Simmons ging vorige zomer even de wereld rond toen hij in de Tour de France op pad ging met geletruidrager Wout van Aert. Tot de Kempenaar zonder het zelf te beseffen de Amerikaan uit het wiel reed op een stukje vals plat met nog 30 kilometer te rijden.

“Het was speciaal”, zei Simmons toen na de finish. “In mijn eerste ontsnapping in de Tour bij de gele trui zitten. Ik ben niet het type renner dat voor een tweede plek rijdt, maar ik wist dat ik Wout nooit had kunnen verslaan. En tweede worden in een Touretappe zou ook niet slecht zijn. Toen Van Aert wegreed? Het voelde alsof ik thuis achter de scooter van mijn vader reed. Nooit eerder ben ik zo hard uit het wiel gereden, maar ik had geen keuze.”

Simmons - die in 2019 wereldkampioen bij de junioren werd - sloeg net als ene Remco Evenepoel de beloftencategorie over. Hij wil komend seizoen opnieuw naar de Tour en hoopt een paar overwinningen aan zijn palmares toe te voegen. Er is echter een ‘maar’.

“Je kan jezelf niet vergelijken met iemand als Evenepoel of een Tadej Pogacar”, aldus Simmons bij VeloNews. “Ik herinner me dat ik bij de junioren koerste met Remco. En nu heeft hij al de Vuelta gewonnen. Het is inspirerend en cool om te zien dat iemand tegen wie je hebt gekoerst dat doet, maar je kan het gevoel krijgen dat je achterop hinkt. Het is op dit moment geen leuke tijd om een jonge renner te zijn als je niet bovenmenselijk bent.”

Desondanks blijft de Amerikaans strijdvaardig. “Misschien kost het me een paar jaar extra om op het hoogste niveau te komen. Of misschien gebeurt het nooit. We weten het niet. Maar ik geloof wel dat ik ooit de grootste wedstrijden ter wereld kan winnen. Ik weet niet wanneer het zal zijn, maar ik zal het in ieder geval elk jaar proberen.”