Het waren frappante beelden na het laatste fluitsignaal: ­Romelu Lukaku viel huilend in de armen van assistent-trainer Thierry Henry, zijn steun en ­toeverlaat. Die probeerde hem te troosten, maar op weg naar de kleedkamer sloeg Big Rom met zijn vuist ook nog een plastic plaat uit de dug-out. Zo woest was hij. In de vestiaire zweeg hij: één hoopje ellende. “Romme zat diep”, aldus Leander Den­doncker. “Hij is er kapot van, maar schiet niet op hem.”

Medisch niet mogelijk

Onze topschutter was in Qatar de Rode Duivel met de grootste honger. Bij zijn club Inter was hij uitgevallen met een hamstringblessure, maar hij werkte de voorbije weken tot drie uur per dag met kinesist Lieven Maesschalck om fit te raken. Als er moest gespeecht worden voor de match, nam Big Rom in de kring telkens het woord, zelfs al was hij invaller. Toen hij op de bank zat tegen Marokko gedroeg de spits zich zelfs als een assistent-trainer die zijn ploegmaats coachte. Hij had hier zelfs op één been willen spelen, maar 90 ­minuten was hem dus niet ­gegund. “Het was medisch niet mogelijk om Romelu te laten starten”, verklaarde Roberto Martinez. “Dat zou overdreven geweest zijn.”

Tja, hadden we onze topscorer toch niet beter aan de aftrap ­gebracht? De kleine drietand Mertens - Trossard - De Bruyne – waar Martinez eerst voor koos – werd amper in stelling gebracht wegens het lage tempo voor de rust. Toen Lukaku inviel, was er veel meer druk en diepgang. Ook De Bruyne voelde zich plots ­beter in zijn sas. “We zijn te laat wakker geschoten”, gaf Timothy Castagne mee. “We waren beter dan in de vorige twee matchen. Daar hebben we het laten ­liggen.”

LEES OOK. Ontroostbare Romelu Lukaku reageert zich af: dug-out moet eraan geloven na frustrerende wedstrijd

Toch werd Lukaku in België ­uitgeroepen tot zondebok, vooral omdat hij vijf grote kansen miste. Toen Carrasco op de ­keeper botste, knalde de aan­valler de rebound op de binnenkant van de paal. Een unieke ­mogelijkheid, maar ook met twee kopballen en een pass die wegsprong van zijn lijf had hij beter moeten doen. Natuurlijk miste hij matchritme. Ja, hij had moeten scoren, maar tegelijkertijd veranderde zijn inbreng het hele spelbeeld. In één helft ­zorgde de goalgetter voor meer kansen dan de voltallige ­Belgische ploeg op het hele WK.

Zijn ploegmaats kwamen voor hem op. “Rom is zeker niet de antiheld”, vervolgde Castagne. “Hij staat daar om op de verdediging te wegen en kansen te ­creëren. Zonder hem hebben we die mogelijkheden misschien niet eens. Er valt hem niets te verwijten. Lukaku heeft al zoveel belangrijke, ­moeilijker goals gemaakt. Nu lukte het niet.”

Alderweireld vulde aan: “Hoe lang heeft Romelu niet gespeeld bij Inter? Dan is het gemakkelijk om te roepen: die kopbal moet altijd binnen zijn.”

Redder des vaderlands

Het probleem is ook dat Romelu Lukaku al vooraf was uitgeroepen tot redder des vaderlands. Het is een rol die hijzelf ­trouwens graag speelt. Toen er deze week moest worden ­gepraat bij de Rode Duivels om alle interne spanningen weg te nemen, wees Lukaku alle spelers op hun plichten. Hij is een ­winnaar in zijn vezels. Maar dan is het verwachtingspatroon ­uiteraard groot en de fouten­marge erg klein. Dan krijg je van buitenaf emotionele reacties als het mislukt. In alle ont­goocheling kwam Lukaku zelf niet met de pers praten. “Die bal op de paal was echt een kwestie van centimeters.”

De Belgen scoorden maar één keer in drie matchen. Offensief was het hier veel te weinig, maar Lukaku’s WK zit er al op nog vóór het goed en wel begonnen was. Zo had hij dat niet gepland. Hij geloofde dat dit nog een laatste kans was om een prijs te pakken met de Gouden Generatie. ­Romelu Lukaku, onze topscorer aller tijden, zal nu even moeten rouwen.

JÜRGEN GERIL