Toen zijn zoon Dmitri, een schuilnaam, naar Oekraïne moest vertrekken, probeerde zijn vader hem nog op andere gedachten te brengen. “Je hebt er familie wonen”, zei hij, “weiger gewoon om te gaan.” De legerofficier is desondanks naar het front vertrokken. “Later stuurde Dmitri me berichtjes waarin hij zich afvroeg wat de gevolgen zouden zijn als hij niet mee zou vechten”, vertelt de vader tegen een reporter van de Britse openbare omroep. “Dit is niet onze oorlog”, liet de vader daarop weten.

Na zijn weigering werd de Dmitri ontwapend en opgesloten. Zijn vader zakte meermaals af naar het front om zijn zoon vrij te krijgen. Uiteindelijk werd de militair teruggestuurd naar Rusland, waar hij aan zijn vader vertelde wat hem was overkomen tijdens zijn gevangenschap. “Hij werd mishandeld en onderging een schijnexecutie. Zijn bewakers namen hem mee naar buiten en legden hem op de grond, vertelde hij me. Dmitri moest tot tien tellen, maar weigerde dit, waarna hij op het hoofd werd geslagen met een vuurwapen. Zijn gezicht zat onder het bloed.”

De gebeurtenissen hebben vader en zoon dichter bij elkaar gebracht. “We zitten nu op dezelfde golflengte”, zegt de vader. Zijn zoon had nooit verwacht dat hij op zo’n manier behandeld zou worden door zijn land. “Dmitri is helemaal veranderd.”

Ook de moeder van een Russische luitenant die niet langer wilde vechten getuigt over wat haar zoon is overkomen. “Hij werd vastgehouden omdat hij weigerde om bevelen uit te voeren”, vertelt ze. De vrouw kreeg een berichtje dat haar zoon en vier andere militairen in een kelder werden vastgehouden. “Hij is onmenselijk behandeld. Nadien meldde het leger dat het gebouw beschoten is en de vijf mannen vermist zijn. Die uitleg slaat echt nergens op, het is absurd. Er is nooit een stoffelijk overschot gevonden.”