Rode Duivel Leandro Trossard: ‘Iedereen in België vindt dat ik moet spelen. Die erkenning is fijn’

Het EK 2021 kwam nog iets te vroeg, maar voor dit WK heb je de goeie vorm te pakken. ‘Ik denk dat ik dicht bij een basisplaats sta’, gaf je zelf al aan.

Leandro Trossard (lachje): “Mijn prestaties spreken voor zich, toch? Volgens mij kan ik niet nóg meer doen. Goed spelen en doelpunten maken: daar kijken trainers toch naar? Volgens mij ben ik inderdaad klaar voor een basisplaats.”

Ga je ervan uit dat je ze ook zult krijgen?

Trossard: “Absoluut niet. Ik kan alleen maar laten zien dat ik er klaar voor ben, en dat héb ik gedaan. Volgens mij heb ik de verwachtingen zelfs overtroffen: ik haal al het hele jaar een hoog niveau. Ik wil het de bondscoach zo moeilijk mogelijk maken om mij naast de ploeg te zetten.”

Je verkeert in de vorm van je leven.

Trossard: “Dat denk ik wel. Ook in Lommel, Leuven en Genk heb ik goede periodes gekend. Maar nu speel ik in de Premier League, een competitie die haar gelijke niet kent. Als je in Engeland zo goed presteert, kun je zonder overdrijven gewagen van de vorm van je leven.”

Roberto Martínez heeft al in zijn kaarten laten kijken. ‘We zijn een sterker team met een scherpe en fitte Hazard’, herhaalde hij in zijn laatste interviews voor het WK.

Trossard: “Dat is ook zo: als hij 100 procent fit is, beleef je veel plezier aan Eden. Maar weet je, het wordt altijd voorgesteld als een keuze: ofwel Eden, ofwel ik. Zo zie ik het niet: we kunnen ook sámen spelen. Meestal kom ik van de linkerkant, maar ik heb ook al op rechts of zelfs als wingback gespeeld. Ik zeg dus niet dat Eden uit de ploeg moet om plaats te maken voor mij. Wel dat ik klaar ben om te spelen en dat het me niet zoveel uitmaakt op welke positie.”

Met Hazard gaat het al lang van kwaad naar erger, terwijl jij almaar beter wordt. Maar hij speelt voor Real Madrid en jij voor Brighton. Is dat wat hij nog op jou voor heeft?

Trossard: “Misschien, al zou het niet mogen: niet de club waarvoor je speelt, maar je prestaties moeten de doorslag geven.”

Martínez zei ook: ‘Leandro is een belangrijke speler geworden, de volgende stap is nu om dat ook op internationaal niveau te zijn.’

Trossard: “Dan moet hij me die kans ook geven natuurlijk (lachje). In elke wedstrijd die ik voor de nationale ploeg heb gespeeld, heb ik me getoond. De goals en assists achter mijn naam bewijzen dat.”

Op het EK vorig jaar heb je maar één wedstrijd gespeeld: in de groepsfase tegen Finland.

Trossard: “Daar zou ik nu niet meer tevreden mee zijn. De situatie toen was anders: het EK was mijn eerste grote toernooi, ik had geen hoge verwachtingen. Ondanks de uitschakeling door een uitgekookt Italië, vond ik het een fijne ervaring. Maar ik kan me voorstellen dat het voor pakweg Romelu Lukaku anders was. Hij jaagt al lang op een prijs en dacht hem eindelijk te kunnen pakken. Elk toernooi kan het laatste zijn voor hem. In mijn hoofd speelde dat niet: ik wist dat er nog toernooien zouden volgen.”

Wanneer zal dit WK voor jou geslaagd zijn?

Trossard: “Moeilijk te zeggen. Stel dat ik in de drie groepswedstrijden mag invallen en scoor, ben ik geneigd om het als geslaagd te beschouwen. Aan de andere kant ben ik hier voor meer dan alleen maar invalbeurten. Ik wil net zo belangrijk zijn voor de nationale ploeg als voor Brighton. Daar heb ik speelminuten voor nodig.”

Wat je wel al hebt: de sympathie van het volk.

Trossard (lacht): “Mijn prestaties spreken voor zich, fans zien dat natuurlijk ook. Ik heb op een erg hoog niveau gepresteerd tegen de beste spelers van de wereld en bewezen dat ik ook tegen de absolute topploegen beslissend kan zijn.”

Je hebt een wonderlijke oktobermaand achter de rug, met doelpunten tegen Liverpool, Manchester City en Chelsea. Vijf in totaal.

Trossard: “Het begon met die hattrick tegen Liverpool: dat was zeker een van de topmomenten uit mijn carrière. Het is niet veel voetballers gegeven om drie keer te scoren op Anfield. Op dat elan ben ik voortgegaan, met nadien nog goals tegen City en Chelsea.”

Wat was je mooiste doelpunt?

Trossard (denkt na): “Dat tegen Chelsea. Ik moest in a split second hun doelman uitschakelen, en vervolgens nog twee tegenstanders op de lijn ontwijken. Er was niet veel plaats om de bal in het doel te krijgen. Hoe ik hem toch perfect in het zijnet legde, dat was wel mooi (lachje).”

Van die vijf doelpunten kwamen er vier van je linkervoet.

Trossard: “Goh, zelf ben ik daar niet zo mee bezig. Als mensen me vragen of ik rechts- of linksvoetig ben, zeg ik altijd hetzelfde: ik ben twéévoetig. Ik heb er zóveel op geoefend toen ik klein was. Samen met mijn opa, trouwens: hij is degene die er altijd op gehamerd heeft dat mijn linkervoet even belangrijk is als mijn rechter. Zeker als je zoals ik zo vaak in de zestien meter van de tegenstander opduikt. Dan is het een ongelooflijk voordeel dat je zonder nadenken met beide voeten kunt schieten. En het helpt bij mijn dribbels: de tegenstander weet nooit welke kant ik ga kiezen.”

Dit is je vierde seizoen bij Brighton, maar het eerste waarin je zulke goede cijfers kunt voorleggen.

Trossard: “Ik heb altijd makkelijk gescoord. Dat heb ik genoeg laten zien in België – ook bij de nationale ploeg, trouwens. Maar scoren kun je pas als je kansen krijgt. Een ploeg als Manchester City creëert wel tien open doelkansen per wedstrijd. Zelfs als je er maar twee van binnenschiet, heb je toch al half gewonnen. Dat is het grootste verschil met een ploeg als Brighton. Maar we hebben stappen gezet en dit seizoen loopt het beter dan ooit: we creëren veel meer kansen, waardoor ik vaker in scoringspositie kom.”

WILD OP DE BANK

Trossards transfer naar Brighton & Hove Albion kwam er nadat hij Racing Genk in 2019 als aanvoerder naar de landstitel had geleid. Bij die keuze werd menige wenkbrauw gefronst: Brighton speelde pas twee seizoenen in de Premier League en was allerminst een hoogvlieger. Bovendien had het net een nieuwe coach aangesteld: Graham Potter, een goede vriend van Graeme Jones, op dat ogenblik nog de assistent van Roberto Martínez bij de Rode Duivels.

Josy Comhair (makelaar van Trossard): “Potter is speciaal voor Leandro naar Brussel gekomen. Mét een uitgebreide PowerPoint-presentatie om hem te overtuigen. Hij wilde hem absoluut hebben.”

Trossard: “Ik had wat opzoekingswerk gedaan en wist dat ze onder de vorige trainer vooral kick-and-rush hadden gespeeld. Daarom drong ik aan op een gesprek met de nieuwe coach: ik wilde weten waarvoor hij stond. Hij kent Roberto Martínez goed en is me zijn plannen uit de doeken komen doen toen we met de nationale ploeg in Tubeke samen waren. Daar heeft hij me voor hem ingenomen, ik had meteen een goed gevoel. Ondertussen heeft iedereen kunnen zien wat voor goede trainer Potter is – Chelsea is hem niet voor niets komen wegplukken. Ik heb me mijn keuze voor Brighton nog geen seconde beklaagd.”

Comhair: “Er waren andere opties. In dezelfde periode heb ik verscheidene gesprekken gevoerd met Arsenal. Vier keer zijn ze naar België gekomen. Ik geef je op een briefje: de meeste spelers zouden voor Arsenal hebben gekozen. Maar wat zou er gebeurd zijn als Leandro niet aan spelen toekwam? Dan is er maar één uitweg: een stap terugzetten. Mensen beseffen niet wat dat in iemands hoofd teweegbrengt. Ik ken Leandro: zet hem drie keer op de bank en hij wordt wild. Dus hebben we het omgedraaid: als hij het goed doet bij Brighton, hoeft hij niet terug te krabbelen, maar kan hij een stap vóóruit zetten (grijnst). Hebben we geen gelijk gekregen?”

Heb jij nooit getwijfeld, Leandro? In je eerste twee seizoenen eindigde je met Brighton als 15de en 17de.

Trossard: “Helemaal niet. We hebben nooit in degradatiegevaar verkeerd. Vaak waren we de betere ploeg, maar ontbrak de finishing touch – het scorend vermogen, zeg maar. Vorig seizoen was dat een stuk beter en eindigden we als negende. Nu doen we nog beter: we staan zevende.”

Voor dat succes betaalden jullie een prijs: na zes speeldagen pakte Potter zijn koffers en vertrok naar Chelsea. Heb je je zorgen gemaakt?

Trossard: “We verkeerden natuurlijk in het ongewisse: wat gaat er nu gebeuren? Hij had de hele staf meegenomen, er bleef niemand meer over. Toen ik de naam van Roberto De Zerbi hoorde vallen, heb ik bij enkele spelers die hem kenden mijn licht opgestoken. Zij stelden me gerust: ‘Hij speelt erg aanvallend voetbal, je zult veel plezier aan hem beleven.’”

Dat was niet gelogen. In de eerste wedstrijd onder leiding van De Zerbi – die tegen Liverpool – scoorde je meteen drie keer.

Trossard: “Het is wellicht overdreven om dat aan hem toe te schrijven: hij was op dat moment nog maar net bij de club. Volgens mij heb ik het laatste halfjaar gewoon de aan-knop van mijn doelpuntenmachine gevonden. In voetbal is het simpel: speel je goed, maar scoor je vijf weken op rij niet, zullen mensen zeggen dat je niet in vorm bent. Pas nu ik scoor, bereiken mijn goede prestaties ook de buitenwereld. En dan nog vooral omdat ik mijn doelpunten tegen de grote ploegen heb gemaakt. Mochten de tegenstanders – met alle respect – Bournemouth of Nottingham hebben geheten, had het vast veel minder opzien gebaard.”

IN DE FITNESS

De snelle opeenvolging van wedstrijden, door de ongelukkige timing van het WK midden in het seizoen, heeft zoals verwacht zijn tol geëist: veel topspelers moeten geblesseerd thuisblijven. Daar ben jij aan ontsnapt, mede doordat je met Brighton geen Europees programma diende af te werken.

Trossard: “Hout vasthouden! (lacht) Ik zeg het beter niet te luid, maar ik ben inderdaad al lang niet meer geblesseerd geweest. Dat heeft er niet alleen mee te maken dat ik geen Europese midweekmatchen moet spelen. Sinds ik in Engeland ben, besteed ik gewoon veel meer aandacht aan mijn lichaam en aan wat ik eet. Zo ben ik meegegroeid met de vereisten van de Premier League. Ik heb de perceptie natuurlijk tegen: mensen dachten dat ik door mijn kleine gestalte zou tekortschieten in de fysiek sterke Premier League. Maar ik hou er wel van als mensen me onderschatten. Omdat ik weet dat ze vroeg of laat hun ongelijk zullen moeten toegeven: ‘Dju, hij heeft het toch maar mooi klaargespeeld!’

“Het is een cliché, maar in Engeland heb ik ook het belang van ervaring leren inzien. Als jonge kerel ben je onbesuisd en denk je de wereld aan te kunnen. Met ouder worden, heb ik mezelf beter leren kennen. Ik besef nu dat ervaring helpt om zaken sneller op te pikken. Niet alleen heb ik fysiek stappen gezet, ik lees het spel ook beter en neem betere beslissingen.”

Comhair: “Hoe vaak heeft Philippe Clement, die Leandro’s coach was bij Genk, me niet gezegd: ‘Josy, we moeten Leandro vaker in de fitness krijgen!’ Maar hij had het niet nodig, hij stak er toch bovenuit. Pas bij Brighton heeft hij de noodzaak daarvan ingezien. Als hij nu thuiskomt van de training, komt er nog een personal coach langs. Dat doet hij uit eigen initiatief, niet omdat de club hem dat oplegt. Hij betaalt die man ook uit eigen zak. Niets laat hij nog aan het toeval over.”

Met Racing Genk speelde hij voor de prijzen en kon hij Europa in. Door zijn keuze voor Brighton gaf hij dat op. Hoe moeilijk viel hem dat?

Nick van Kessel (schoonzoon en vennoot van Comhair): “Genk had zich met de titel verzekerd van de Champions League, maar wat stelde dat voor? Dan had hij dat ene jaar misschien twee keer tegen Liverpool of Manchester City kunnen spelen. In Engeland speelt hij nu al voor het vierde jaar op rij tegen die ploegen! Daar had dat ene jaartje bij Genk nooit tegen op gekund.”

Opvallend aan zijn parcours is dat hij pas doorbrak bij Genk na uitleenbeurten aan Lommel en Westerlo – twee tweedeklassers – en OHL.

Comhair: “Genk wilde hem bij MVV in Nederland stallen. Daar was ik het niet mee eens: voetballen kon hij al als de beste. De mouwen opstropen, dát moest hij leren. Dat doe je in de Belgische tweede klasse, niet in Nederland. Dus heb ik hem naar Lommel geloodst. Daar trof hij Stijn Vreven, een coach die er kort op zit. Precies wat hij nodig had. Daar is zelfs nog ruzie van gekomen. Leandro was het altijd gewoon geweest om centraal te spelen, maar dat zag Stijn anders: ‘Jij gaat op links spelen.’ Hij had gelijk: Leandro is dat seizoen ontploft. Zeventien doelpunten en dertien assists. Dankzij Stijn is hij tot het besef gekomen dat hij het met zijn talent alleen niet zou redden.”

Van Kessel: “Dat hij ook nadien zijn neus niet ophaalde voor clubs als Westerlo en OHL, zegt veel over zijn nederigheid. Leandro ís een ambitieus manneke, zeker. Maar hij wist dat zijn speelminuten op dat ogenblik belangrijker waren dan de status van de club waarvoor hij speelde. Wat voor zin heeft het om als nummer 23 in de kern van Racing Genk te zitten en op maandagavond met de beloften te moeten spelen?”

Comhair: “Leandro zul je nooit horen zeggen: ‘Ik móét bij Arsenal spelen!’”

Van Kessel: “Dénken is iets anders (lacht). Want vergis je niet: of het nu met de PlayStation of een spelletje schaak is, Leandro wil altijd winnen.”

ZWANGERE VROUW

Met je vierde seizoen bij Brighton breek je een persoonlijk record: nooit eerder droeg je zolang dezelfde kleuren. Ben je niet stilaan toe aan een volgende stap?

Trossard: “Als er zich een club meldt, zal ik daar zeker over nadenken. Maar ik ben geen man van overhaaste beslissingen. Ik voel me prima bij Brighton.”

‘Als ik het veld opstap, wil ik me amuseren’, zei je voor je vertrek naar Brighton in Humo. Ben je niet op het punt gekomen dat er ook een aantal zaken móéten, zoals Champions League spelen en bepalend zijn bij de Rode Duivels?

Trossard: “Voor mij moet er niks. Had ik Champions League willen spelen, was ik bij Genk gebleven en pas een jaar later vertrokken. Zal later blijken dat ik toen mijn kans verkeken heb? So be it. Ik zal me mijn keuzes nooit beklagen, daarvoor zijn ze altijd te weloverwogen geweest.”

Van Kessel: “Normaal gezien zou een speler van het niveau van Leandro al vertrokken zijn. Maar hij heeft voor vijf jaar getekend. Brighton heeft hem de kans geboden om zijn talent aan de wereld te laten zien, en dus zou het ongepast zijn om snel te vertrekken.”

Comhair: “Corona heeft natuurlijk ook stokken in de wielen gestoken. De inkomsten van de clubs vielen ver terug, waardoor er maar weinig transfers hebben plaatsgevonden. Bovendien moet een transfer ook altijd een verbetering zijn. Brighton staat nu zevende, met goed voetbal. Dan zijn er niet veel ploegen beter.”

Van Kessel: “We hoeven het ook niet onder stoelen of banken te steken: bij Brighton is Leandro dé man. Afgelopen zomer was niet het beste moment voor een transfer, met het WK dat eraan kwam. Straks wordt hij 28: naar voetbalbegrippen zit hij in zijn prime. Tot zijn 32ste houdt hij dit niveau zeker nog vast. De allergrootste spitsen – Benzema en Lewandowski, en in hun gloriejaren ook Klose en Inzaghi – gaan pas na hun 30ste volop scoren. Dat ligt aan ervaring: je komt in wedstrijdsituaties die je al zo vaak hebt meegemaakt, waardoor je zelfs met je ogen dicht wéét wat je moet doen.”

Hoe belangrijk is dit WK met het oog op de volgende stap?

Comhair: “Leandro heeft het WK niet nodig, alle clubs kennen hem. Het eerste wat De Zerbi na zijn aanstelling zei, was dat hij niet begreep dat Leandro nog altijd bij Brighton zat. Ook analisten als Rio Ferdinand en Gary Lineker sparen hun lof niet.”

Van Kessel: “Op het WK van 2014 heeft één doelpunt de Colombiaan James Rodríguez een transfer van 80 miljoen euro naar Real Madrid opgeleverd. Kan dat ook met Leandro? Ja, waarom niet? Maar heeft hij het WK nódig voor een volgende stap? Absoluut niet.”

Nog een uitspraak van jou, Leandro: ‘Hoe langer je meedraait, hoe meer je gaat beseffen dat je je moet laten gelden.’

Trossard (knikt): “In het voetbal moet je soms arrogant zijn. Gezónd arrogant. Laten zien dat je er bent, zodat ze rekening met je houden.”

Is nú zo’n moment?

Trossard: “Iedereen in België vindt dat ik moet spelen. Die erkenning is fijn. Maar ik kan toch moeilijk met woorden tegen de bondscoach ingaan? Zoiets keert altijd als een boemerang in je gezicht terug. Ik zie de commentaren al voor me mocht ik een mindere match spelen: ‘Zie je wel!’ Ik verkies met mijn voeten te spreken. Als de bondscoach me nodig heeft, zal ik er staan. Hij weet dat.”

De Gouden Generatie loopt op haar laatste benen en zelf word je binnenkort al 28. Dringt de tijd?

Trossard: “Daar probeer ik niet te veel aan te denken. Ik zit nú in mijn beste vorm en wil nú zoveel mogelijk spelen. Ik zal blij zijn als ik me op dit WK kan tonen. En daarna… (denkt na) Ik voel me 100 procent klaar voor een volgende stap. Ik weet wat ik kan: als ik bij een Champions League-ploeg binnenraak, zal ik ook daar een basisplaats kunnen claimen. Maar alle puzzelstukjes moeten passen. Ook voor mijn gezin: Thiago is 5 en in februari bevalt mijn vrouw van ons tweede zoontje.”

Dat heb je mooi verborgen gehouden. Proficiat.

Trossard: “Dank je (lacht). Ik moet nu met veel meer rekening houden dan toen mijn vrouw en ik nog alleen waren. Ook met Thiago konden we ons makkelijk aanpassen zolang hij klein was. Met een tweede zoontje op komst wordt mijn verantwoordelijkheid alleen maar groter. Ik wil wat ik nu heb niet zomaar opgeven, we voelen ons hier heel goed. Op mijn leeftijd ga ik niet ergens naartoe waar ik het vijfde wiel aan de wagen ben.”

Comhair: “Uiteraard is de zwangerschap iets om rekening mee te houden. Komt er een transfer, dan moet het plaatje kloppen. Leandro is een familieman, zijn gezin is heilig. Een goede vrouw is belangrijk voor een voetballer, en die heeft hij: Laura is een fantastisch meisje. Mijn vrouw woont op 5 minuten van hen, ook in het kuststadje Hove. Zo is er altijd iemand om Laura te helpen. Zeker na de bevalling zal dat nodig zijn. Zelf pendel ik voortdurend tussen België en Engeland, maar dat is me niet te veel. De Leandro van vandaag is nog altijd die van tien jaar geleden: een crème van een jongen. Mochten alle voetballers zo zijn, was dit een droomjob (lacht).”

Moet je toch niet soms op je lip bijten, Leandro?

Trossard (lacht)

Ben je dan nog fijn gezelschap voor je vrouw en zoontje?

Trossard: “Dat is fel verbeterd. Met de jaren ben ik minder ontvlambaar geworden. Ik heb geleerd me te focussen op de zaken waarover ik controle heb. Ik heb geen glazen bol, hoe kan ik weten wat er in de wintermercato gaat gebeuren? Verder dan het WK kijk ik niet. Mijn vrouw is anders: zij probeert altijd de toekomst te voorspellen. Dat heeft geen zin, zeg ik haar: ‘Je breekt je hoofd over zaken die je toch niet in de hand hebt.’ Als voetballer kun je je leven niet plannen.”

Brighton is nog zo kwaad niet. London-by-the-Sea noemen ze het.

Trossard: “Brighton is een levendige stad, met leuke winkels en restaurantjes. En inderdaad, we zitten maar op een uurtje rijden van Londen. Op een vrije dag durven we er weleens naartoe te gaan. Ik sta open voor elk mooi project, maar je hebt gelijk: we zitten niet in het slechtste deel van Engeland.”

Draagt Engeland je voorkeur weg?

Trossard: “Ik ben de competitie gewoon, dat is alvast een voordeel. En de ploegen uit de Premier League kennen me, tenslotte hebben ze me vier jaar aan het werk kunnen zien. Het leven bevalt ons hier. Dat mijn vrouw heel sociaal is en de aanpassing ook voor haar prima verlopen is, heeft het alleen maar makkelijker gemaakt voor mij. Ze doet het huishouden, maar heeft vriendinnen gemaakt met wie ze er geregeld opuit trekt. Ook Thiago was meteen goed geïntegreerd. Hij gaat graag naar school en praat al beter Engels dan wij (lacht).”

WK voetbal: België - Marokko, vanaf 13.25 uur op Eén

© Humo