Met ‘Merci Iljooo’ vulde hij op een doordeweekse donderdag in zijn eentje een allerlaatste keer de piste van Gent. Van de buurman over de wereldkampioenen Remco Evenepoel en Yoeri Havik, of de ex-wereldkampioenen Tom Boonen en Mark Cavendish: allemaal kwamen ze afgezakt naar ‘zijn’ piste. Het zegt alles over het respect dat het ‘kind van het huis’ in al die decennia heeft opgebouwd. Hij had zijn wegfiets wel al na Putte-Kapellen aan de haak gehangen en zondag na zijn allerlaatste Zesdaagse door de erehaag van de collega’s gereden in Gent, maar dit was het échte adieu van de renner Keisse. “Maf. Ik ben sprakeloos. Het is de allermooiste dag uit mijn carrière.(Overslaande stem) Dit is echt zot. Wat het allemaal zou worden, wist ik niet vooraf, maar ik zag wel snel welke proporties het allemaal aan het aannemen was. Het is niet iets wat een ander renner van mijn niveau krijgt. Ik mag zeggen dat ik in mijn loopbaan heel veel voor anderen heb gedaan, maar wat ik daarvoor heb teruggekregen? Dank u. Ik vind het fantastisch dat iedereen dat voor mij heeft willen doen. Ik dank mijn familie en Patrick Lefevere. Nu is de cirkel rond. Ik ben coureur geworden om zesdaagsen te rijden en niet de Ronde van Vlaanderen te winnen. Ik heb altijd gekoerst op adrenaline, op steun. Merci voor alle mooie momenten”, zei hij als dankwoord.

Al was het best een zenuwachtige Keisse die voor de allerlaatste keer als renner ‘t Kuipke betrad. “Ik heb de voorbije nacht niet geslapen. Ik had enorm veel stress. Dit is anders dan voor een Zesdaagse. Dat is koers. Dat ken je. Dan zijn de vragen voor jezelf anders. Dit is iets nieuws voor mij. Het was één grote verrassing. Daarbij kwam nog dat ik niet echt aan trainen toe kwam. Niet alleen omdat de Zesdaagse altijd een aanslag is op lichaam en geest. Dit jaar was het niet anders. Ik heb dinsdag dan maar een uurtje de benen losgegooid. Ik had gehoopt dat ik dat vandaag nog kon doen, maar ik vond er niet meer de tijd voor.”

Remco Evenepoel: “Iljo heeft mij alles geleerd”

Dit was veeleer een ‘Tribute to Keisse’ van de Iljo Keisse Showband met Frederik Sioen en Pieter-Jan De Smet die meezingers als Meisjes of Mexico veranderden in ‘Keisse’ en ‘Merci Iljo’. Tussendoor kwamen ook de groten van zijn generatie op het podium die al afgezwaaid zijn. Zo roemde Tom Boonen zijn voormalige kamergenoot. “Hij kwam bij ons met een ‘palmaresje’ maar hij is uitgegroeid tot dé wegkapitein. De generaal waar ik naar luisterde”, aldus Tornado Tom. “We zaten alleen op een berg in Andorra toen Wouter Weylandt verongelukte. Alle emoties hebben we gedeeld. We hebben samen véél meegemaakt.”

De kakelvers gepensioneerde Philippe Gilbert was naar ‘t Kuipke afgezakt en vertelde het publiek hoe Iljo Keisse op trainingskamp op Calpe altijd de sprint naar de boom wou. “Dat was een sprint naar beneden, zoals hier in ‘t Kuipke. Hij was er zot van. En ik deed altijd mee.”

‘Merci Iljo’ ging naar een climax toen Remco Evenepoel het podium besteeg en ‘Iljooo, Iljooo, Iljooo moest plaatsmaken voor ‘Remco, Remco, Remco’. “Ik ben voor mijn ‘vader’ speciaal van Spanje afgekomen. Hij heeft me alles geleerd. Zoals op als naast de fiets.” De wereldkampioen liet als dank een gigagrote foto maken van toen ze samen met de arm over elkaar schouders de finish passeerden in Binche-Chimay-Binche. Het was de enige koers tot nog toe die Evenepoel reed in de regenboogtrui. Dit was een heel sterk momentum in een urenlange show waarin Koen Crucke ’t Kuipke deed meezingen.

Dit was een megapensioenfeest. Dit was zoveel méér dan een wedstrijd tussen Team Belgium, geleid door Iljo himself, en Team International, met kapitein Mark Cavendish. Dit waren shownummers zonder belang die de afscheidsavond mee vorm gaven en de fans de kans gaven nog eens hun keel schor te krijsen telkens Keisse aan de bak kwam. Het dak ging er dan bijna af.

En zo behoort de supporterskreet ‘Iljooo, Iljooo, Iljooo’ die weergalmt na een op een spectaculair genomen baanronde van Keisse na donderdagavond voor altijd tot de rijke geschiedenis van ‘t Kuipke. Het werd een zeer stevig hoofdstuk met o.a. zeven eindzeges in een lijvig boek dat nu al honderd jaar overlapt. Dat werd afgerond met een al stevige afterparty op het middenplein dat voor de gelegenheid werd omgedoopt tot Café De Karper. Naar het gelijknamig etablissement van zijn vader Ronie, dat wat verder gelegen is. “Ik heb alleszins geen plannen voor een comeback”, stelde Keisse op de vooravond van zijn veertigste verjaardag. De surprise was dat zijn zonen Jules en René de allerlaatste baanronde met hun afscheidnemende papa reden.

De weg- en baanrenner is nu voltooid verleden tijd. De ‘Keizer van ‘t Kuipke’ koerst niet meer, maar is voortaan ploegleider van o.a. Remco Evenepoel bij Soudal – Quick-Step. Op 5 december al begint hij in zijn nieuwe functie zijn allereerste winterstage in Calpe. Dan zit hij niet naast de wereldkampioen, maar aan de andere kant van de tafel van Remco. “Ik ben ondertussen geslaagd als ploegleider bij de UCI in Aigle, maar sta wel al wat ploegmeetings achter. Zelfs vandaag miste ik er één. Op 1 december ben ik alweer aan de slag. Als ploegleider wil ik ook stap per stap gaan. Het zal anders zijn met Remco. Niet langer op dezelfde kamer, maar langs de andere kant van de tafel. Het wordt aanpassen. Voor iedereen”, aldus de gepensioneerde renner nadat hij definitief zijn fiets aan de haak hing in het bijzijn van Remco Evenepoel. Dat speciaal voor het afscheid ontworpen racetuig wordt per opbod verkocht. De opbrengst gaat integraal naar De Warmste Week.

(hc)