Oranje kan niet overtuigen tegen Ecuador en mag niet klagen over gelijkspel, Van Gaal: “Het is knap dat je hier nog gelijkspeelt”

Cody Gakpo zette Oranje in de zesde minuut op rozen. De 1-0 van de PSV-aanvaller was knap, maar bleek ook het enige hoogtepunt aan Nederlandse zijde te zijn. Het was zelfs de enige doelkans die het elftal van de veelgeprezen Van Gaal bij elkaar voetbalde. Het was simpelweg armoedig.

Waar het in de daaropvolgende 84 minuten allemaal mis was gegaan? “Een goede vraag”, zei Virgil van Dijk, kort na het laatste fluitsignaal in Doha, tegen de camera’s van de NOS. Een stilte van zo’n vijf seconden volgde. “We verloren te makkelijk de bal en het tempo lag te laag. Zij waren agressiever, hebben van die bijters op het middenveld. Uiteindelijk pak je een resultaat. Je verliest niet en je hebt alles nog in eigen hand.”

Nederland liet zich afbluffen door Ecuador, waar voormalig Beerschot-middenvelder Moises Caicedo een glansrol vertolkte. Hij was overal. Pervis Estupinan, zijn ploeggenoot bij Brighton, was op zijn linkerflank een gesel voor Denzel Dumfries, door Van Gaal nochtans beschouwd als een belangrijke pion.

De gelijkmaker van Enner Valencia vlak na rust, het gevolg van een serie fouten bij Nederland, was verdiend. Oranje kwam verder goed weg. Plata knalde op de lat en in de eerste helft werd een goal van Estupinan afgekeurd wegens discutabel buitenspel.

“Ja, ik vind dat wij in balbezit slecht waren”, gaf Van Gaal toe. “We gaven de bal voortdurend aan de verkeerde kleur. En Ecuador was feller in de duels. Dan krijg je een moeilijke wedstrijd. We toonden ook weinig initiatief en konden niet gevaarlijk worden. Teun Koopmeiners schoot hoog over, maar dat tel ik niet eens als kans.”

“Wij willen wereldkampioen worden.” De 71-jarige bondscoach herhaalde het de voorbije weken en maanden zo vaak dat iedereen in het land erin begon te geloven. Maar het geloof van het volk vertoonde voor het eerst barstjes. Media en analisten trokken fel van leer.

Van Gaal nam een zalvende houding aan. “Het is knap dat je hier nog gelijkspeelt. Ik ga verder op zoek naar de juiste balans. Onze verdediging staat. We zaten niet in de wedstrijd, maar hebben toch weinig kansen weggegeven. Ik kan me voorstellen dat het vertrouwen in een wereldtitel is gezakt bij veel mensen, maar volgens mij hebben we niet verloren. Al 18 wedstrijden niet. Dat is ook belangrijk.”

Het geeft wel aan hoezeer Nederland afscheid heeft genomen van de eigen tradities. Onze noorderburen stonden toch voor totaalvoetbal. Voor Johan Cruijff en voor die heerlijke goal van Dennis Bergkamp tegen Argentinië in 1998. Het huidige Oranje is ver verwijderd van die Oranjes. Niet alleen qua niveau, maar ook qua opvatting en lef.

Het gebrek aan creativiteit was schrijnend, toch bleven artiesten als Xavi Simons en Noa Lang op de bank gekluisterd. Marten de Roon en Wout Weghorst – spelers die het moeten hebben van de mouwen op te stropen – kwamen er wel in. Het waren troosteloze invalbeurten.

Nu goed, de match kan een incident zijn. Ecuador was mogelijk voor Nederland wat Canada voor de Rode Duivels was. Dinsdag zal Oranje tegen het gastland de groepswinst gewoon binnenhalen.

Veel alarmerender was de invalbeurt van Memphis Depay. Met Van Dijk en De Jong o zo belangrijk voor dit Oranje. In de 45 minuten die hij kreeg, kon hij zijn gebrek aan ritme niet verbergen. “Het komt wel goed”, zwoer de spits van Barcelona. “Ik houd de moed erin. We hebben gelijkgespeeld en we gaan zorgen dat het beter wordt.” Het zal moeten