

2001: George Hincapie (VSt)

2002: Mario Cipollini (Ita)

2003: Andreas Klier (Dui)

2004: Tom Boonen (BEL)

2005: Nico Mattan (BEL)

2006: Thor Hushovd (Noo)

2007: Marcus Burghardt (Dui)

2008: Oscar Freire (Spa)

2009: Edvald Boasson Hagen (Noo)

2010: Bernhard Eisel (Oos)

2011: Tom Boonen (BEL)

2012: Tom Boonen (BEL)

2013: Peter Sagan (Slk)

2014: John Degenkolb (Dui)

2015: Luca Paolini (Ita)

2016: Peter Sagan (Slk)

2017: Greg Van Avermaet (BEL)