Voor veel ouders kwam de onmiddellijke sluiting van crèche ’t (B)engeltje compleet onverwacht. Op sociale media en in de krant uitten ze aanvankelijk hun onbegrip. Nu blijkt dat er in de opvang toch het een en ander grondig misliep. De klachtenstroom die het Vlaams Agentschap Opgroeien noopte tot een onmiddellijk sluitingsbevel is zonder meer huiveringwekkend.

De eerste klachten dateren al van 2012, maar de stroom onthutsende getuigenissen over de zaakvoerder en haar twee (half)zussen kwam echt op gang sinds oktober vorig jaar. De verhalen kwamen van ouders en voormalige personeelsleden. In maart, april en juni van dit jaar deed de Zorginspectie plaatsbezoeken. Alles samen schetsen ze een terreurregime waarin wenende en drukkere kindjes, vrijwel alle baby’s en peuters dus, het moesten ontgelden. Ze werden geslagen, zelfs gebeten. Kindjes die niet meteen wilden slapen, werden in bed gegooid. Kindjes die niet meteen luisterden werden uitgescholden en in het ‘strafhok’ geplaatst, tussen de wasmachine en de boiler. ‘Ze is niet stressbestendig en kan die drukte niet aan, waardoor ze heel agressief en dominant uit de hoek komt’, aldus een ex-werknemer.

Met voet op buik van kinderen

‘Mijn kindje, dat meestal kalm is, werd ook geslagen, maar dit was nog relatief weinig ten opzichte van een neefje dat iets moeilijker was, en dat alle dagen hard geslagen werd’, aldus een ouder. Een voormalige werknemer getuigt dat de uitbaatster met haar voet op de buik van wenende kinderen ging staan. Anderen werden met hun gezicht onder koud water gehouden om hen te doen stoppen met wenen. Van kindjes bij wie het toiletbezoek niet vlot genoeg verliep, werd het hoofdje in de wc geduwd waarna werd doorgespoeld. In het verslag staat ook hoe de verantwoordelijke ‘in een colère schoot en een kindje van twee maanden oud in de keuken zette met de deur dicht omdat ze nu wel genoeg had van dat wenen’.

   • Interview: ‘Kinderbegeleiders werken weer zoals in de jaren 70’

Ook over het eten verzamelde het agentschap tal van klachten. Papjes werden in de mondjes geduwd tot kinderen zich verslikten en moesten overgeven. Van een kind dat niet wilde eten, werd het hoofd achteruit getrokken en tussen de knieën gelegd om zo met een de lepel de voeding geforceerd toe te dienen.

Psycholoog

Wanneer ouders iets zeiden, dan werd steeds verklaard dat een kindje ‘gemakkelijk valt’. Een moeder getuigde over hoe het kinnetje van haar zoon tot bloedens toe openlag. De uitleg van een ‘val’ kon ze moeilijk geloven omdat het zo’n grote schaafwonde was dat ‘die leek alsof het kindje over de vloer was getrokken, of ergens was blijven tegen wrijven.’

Veel ouders merkten wel dat er iets scheelde. Kinderen wilden thuis niet meer slapen. Ze hadden nachtmerries en plasten opnieuw in bed. Ze huilden ’s ochtends bij het vertrekken en ’s avonds bij het ophalen. Het Agentschap Zorg en Gezondheid heeft een psycholoog aangesteld om de kinderen en ouders te begeleiden. In ’t (b)engeltje was plaats voor 32 kinderen. Voor hen zoekt de stad Oudenaarde samen met het agentschap naar een oplossing.