Bondscoach Martínez cynisch op persconferentie: “Ik weet niet wie fake-verhalen heeft verspreid, maar hij is een genie”

Rond 14u25 stapte onze bondscoach de perszaal binnen.

Hand in de zak, gefocuste blik.

Hij lachte kort toen hij ging zitten. Om dan meteen met de deur in huis te vallen na de eerste vraag. Die ging zoals verwacht over de onenigheden in de spelersgroep. “We zagen ineens een storm die van buitenaf kwam. Er zijn blijkbaar media die graag springen op ‘fake news’.”

Daarmee refereerde hij naar een verhaal in de Franse sportkrant L’Équipe. Zij schreven dat Eden Hazard en Jan Vertonghen neus aan neus stonden in de kleedkamer na de nederlaag tegen Marokko. Berichtgeving die later staalhard werd ontkend bij de nationale ploeg.

Martínez ging verder. “Misschien hebben we al voor de start van het toernooi te veel geluisterd naar de geluiden van buitenaf. De groep is er zich nu nog meer bewust van dat we zoiets niet moeten doen. Weet je: de les is dat we op onszelf zijn aangewezen. Wij willen presteren, zullen vechten in wat we geloven. Ik hoop dat de fans… (grijnst) De echte fans, bedoel ik, daarvan kunnen genieten.”

Maar het zat diep bij Martínez. Toen er later nog een vraag kwam over het geruzie, zette hij zich opnieuw recht en dichter bij de microfoon. “Frankrijk heeft goed werk geleverd met een verhaal dat de Belgische media domineerde. De wil om negatief nieuws te vinden rond de ploeg is blijkbaar groter dan ons aan te moedigen en te genieten van de beste generatie in de geschiedenis van het Belgische voetbal. Waar die verhalen vandaan komen, weet ik niet. Maar die persoon is alleszins ‘a genius’. Een genie. Het is iemand die ons wilde verzwakken en wellicht zelf een WK wil winnen. Hij ging voor eigen succes. Wel, hij heeft gescoord. Maar het was wel een own-goal voor België.”

Opnieuw volgde een cynische grijns.

Martínez kwam duidelijk goed voorbereid naar zijn persconferentie, wist wat en hoe hij bepaalde zaken ging zeggen. De bondscoach antwoordde in het Spaans of in het Engels, bleef ten allen tijde beleefd. Ook al deelde hij die prik uit. Af en toe sprak hij de journalisten met de voornaam aan - vintage Martínez. Veel gaf hij niet prijs over zijn basiself. En hij praatte in eerste instantie liever niet over de vormcurve van De Bruyne of de blessures van Lukaku. “Omdat je in het voetbal niet met twee of drie jongens speelt. De jonge spelers zijn aan het groeien ‘behind the scenes’. We weten dat we op hen kunnen rekenen als het nodig is. We zijn er nog niet helemaal, maar we zullen op het veld stappen en we rekenen op dat klein beetje magie van enkele spelers. Het is duidelijk voor welke moeilijke opdracht we staan.”

Iets later gaf hij dan toch een update over Lukaku. “Hij heeft een enorme invloed op de groep en heeft een belangrijke rol. Hij heeft geschiedenis geschreven, is een leider. Nu moeten we kijken of hij kan starten aan de match. Dat is niet zeker.” Een Spaanse journalist wilde weten hoe Martínez zich voelde. Als trainer en als mens. Enkel op het eerste kwam een antwoord. “Dit is niet het moment om een waarde-oordeel te geven. We verloren een match die we dachten te winnen en de gevolgen daarvan waren negatief. Ik ben al zeventien jaar coach, ik weet wat er leeft of kan leven in een kleedkamer. We hebben een tweede kans - en dat is niet evident op een WK - tegen Kroatië. Het wordt een bijzonder moment. Nadien kunnen we de evaluatie maken. Winnen we, blijven we in het toernooi en zullen we ons beste niveau proberen te halen. Verliezen we, niet. Maar we gaan ons eigen pad volgen. Our journey. ”

Hij kruiste zijn armen op een vraag van James, werkzaam voor The Telegraph. De Engelsman mocht de laatste vraag stellen. Martínez keek voor zich uit, richtte zich tot de media. Wilde nog één ding duidelijk maken. “Acht spelers van deze generatie zitten aan meer dan honderd caps. Thibaut speelde morgen zijn honderdste. Dit zijn spelers die hun carrière gegeven hebben voor de nationale ploeg. Vier jaar waren we nummer één van de wereld. We haalden brons in 2018. Dit ís de Gouden Generatie Rode Duivels. Winnen, verliezen of gelijkspelen: ik ben trots dat ik met hen kon werken.”

Om er aan toe te voegen. “Zij verdienen hoe dan ook respect.” Martínez zette zich recht, knikte naar de persdame van FIFA rechts van hem en vertrok.

De tred was stevig, zijn discours strijdvaardig.