“Beschoten geweest, van de baan gereden. Het zijn intense verhalen”: Koen Wauters stelt Dakar-biografie voor

Tussen 1996 en 2012 nam Koen Wauters twaalf keer deel aan de Dakar. Ondanks een belofte aan Jacky Ickx om nooit meer van start te gaan kwam de gevierde zanger en presentator, en met hem het hele team van Feryn Dakar Sport, vorig jaar terug op die beslissing en namen ze deel aan de Dakar Classic. Vrijwel meteen na afloop van die wedstrijd werd besloten om opnieuw deel te nemen aan de échte Dakar. “Toen groeide ook het idee om een boek te schrijven”, zegt Koen Wauters. “In vergelijking met vroeger leeft de Dakar nu veel minder in ons land. Met het boek wilden we iedereen warm maken voor het grote avontuur zodat iedereen perfect op de hoogte was van wat er zich daar in de woestijn allemaal afspeelt. Het blijft doodzonde dat we straks niet aan de start komen van de Dakar. Als troost is er het boek. Men mag ons de start van een nieuwe Dakar ontzeggen, het verleden pakt niemand ons nog af.”

Koen Wauters werd eind jaren negentig letterlijk onder vuur genomen in de Dakar. Op dat moment werd de wedstrijd nog in Afrika georganiseerd met als aankomst de Lac Rose in Dakar. Nadat in 2008 de Dakar vanwege een terreurdreiging werd geannuleerd, verhuisde de organisatie naar Zuid-Amerika. In 2020 trok organisator ASO naar Saoedi-Arabië. Wauters kwam zowel in Europa, Afrika, Zuid-Amerika als Azië aan de start van de Dakar.

In 2011 kwam de lepe vos in Wauters naar boven, wisselde hij tijdens de rustdag van wagen en finishte hij als 28e. “Tijdens de eerste rit gingen we over de kop”, herinnert hij zich. “Onze wagen was overal gedeukt. Een probleem met de elektronica baarde ons grote zorgen. Het gebeurde meermaals per dag dat de wagen plots stilviel. De situatie was zorgwekkend. Een opgave loerde om de hoek. Pascal Feryn en Christophe Guille reden met een identieke wagen. Behalve het startnummer was er geen uiterlijk verschil. Omdat Christophe wat fysiek klachten had, besloten we tijdens de rustdag de grote wisseltruc toe te passen.”

Wauters legt uit. “Kort door de bocht: we wisselden de deuren van de wagens waardoor Tom De Leeuw en ikzelf verder konden rijden en Pascal Feryn en Christophe Guillé moesten opgeven. Naar de buitenwereld toe vertelden we dat ons team op zoek was gegaan naar de beste carrossier en dat die ons dezelfde dag een gloednieuwe wagen had bezorgd. Menig ervaren Dakarist fronste de wenkbrauwen bij die uitleg en kon een monkellachje nauwelijks onderdrukken toen we daags nadien met een wagen zonder deuken aan de start kwamen”, gaat Wauters verder.

“Het ware verhaal is dat we die dag inderdaad de deuren hebben gewisseld maar ook het trackingsysteem helemaal hebben overgebouwd met als gevolg dat wij daags na de rustdag met een andere wagen, bij reglement verboden uiteraard, aan de start kwamen. We hebben toen de organisatie in het ootje genomen. De Dakar is een mentale, fysieke en mechanische survival. En heel af en toe moet je leep zijn”, besluit Koen Wauters.