In 2009 begon V.V. een relatie met Bruggelinge W.M. (48), die twee zonen had uit haar vorige relatie. In 2010 stapten de dames in het huwelijksbootje en kregen ze ook samen een dochtertje. Volgens de advocate van slachtoffers Bavo (21) en Joran (23) zijn op dat moment de problemen begonnen.

“Hun moeder begon overal papieren propjes met verwensingen te vinden”, pleitte meester Emma Teerlinck. “Er kwamen ook brieven toe met gruwelijke doodsbedreigingen aan het adres van de moeder, haar nieuwe partner en hun dochtertje. De auto werd bekrast en er werd ook meermaals brand gesticht.”

Jeugdinstellingen

Omdat de brieven in het kinderlijk handschrift van de jongens, toen amper 9 en 11 jaar oud, waren opgesteld, werden ze meteen verdacht. Maar de jongens ontkenden ook maar iets met de feiten te maken te hebben. “Maar ze werden niet geloofd”, ging meester Teerlinck verder. “Zelfs hun eigen vader geloofde hen niet en sloeg hen opdat ze zouden bekennen wat ze deden.”

Vader D.V. (45) en zijn nieuwe partner P.V. (50) sloten de jongens soms dagenlang op in hun kamer en plaatsten zelfs een alarm om te verhinderen dat ze zouden ontsnappen en nieuwe feiten plegen. “De oudste zoon werd met kleren en al onder een ijskoude douche gezet en moest daarna in dezelfde kledij rondlopen.”

Bavo en Joran belandden in jeugdinstellingen en psychiatrische ziekenhuizen. Toch bleven er doodsbedreigingen arriveren bij de moeder. Bij een exemplaar van 15 juni 2012 – de jongens verbleven toen in een psychiatrisch ziekenhuis – stak zelfs een uit elkaar getrokken Playmobilpoppetje.

Vervalst geschrift

Eind 2013 kreeg de zaak een plotse wending toen moeder W.M. met kerst een fototoestel cadeau wilde doen aan een van haar zonen. Stiefmoeder V.V. had het geschenkje ingepakt en toen een begeleider in de instelling het pakje opendeed, bleek de lens vernield en het wenskaartje van de moeder omgewisseld door een blanco exemplaar. Toen de moeder dat vernam, verbrak ze haar relatie met V.V. onmiddellijk.

V.V. raakte in nog nauwere schoentjes toen haar DNA op het Playmobil-poppetje werd aangetroffen. En eind 2020 kwam een schriftdeskundige uiteindelijk tot de conclusie dat ze ook de dreigbrieven had geschreven. “Ze had het geschrift van de zonen op vernuftige wijze nagebootst”, aldus nog meester Teerlinck. “De zonen moesten koste wat het kost het huis uit om plaats te ruimen voor het dochtertje. Door haar manipulaties werden mijn cliënten emotioneel verworpen door hun ouders en voor jaren in een instelling gedumpt. Het is volstrekt onbegrijpelijk dat iemand vier jaar lang twee kinderen psychologisch kan mishandelen. Alleen hun grootvader is altijd in hun onschuld blijven geloven.”

“Dubbel gevoel”

Tijdens het proces stelde de Brugse strafrechtbank evenwel vast dat mishandeling van de twee minderjarige jongens door een gezagsfiguur, in dit geval de stiefmoeder, alleen door het hof van assisen beoordeeld kan worden. De rechtbank verklaarde zich dan ook onbevoegd.

“We blijven met een dubbel gevoel achter”, reageert Joran. “Enerzijds hadden we gehoopt dat de zaak, die ons al zovele jaren achtervolgt, eindelijk afgerond zou worden. Anderzijds heeft de rechtbank geoordeeld dat de feiten nóg erger zijn dan we ze zelf hadden ingeschat. We vrezen dat de zaak terug op de lange baan geschoven zal worden. En dat terwijl de verjaring lonkt. Deze zaak houdt mij al de helft van mijn leven bezig en ik ben compleet op. We zaten jaren onschuldig in een instelling en werden als criminelen aanzien. Volgens mijn psycholoog zullen we deze zaak pas kunnen verwerken na het vonnis.”

V.V. blijft tot op vandaag ontkennen dat ze de jongens erin heeft geluisd. “Het dossier bevat geen enkel concreet bewijs en bij twijfel moet ze worden vrijgesproken”, zo stelde haar advocate eerder. “Een eerste schriftonderzoek in 2018 pleitte haar zelfs vrij.”

Ouders drukken spijt uit

Ook W.M., D.V. en P.V. werden voor de rechter gedaagd wegens onmenselijke behandeling. Zij wezen allen op de dubieuze rol van V.V. De ouders drukten wel hun spijt uit. “Wij schamen ons dat we onze zonen al die jaren niet hebben geloofd”, luidde het. “Die jongens zijn hun jeugd afgepakt, maar alles wat we deden was om hen te helpen.” Ook ten aanzien van W.M., D.V. en P.V. verklaarde de rechtbank zich onbevoegd.

In principe kunnen de vier beklaagde naar het assisenhof worden doorverwezen. Maar er kan nog beroep aangetekend worden door de partijen.