“Marokko dwingt terecht respect af, maar als Mourinho zo speelt, wordt dat negatief benaderd”

Wilde Kane die tweede strafschop té perfect trappen?

Harry Kane heeft twee strafschoppen genomen, maar eigenlijk hadden het er drie kunnen zijn, want Engeland had ook een penalty moeten krijgen voor de overtreding van Upamecano op Kane iets over halfweg de eerste helft. Ik vond het vreemd dat Kane na die eerste ook die tweede strafschop nam, dan nog tegen een doelman die hem heel goed kent aangezien ze ploegmaats zijn bij Tottenham. Dan moet je wel heel zeker zijn van je stuk. Het verschil in aanpak tussen zijn eerste en tweede strafschop was klein, maar bij de tweede trapte Kane iets te veel onder de bal. Kane is iemand die op voorhand beslist waar hij gaat trappen en dan is het anders om twee strafschoppen in één match te trappen dan bijvoorbeeld bij Messi, die meer naar de keeper kijkt. Bij de eerste penalty zat Lloris in de verkeerde hoek, bij de tweede maakte Lloris wél de goede keuze. Hield Kane rekening met dat scenario en wilde hij de bal daardoor nóg beter plaatsen en nóg harder trappen waardoor het uiteindelijk misliep? Je moet op strafschoppen trainen, maar in een wedstrijdsituatie spelen zoveel factoren mee dat trainen op strafschoppen geen enkele garantie biedt.

We hebben Mbappé weinig gezien, maar één moment is genoeg

Kylian Mbappé heeft op dit WK al wedstrijden gespeeld waarin hij zeer aanwezig was, maar dat was nu niet het geval. Engeland had met Walker een mannetje bij hem gezet om hem uit de wedstrijd te houden en dat lukte vrij goed, al offerde men daardoor Walker offensief op. Je zou kunnen denken: waarom probeerde Frankrijk Mbappé niet te laten wisselen van flank? Omdat Walker dan in de wedstrijd had kunnen komen en omdat Mbappé zelf aan één moment genoeg heeft om de wedstrijd te beslissen. Dat zagen we in de 56ste minuut, waarin hij plots één keer voorbij Walker ging. De pass kwam niet aan, maar dat had zo’n moment kunnen zijn. En het ene moment dat Walker wél offensief meeging, lag Mbappé mee aan de basis van de openingsgoal. Henderson ving Mbappé op, maar door centraal een paar spelers te ontwijken had Mbappé een belangrijke rol in die goal. Antoine Griezmann was nu de bepalende man met twee assists. Griezmann is de spelverdeler bij de Fransen. Hij is technisch heel sterk en overal aanspeelbaar, hij weet met eenvoudige passes medespelers te vinden en met kleine doorsteekpasses mensen vrij te spelen, maar hij verricht ook veel defensief werk.

Ploegen hebben veel respect voor elkaar en daar lijden ze offensief onder

Twee kwartfinales eindigden op strafschoppen en de twee andere werden met amper één goal verschil gewonnen. Het ligt allemaal dicht bij elkaar en geen enkele ploeg domineert echt de tegenstander. In de beginfase zag je dat Frankrijk zelfzekerder aan de bal was en technischer sterker dan de Engelsen, maar het laatste uur hebben de Fransen op geen enkel moment overwicht gecreëerd. De wedstrijd was hoogstens evenwichtig, maar Frankrijk was zeer efficiënt. Het valt op dat ploegen in deze fase van het tornooi veel respect hebben voor de tegenstander en daardoor genoeg mensen achterin houden. Dat gaat ten koste van het offensieve. Zelfs bij een tegenaanval houdt men vaak voldoende mensen achterin om te anticiperen op balverlies. Ook een underdog als Marokko dwingt respect af met de manier waarop ze counteren. Marokko maakt een terechte keuze om compact in blok te verdedigen, zeker als je weet dat ze nog maar sinds augustus met deze bondscoach werken. Een goed blok neerzetten kost minder tijd dan offensieve patronen inoefenen. Eén bedenking: als Mourinho of Italiaanse ploegen op dezelfde manier spelen, wordt dat veel negatiever benaderd.