jn ook dat nog 

Everzwijn werd gehouden als huisdier, maar ontpopte zich tot aanvalsmachine

Voor joggers zijn loslopende honden een vrij courante reden om het op een lopen te zetten. Maar in Limburg is het tegenwoordig oppassen voor everzwijnen, al dan niet aan de leiband.

Jeroen Struys

Het harmonieus samenleven tussen mens en dier wordt dezer dagen ernstig op de proef gesteld in Limburg. Een week geleden werd een roedel van maar liefst twaalf wolven op video vastgelegd. Maar terwijl de wolven hun eigen gang gaan, komt het gevaar uit onverwachte hoek. Verschillende mensen getuigen bij Het Belang van Limburg dat ze zijn aangevallen door een everzwijn.

Opmerkelijk is dat het hier gaat om ‘getemd wild’: het everzwijn werd gehouden als huisdier. De ever was anderhalf jaar geleden als een klein biggetje geadopteerd door een man in Opoeteren. Die bracht het beestje groot met de papfles en gaf hem de naam Nico. Hij zorgde voor het everzwijn, gaf hem eten en ging er zelfs regelmatig mee wandelen. Daarbij hield hij het everzwijn aan de leiband.

‘Pure agressie’

Donderdag ging het mis. De 42-jarige Sam Lodewyckx werd aangevallen terwijl hij ging joggen in Waterloos. ‘Ik passeerde een man die met een everzwijn aan de leiband aan het wandelen was. Ik vond dat nogal raar, maar ik liep gewoon langs hem. Zo’n 300 meter verder keek ik achteruit en zag ik dat het beest zich had losgerukt en achter mij aankwam. Daarop begon ik zo snel als ik kon te spurten. Ik probeerde nog achter een boom te schuilen, maar de ever haalde mij binnen de tien seconden neer.’

‘Het beest liep mij twee à drie keer omver terwijl ik telkens probeerde recht te krabbelen en mij verdedigde door op zijn kop te stampen. Ik zag dat het everzwijn daardoor, net als ik, serieus aan het bloeden was, maar hij bleef gewoon aanvallen. Het was geen zelfverdediging of angst, maar pure agressie. Op een bepaald moment pauzeerde de ever en bleef hij even stilstaan. We keken elkaar toen recht in de ogen. Je schakelt dan echt over op overlevingsmodus.’

De jogger slaagde erin te ontkomen, maar niet zonder kleerscheuren. De ever had met zijn slagtand de zool van zijn voet doorboord en een gat in zijn rechterbeen achtergelaten.

Ondersteboven aan het plafond

Voor het dolle zwijn was het nog niet afgelopen. Mogelijk geïnspireerd door enige WK-gekte betrad het beest even later de voetbalvelden van de lokale voetbalclub Wavo, om er een training van de jeugdploeg bij te wonen. Daar doorboorde hij de kuit van de secretaris van de club. Die werd net als de jogger met een zware wonde naar de spoedafdeling afgevoerd.

Everzwijn Nico ging de sfeer opsnuiven op het voetbalveld van Wavo. ©  rr

Voor het everzwijn liep het evenwel nog tragischer af. Naast het voetbalveld begint een jachtgebied, waar het zwijn vrijwel onmiddellijk in het vizier kwam van een toevallig aanwezige jager. Niet veel later hing het voormalige huisdier ondersteboven aan het plafond in een garage, zo blijkt uit een foto. Johan Tollenaere (Open VLD), burgemeester van Maaseik, bevestigt dat het telkens om hetzelfde everzwijn ging.

Op jacht naar meer wilde wildverhalen kwam Het Belang nog uit bij een getuigenis van ene Armando Mirisola in Genk. Die had niet zijn everzwijn losgelaten, maar zijn hondje. Net op dat moment liep er een kudde everzwijnen voorbij. Een van de zwijnen nam het hondje op zijn slagtanden en wierp het door de lucht. Nader onderzoek wijst uit dat er geen band is met de eerdere aanvaringen met het min of meer getemde exemplaar.

Het Belang van Limburg liet het daar niet bij en vroeg om meer context bij Sil Janssen van het Natuurhulpcentrum in Oudsbergen. Die is formeel: wilde dieren als huisdier houden is een slecht idee. Hij maakt een onderscheid tussen gedomesticeerde dieren als katten en honden en een imprint - een wild dier dat is grootgebracht door mensen. ‘Hoe braaf, lief of tam een imprint ook lijkt, ooit gaat het fout, soms zelfs na jaren. En dan kan het levensgevaarlijk worden.’