Een dag na de operatie staat David Naert ons vanop zijn ziekenhuisbed te woord. Hij is uitgeput en zijn woorden worden geregeld onderbroken door een kuch, maar de Sporza-journalist wil toch graag zijn verhaal doen. “Twaalf jaar geleden hebben ze vastgesteld dat ik een auto-immuunziekte heb waardoor mijn lichaam mijn nieren aanvalt. Mijn nierfunctie was toen al beperkt, maar het is pas een paar jaar later dat het echt gestaag achteruit begon te gaan”, aldus Naert.

“Iets meer dan vier jaar geleden liet mijn nefroloog me weten dat hij me op de wachtlijst voor een transplantatie wou zetten. Op 22 november 2018 is het officieel zover, een dag die ik nooit ga vergeten.” Een half jaar later merkt Naert dat het zwaar begint te worden. Hij geraakt de trap niet meer op en de dokter besluit om met dialyse te starten. Een belangrijke factor om in aanmerking te komen voor een transplantatie.

Elke week moet Naert drie halve dagen naar het ziekenhuis om er aan een apparaat te gaan liggen dat de afvalstoffen uit zijn bloed haalt. “Ik ben blij dat dialyse bestaat, want het heeft me in leven gehouden. Maar het heeft natuurlijk wel een grote impact”, zegt hij. “Ook als ik op vakantie was, moest ik naar het ziekenhuis, desnoods in het buitenland. Ik kon ook nooit ver weg gaan, want als ze belden dat er een donor was gevonden, moest ik binnen een paar uur in Antwerpen kunnen geraken.”

Ook zijn professionele leven wordt beperkt door de ziekte, vertelt Naert. “Een van de dingen die ik het liefste deed, namelijk commentaar geven bij grote atletiekwedstrijden, werd plots onmogelijk.”

Verlossend nieuws

Er zit niets anders op dan geduldig te wachten. In België sta je gemiddeld 2 jaar op de wachtlijst, maar voor Naert duurt het langer. Woensdagvoormiddag, 3,5 jaar na de start van de dialyse, krijgt hij uiteindelijk toch het verlossende nieuws: er is een donor gevonden. Een dag later vindt de operatie plaats.

“Het gaf me toch een beetje een raar gevoel. Je hangt af van de miserie van een ander, iemand die door pech om het leven is gekomen. En het enige wat ik weet is dat de nier uit Kroatië kwam”, vertelt de Sporza-journalist. Hij is de donor heel dankbaar, maar persoonlijk contact opnemen met de familie van de donor is onmogelijk. “Daarom heb ik ook een tweet geplaatst.”

Naert wil zijn dankbaarheid ook op een andere manier uiten: “Ik heb een tweede kans gekregen op een leven, die wil ik echt niet verprutsen. Het kan zo gedaan zijn. Niet dat ik priester wil worden, maar ik wil vanaf nu wel zinvol leven.”

Maar eerst moet hij nog herstellen van de ingreep en hopen dat de nier goed functioneert. “Ik ben nu nog heel moe, maar ik heb bijvoorbeeld wel al kunnen plassen. Dat is toch het eerste merkbare verschil, want voordien lukte me dat niet meer.”

Naert zal vermoedelijk nog een tiental dagen in het ziekenhuis blijven om te herstellen. En daarna wachten nog drie maanden ziekteverlof, omdat het risico op infectie dan het grootst is. Maar als alles goed gaat, kan hij nadien, mits het blijven nemen van medicatie, weer een normaal leven leiden. De blik kan voorzichtig richting toekomst worden verlegd. “Of ik er weer bij ben voor het WK atletiek van 2025 in Tokio? Dat hoop ik, maar dat zijn zorgen voor later.”