In ‘Strange World’ werd een wereld geschapen die je nooit eerder hebt gezien, tenzij je verboden paddenstoelen had gegeten.  ©  Disney

Disney geeft jongens nog eens een kans in avonturenfilm en LSD-droom ‘Strange World’

Disney Animation heeft eindelijk nog eens een ouderwetse avonturenfilm gemaakt. Strange World zal bij de fans herinneringen oproepen aan de oude Jules Verne-verhalen. Alleen, zijn die fans er nog?

Chris Craps

Het is lang geleden dat mannen op avontuur gingen in een Disneyfilm. Het wijst er toch op dat de tijden drastisch veranderd zijn. Maar misschien zit er ook een financieel kantje aan. De laatste grote avonturenfilms met mannelijke helden, Atlantis: The Lost Empire (2001) en Treasure Planet (2002), deden het bijzonder slecht aan de kassa. Zodanig dat de toenmalige president van Disney opmerkte: “Het leek een goed idee om eens geen zeemzoet sprookje te maken. We hadden het verkeerd.”

Disney Animation neemt dus een risico met zijn 61ste animatiefilm. Zeker ook omdat het genre van die oude avonturenfilms flink bestoft overkomt bij de generaties die opgroeiden met Frozen en Wreck-It Ralph. Maar regisseur Don Hall (Raya and the Last Dragon) vond toch dat het kon, mits enkele stevige aanpassingen aan het #MeToo-tijdperk. Het verhaal grijpt terug naar Journey to the Center of the Earth (1959), Fantastic Voyage (1966) en The Land That Time Forgot (1974).

©  Disney

Landbouwer Reacher (Jake Gyllenhaal) wordt opgeroepen om een ecologische ramp te verijdelen. De plant die de wereld van elektriciteit voorziet, dreigt af te sterven. Samen met zijn (homoseksuele) zoon en vroegere teamgenoten duikt hij in de kern van de aarde op zoek naar een oplossing. Daar ontdekt de reddingsploeg een heel bizarre wereld, maar ook de verdwenen vader van Reacher (Dennis Quaid).

De ruggengraat van Strange World wordt vooral gevormd door een dubbel generatieconflict, dat tussen Reacher en zijn zoon en dat tussen Reacher en zijn eigen vader. Probleem is dat de vele scènes om die conflicten op te lossen het avonturenverhaal wat vertragen en dus ondermijnen. Maar jonge kinderen zullen mogelijk vooral gefixeerd zijn op die magische en surrealistische wereld van Strange World. Vanuit het standpunt van een volwassen mens ziet die er flink geschift uit. Het zal een beetje afhangen van je smaak, maar dat universum lijkt wel op de droom van iemand die een overdosis aan LSD heeft geslikt.

©  Disney

Uiteindelijk krijg je een heel plausibele verklaring, maar je moet wel zin hebben om er anderhalf uur in te vertoeven, hoe briljant de animatie ook is. En nu maar hopen dat Strange World niet het lot van Treasure Planet zal ondergaan. Want anders worden we overspoeld met prinsessenfilms.

Je kan ‘Strange World’ via de bioscoop binnendringen vanaf nu

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer