“In de week voorafgaand aan het sinterklaasfeest kregen we al bezoek van Piet”, klinkt het op de school. “Hij was de schoenen aan het vullen in de buurt en bij het zien van onze mooie speelplaats was hij even vergeten dat hij van de Sint niet mocht spelen, maar schoenen moest vullen. Toch had Piet gespeeld: in de zandbak, op de glijbaan, hij had een rondje gefietst, gevoetbald en geklauterd. En toen… was hij zijn pak verloren. Piet was een beetje in paniek en vroeg alle kleuters of ze wilden helpen zoeken. Maar ze moesten ook voorzichtig zijn, het pak was immers breekbaar.”

De kleuters zochten het pak bij de glijbanen, het fietsenhok, het voetbalveld, in de zandbak onder het afdak en in de grote zandbak. “Uiteindelijk werd het pak gevonden in het huisje dichtbij de zandbak”, klinkt het. “Dit houten speelhuis werd vrijwillig gemaakt en geschonken door Patrick Hollanders. Oorspronkelijk was het de bedoeling om dit huisje te maken uit de materialen van de ‘oude’ huisjes op de speelplaats, maar dat was niet meer mogelijk. De kleuters van ’t Vliegerke spelen elke dag vol enthousiasme in en rond het huisje.”

Nadat de kleuters het pak gevonden hadden, legden ze het alvast klaar zodat Piet het tijdens zijn bezoek aan de school kon meenemen. “Bij het zetten van onze schoen werden we verwend met een lekkere mandarijn en snoepgoed. Zou dat al een klein bedankje zijn voor onze hulp? Op 1 december werd Sinterklaas door alle kleuters ontvangen en toegezongen in de zaal waarna de Sint en zijn Pieten tijd maakten voor alle kleuters. Piet was blij dat we het pak teruggevonden hadden en nam het weer mee. Uit volle borst zongen we Sinterklaas en zijn Pieten weer uit en zwaaiden we tot we ze niet meer zagen. Tot volgend jaar!”