Na de Russische bombardementen in Kiev: ‘Hopelijk kunnen we straks wel douchen. Klote-Russen’

Het is kwart voor 1 ’s middags als in Vysjhorod, een dorp aan de noordgrens van Kiev, het luchtalarm afgaat. De 72-jarige Nina Nikolajivna was net onderweg naar haar zoon die hier, met zijn twee kinderen, in een flatje woont. “Een paar tellen daarna hoorden we de raketten. Een. Twee. Ze vlogen daar over die boom daar”, zegt ze. “Twee mannen op straat doken en riepen: ‘Op de grond!’ Toen hoorde ik een enorme explosie. In het gebouw van mijn zoon.”

Ze staat nog wat verdwaasd naar de ambulances te kijken die bij het getroffen gebouw staan. “Ik zag mensen naar buiten komen, onder het bloed. Mijn zoon bleek niet gewond. De kinderen lagen te slapen, maar zijn godzijdank niet geraakt door glasscherven.”

Vandaag voerde Rusland opnieuw een grootschalige luchtaanval op Oekraïne uit, ook in Kiev sloegen op verschillende plekken raketten in. Hier in Vysjhorod kwamen daarbij vier mensen om het leven, meldt de burgemeester van de hoofdstad. De elektriciteit viel uit en in veel buurten kwam er de hele avond geen water uit de kraan.

Het was meer dan een week geleden dat zo’n grote aanval had plaatsgevonden, dus de inwoners van Vysjhorod waren al een paar dagen waakzaam. Volgens Nikolajivna was het winkelcentrum naast de flat het doelwit. “Als ik niet zo oud was, zou ik een machinegeweer kopen.” Maar gepensioneerd ambtenaar Stefania Seidla (66), die aan de overkant van de straat woont, schudt haar hoofd als ze Nikolajivna’s theorie hoort. “We zijn hier op een kilometer afstand van de elektriciteitscentrale van Kiev. Die was waarschijnlijk het doelwit.”

Geen verwarming

De impact van de aanvallen wordt snel duidelijk als de schemer valt. Iedereen loopt met zaklampen en lampjes uit hun telefoon terug naar huis. Ook de centrale verwarming is uitgevallen, blijkt als Seidla haar flat betreedt en in de keuken een kaarsje aansteekt om vervolgens koffie te zetten: “Gelukkig doet het gas het nog.”

Ze is in februari naar Polen gevlucht en kwam terug toen de Russen zich terugtrokken uit Kiev. Maar sinds ze de nutsvoorzieningen proberen te raken, voelt haar dorp eigenlijk onveiliger dan eerst. “We liggen precies in de lijn naar de centrale, ik vrees dat ik weer mijn spullen moet gaan pakken.”

7 kilometer verderop, in Obolon, een noordelijke wijk van Kiev, is de reactie op het luchtalarm heel anders. “Oh god, daar gaan we weer”, bromt een man die na het geloei zijn telefoon uit zijn zak haalt en Telegram opent. “Hmm, vliegtuigen. Vanuit de Kaspische zee. En de Zwarte Zee. Dit kan even duren”, zegt hij, terwijl hij naar de metro-ingang loopt.

De meeste Kievenaren gaan niet schuilen: zij lopen en of werken gewoon door. Deze buurt wordt als relatief veilig gezien, er zijn geen nutsvoorzieningen in de buurt en de laatste tijd zijn er weinig droneaanvallen geweest, die ze hier meer vrezen dan raketten. In een café zitten drie vrouwen stug door te werken, het enige licht in het café komt van hun laptops.

Metrostation

Even later zijn er ver weg explosies te horen. Enkele mensen op straat zoeken het metrostation op. Binnen leest Oksana Federova (26) op de grond een boek. “Mensen met connecties in het leger voorspelden op Telegram dat vandaag weer de elektriciteit aangevallen zou worden”, zegt ze. “Ik neem tegenwoordig altijd een boek, een zaklamp en een powerbank mee als ik het huis uitga.”

Om haar heen staan mensen zich te vervelen. Een stelletje staat te zoenen in een hoekje, een paar oudere dames fluisteren iets over waterinstallaties. Dan, om 15.08 uur, klinkt er ineens applaus in het station. De kust is veilig, lezen ze op Telegram. “Hopelijk kunnen we wel douchen vanavond”, zegt een man grappend tegen zijn vrienden. “Klote-Russen.”