Alleen extreemrechts houdt zich nog bezig met zwarte pietlulligheden

Dikke tranen rolden over zijn wangen. Ontroostbaar was het ventje. “Stefaantje, wat is er, jongen?”, vroeg zijn papa. “Ween je nog altijd over dat gelijkspel tegen Antwerp?” “Nee, voadere, veel en veel erger!”, snikte het kapoentje terwijl een chocoladeletter aan het smelten was in zijn knuistje.

Dikke trage bruine chocoladedruppels vielen naar beneden op een Belgische vlag die op de grond lag. “Nog twee keer slapen en dan komt de sint aan in Brugge, maar het schijnt dat de burgemeester, de flauwe, heeft beslist dat de zwarte pieten niet meer zwart mogen zijn!” “Maar allee, Stefaantje, dat kan toch niet waar zijn!”, zei Tom stilletjes. Maar hij besefte acuut dat het moment gekomen was waar hij zo voor gevreesd had: Brugge was nu ook gevallen, na de capitulatie van Antwerpen, Zoerle-Parwijs en talloze andere steden in Vlaanderen. Enkel Kortrijk en uiteraard Sint-Niklaas boden nog desperaat wat weerstand. Overal elders ziet het tegenwoordig zwart van de roetpieten, die niet zo gans zwarte zwarte pieten, die eruitzien alsof ze net uit een schoorsteen zijn geklommen. “Dit is ons land. Eigen zwarte zwarte pieten eerst”, mokte Tom verbitterd.

Veel tijd om te mokken kreeg Tom niet, want zijn broer stormde zoals elke dag rond schafttijd via de achterdeur de veranda binnen. “Filip, hoeveel keer heb ik het al gezegd? Veeg uw voeten vooraleer je binnenkomt. Die vod ligt daar niet voor niets op de grond, drerrie!” “Vol is vol!”, schreeuwde Filip. “De maat is vol!” Met de ene hand graaide hij in de rapte een worstenbroodje mee, en met de andere hand zwaaide hij vervaarlijk met de speelgoedcatalogus van bol.com. Stefaantje smeekte: “Nonkel Filip, mag ik die kiesboek hebben? Alstublieft?” “Niks van! Kijk eens wat er hier op de cover van die catalogus staat: een zwart kindje, begot! Een zwart kindje met een mijter! Zwarte Piet mag niet meer zwart zijn van bol.com, want dat is ‘racistisch’, maar de ‘blije snoetjes’ van de ‘kindjes’ mogen des te meer zwart zijn! Van omvolking gesproken!” “Nonkel Filip, waarom zeg jij ‘kindjes’ tussen aanhalingstekens?”, vroeg Stefaantje naïef. “Zwijg, snotneus, Vlaanderen is van ons”, siste Filip, en hij nam gedecideerd een enorme hap van het worstenbroodje.

“Hoor wie klopt daar, kind’ren?”, vroeg Tom. “Terugkloppen?”, bood Filip nog hoopvol aan, maar Tom stond al aan de voordeur. “Ik moest kloppen want de bel doet het niet”, zei Barbara. “Geeft het pas?” “Natuurlijk past het, Barbaratje, kom binnen. Slecht weer vandaag, hé! Hoor die wind waait door de bomen!” Barbara veegde gedwee haar zwarte laarsjes aan de driekleurige dweil, en zei: “Ik heb een cadeautje bij voor Stefaantje.” “Oh shit,” dacht Stefaantje, en de wanhoop welde op in zijn vochtige oogjes, “niet weer zo een saai boek over de geschiedenis van de Basiliek van Koekelberg zoals vorige keer.” Met een tikkeltje argwaan rukte Stefaantje het geel-zwarte inpakpapier van een rood boek met daarop in witte letters ‘Red Zwarte Piet’. “Allee Barbara, ne kookboek van Huysentruyt! Wat heeft Stefaantje nu weer verkeerd gedaan?”, vroeg Filip. “Het is een boek met elf verhaaltjes over de blanke Sinterklaas en de echte zwarte Zwarte Piet. Als je die verhaaltjes leest, voel je echt de zwartste zwartigheid van de zwarte Zwarte Piet zwart op wit tot leven komen op elk van de 54 pagina’s.” “En wie heeft die schone tekeningen gemaakt?”, vroeg Tom. “Die zijn gemaakt door de cartoonist Fré, mijn broer. Zo kan die jongen ook nog eens iets bijverdienen”, vertelde Barbara met gepaste fierheid. “Hij komt, hij komt volgende week een stapel boekjes signeren op het hoofdkwartier van de partij. In ’t zwart, uiteraard.”

Ondertussen is er werkelijk geen enkel braaf kind in Vlaanderen dat zich ook maar enigszins geërgerd heeft aan het feit dat de zwarte zwarte pieten sinds 2015 automagisch getransmogrifieerd zijn tot roetpieten. Met dank aan de uitmuntende Jan Decleir en Wim Opbrouck, de onvolprezen Frans Van der Aa, en de geniale Bart Peeters en Hugo Matthysen die exact dertig jaar geleden de geschiedenis en het gedateerde Sinterklaassprookje herschreven en in een heerlijk prettig gestoord nieuw jasje staken.

Wat hebben we geleerd vandaag? Enkel extreemrechts houdt zich nog bezig met zwarte pietlulligheden. De pogingen van Stefaan Sintobin, Tom Van Grieken, Filip Dewinter, Filip Brusselmans en Barbara Pas om een kinderfeest tot een politieke happening te maken zijn even doorzichtig als doortrapt. Makkers, staakt uw wild geraas!