Om economische en ecologische redenen kiezen Maaseik, Genk en Sint-Truiden dit jaar voor een synthetische kunstpiste. In het Hasseltse Winterland ligt wel nog een echte ijsbaan. Schaatst zo’n baan van kunststof even soepel als eentje van ijs?

IJspiste in Winterland

Het is donderdagvoormiddag en - oef - ik heb de schaatspiste van Winterland helemaal voor mezelf. Het ijs is nog onbevlekt en dus spekglad. Ik schaats een eerste rondje terwijl ik met één hand de omheining aantik om mijn evenwicht te bewaren. De piste is 1.000 vierkante meter groot en er worden maximum 200 schaatsers toegelaten. Na enkele minuten neemt mijn zelfvertrouwen toe en schaats ik richting de kerstboom in het midden van de baan. Ik waag me zelfs aan een pirouette en geniet van het imaginaire applaus. “Loena Hendrickx, dames en heren!”, roept een stemmetje in mijn hoofd. Ik maak een kniebuiging en glijd voldaan richting de uitgang.

(lees verder onder de foto’s)

Synthetische kunstpiste

Van ver ziet de schaatsbaan in Maaseik er even wit en glad uit als die in Winterland, maar als ik de piste nader zie ik dat het grote oppervlak bestaat uit dunne panelen die - letterlijk - in elkaar gepuzzeld zijn. Synthetisch ijs is een technologische oplossing die stukken duurzamer en onderhoudsvriendelijker is dan een klassieke schaatsbaan, maar mijn gevoel zegt dat het een stroeve bedoening wordt. Voor ik de piste betreed met een paar echte schaatsen, word ik gewaarschuwd door een clubje 13-jarigen. “Kunstjes doen op dat nepijs is niet gemakkelijk”, gniffelen de tieners. Ik word op de voet gevolgd door een fotograaf en begrijp de verwarring. De gelijkenis met Loena Hendrickx is treffend, maar ik stel de jongens snel teleur. Ik geraak geen meter vooruit en durf me niet krachtig af te zetten, uit angst om keihard tegen de grond te gaan.

Twee jonge meisjes nemen een knullige aanloop - het ziet er even dwaas uit als rennen met skilatten aan je voeten - en glijden daarna een paar meter vooruit. “Is dat de tactiek?”, vraag ik me luidop af. Met volle concentratie schuifel en glibber ik een eindje, maar voor ik het weet ga ik op mijn bek. “Loser”, wordt er geroepen. Deze keer niet door een stemmetje in mijn hoofd, maar door puberende pottenkijkers. Na tien minuten ‘schaatsen’ ben ik uitgeput, de fysieke inspanning is hier veel groter dan wanneer ik me daadwerkelijk op glad ijs bevind.

Conclusie

Er valt absoluut niks in te brengen tegen economische en ecologische argumenten om voor kunstijs te kiezen. Een schaatsbaan - met of zonder echt ijs - zorgt voor gezelligheid en sfeer. Sukkelen en giechelen op een synthetische piste met vrienden is ongetwijfeld dolle pret. Maar wie echt wil ‘schaatsen’, die moet dit jaar in Winterland zijn.

Winterland Hasselt: Kolonel Dusartplein 36 in Hasselt. Entree schaatsbaan: 6 euro, huur schaatsen: 5 euro

Maaseyck on ice: Markt in Maaseik. Entree schaatsbaan: 5 euro, huur schaatsen: 2 euro

De kunstpistes in Genk en Sint-Truiden openen op 9 december